Mind Set

Chapter 16

Ik verstop me achter een boom. Misschien is die amshoum bezig met een plan ofs. Of gaat hij met ene chick vieze dingens doen.

ik schud die gedachtes weg.

Ik zie hem op een bank zitten starend naar de grond. hij heeft een muts aan en daarop dan nog zijn kap. Hij ziet er wel schattig uit.

"wth deze bespioneert haar crush gewoon achter een boom" hoor ik een meid lachend zeggen tegen der vriendin.

Ik kijk haar aan en ze kijkt gelijk weg. Ik moet even lachen over wat ze zei. HAHAHHAHAHA

Ik zie opeens een boy rennen naar Amir. Ik zie gelijk dat Amir opstaat en hij geeft een klap aan hem. Er ontstaat een gevecht tussen hen. Ik rust mijn hand op mijn mond.

Ik wil het liefst nu naar hem toe rennen en ze tegen houden. Maar ik weet dat ik niet sterk genoeg ben. Ik hoop dat dit niet slecht afloopt. Ik hoor geroep van een groep boys. Ze lopen allemaal naar Amir en duwen hem op de grond. Ze springen allemaal op hem.

Ik laat wat tranen vallen. Ik zie een man langs mij wandelen. Hij zag er best gespierd uit en hij heeft een enge hond.

"Meneer aub laat hun stoppen" zeg ik smekend en wijs naar de groep boys. Hij kijkt me medelijdend aan en knikt.

"Ejh!!" hoor ik hem roepen en rent naar hen. Zijn hond begint te blaffen.

De boys kijken verbaasd en lopen weg. De man zelf gaat ook weg. Amir valt op de grond. Ik loop naar hem en zie hem bloeden aan zijn buik. Ik doe mijn jas aan en druk hem in zijn wond. Ik til zijn hoofd op. Ik begin te paniekeren als ik besef dat hij zojuist neer gestoken werd.

"Amir blijf wakker!" zeg ik smekend. Hij kijkt me aan.

"Noor wat doe jij hier" vraagt hij en gunt een zwakke glimlach. Zijn ogen rollen zich naar boven en sluiten vervolgens.

Ik neem mijn gsm en bel gelijk naar de eerste hulpdiensten. Niet eens 10 minuten komen ze aan.

Hij word opgenomen en ik stap mee in de ambulance.

"oei mevrouw als ik u was zou ik aanklagen hoor, want dit is niet oké?"

Ik knik maar wat en kijk Amir bezorgd aan. Dit had ik niet verwacht.

In het ziekenhuis werd hij geopereerd en ik wachtte ongeduldig in de wachtzaal. Ik uit een zucht. Ik leg mijn hoofd op mijn handen en zie de beelden weer naar boven komen.

Amir moet echt verdwijnen van de onderwereld. Ik voel een traan rollen en veeg hem snel weg. Ik zie de moeder van Amir aankomen. Zij ziet er bezorgd uit. Ik ren naar haar toe en knuffel haar stevig.

"Benti alles oké met jou en met mijn Amir" vraagt zij.

"Hij word nu geopereerd, hij werd neergestoken gheltie" zeg ik snikkend.

Ik zie dat haar ogen rood worden. Zij neemt plaats op een stoel. Ik voel me misselijk van de stress.

Mijn schoonmoeder uit een zucht.

"Goed van je dat je mij hebt gebeld en niet mijn man" zegt ze.

Ik kijk haar vragend aan.

"Amir is zo een agressief iemand en leeft in zijn eigen wereld. Als zijn vader weet dat hij weer heeft gevochten word hij parra"

Ik luister aandachtig.

"Daarom wou hij dat Amir met jou ging trouwen, jij straalt noor uit en we hopen dat hij door jou een ander kijk heeft op dit wereldse leven" zegt ze.

"Ik hoop dat jij ook niet onderdrukt word of.."

Ik schud mijn hoofd.

Zij glimlacht even.

"kan je hem misschien meer over de Islam leren, als ik erover begon werd hij agressief en zei dat hij het te druk had" zegt ze verdrietig. Je kon de pijn in haar hart aflezen.

"Mijn man dwong hem telkens om te bidden en Quran lezen, maar ik wil dat hij bid met de juiste gedachtes aan Allah swt"

Ik zie tranen langs haar wangen glijden. Zij veegt ze weg en kijkt me diep aan.

"Ik voel dat jij degene bent die Amir kan laten veranderen." zegt zij en gunt mij een zwakke glimlach.

Ik voel ook dat er een traan rolt. Ik lach even en veeg ze weg.

"Voor meneer Amir" hoor ik een verpleegster vragen. Ik sta gelijk op met mijn schoonmoeder en versnel met haar naar de kamer van Amir.

"Operatie is goed gelukt! Zijn snijwond is nu niet meer diep gelukkig" zegt ze.
"Hij mag de ziekenhuis morgen verlaten na enkele controles" zegt ze ernog bij en verlaat de ziekenhuis.

Zijn moeder omhelst haar zoon.

"Amir inou waarom doe jij mij dit aan pff" zegt ze verdrietig. Ik ga op een bank zitten. Je hoort de beep geluid van zijn hartslag.

Ik zie haar nog Quran reciteren. Ik leun naar achter en denk aan mijn vader. Hoe hij daarjuist reageerde? Mijn zogenaamde vriendinnen die stiekem samen afspreken en mij ontlopen als ze mij zien.

"Benti is er iets" vraagt mijn schoonmoeder. Ik kijk haar aan.

"Gewoon een beetje aan het stressen" zeg ik en kijk naar Amir. Hij ligt nog te slapen mskien.

"Dankje dat je hem hebt gered, wie weet was het verkeerd afgelopen als jij niet had gebeld naar ambulance" zegt ze en knuffelt mij.

Zij maakt zich vervolgens los. "Ik ga al naar huis, aub geen woord aan zijn vader of aan jouw vader" zegt ze. Ik knik en neem afscheid van haar.

"Ik hou van jou a zine" zegt ze en geeft me een dikke kus. Ik knuffel haar terug. "Ik ook van jou gheltie" antwoord ik met een glimlach.

Wanneer ze weg gaat sluit ik de deur en kijk ik naar Amir. Ik begin me weer slecht te voelen en huil het uit.

Ik besloot om voorzichtig naast Amir te liggen. Ik sluit mijn ogen en adem zijn geur in. Zo val ik in slaap met tranende ogen.