Mind Set

Chapter 38

"Jullie zijn hier  niet gekomen voor mij? We zijn niet meer bevriend met elkaar." Zeg ik met een frons.

Zonder iets te zeggen verlaten ze het huis.

Ik sluit de deur achter hen en ga weer naar de woonkamer.

"Wat had dat te betekenen?" Vraagt Amira. Ze kruist beide armen en kijkt me doordringend aan.

"Je denkt toch niet dat ik hier iemand wou vergiftigen?"

"Nee maar je deed heel gemeen tegen hen"

"Amira, je kent het verhaal niet tussen mij en hun. Zij hebben verschrikelijke acties gedropt en komen daarna schijnheilig doen."

Zij was even stil.

"Het spijt me dat ik hun binnen liet. Ik dacht.."

"Is niets, ga nu gewoon studeren voor je laatste examen" onderbreek ik haar en ga naar de keuken.

Ik kom terug met het gerief om dit rommel op te ruimen.

"Ik moest hun niet binnen laten, sorry" zegt ze en neemt de droge vod van mij over en begint op te ruimen.

De stilte word verbroken door het horen van sleutels buiten.

Dat zal Amir zijn.

"Salamailailoum" zegt hij wanneer hij de woonkamer binnenkomt. Hij kijkt vragend naar de gebroken glas en water op de grond.

"Is Amira weer onhandig geweest?" vraagt hij.

Voordat ik er op wou antwoorden is Amira weer voor. "Jaa, zo ken je mij haha" antwoord zij.

Na het opruimen verlaat Amira het huis.

"Okee kom je mee?" hoor ik Amir vragen.

Ik kijk hem vragend aan. "Naar waar?"

"Ik heb een nieuwe job en wil hem aan jou laten zien" zegt hij. Met grote ogen kijk ik hem aan. Gelijk spring ik op hem en we vallen op de bank.

"Hobi kan eindelijk op een juiste manier geld verdienen" zeg ik en geef hem kusjes.

Hij lacht even.

"Jouw hobi wilt zijn job ook aan jou laten zien" zegt hij en tilt me op. "Kom, ik ben benieuwd" zeg ik en geef hem nog een kus op zijn zachte lippen. Hij geniet ervan en houdt mijn hoofd nog tegen zich aan. Hij rust zijn ene hand op mijn heup en duwt mij tegen zich aan.

Ik geniet van elk moment.

-

Hij neemt mijn hand vast en zo belanden we in een stadium. Met grote ogen kijk ik Amir aan. "Je bent een voetballer?" vraag ik.

"Ja, ik speel in 2 ploegen waaronder Marokko" zegt hij met trots. Ik kijk hem verbaasd aan. "Amir zo goed van je" zeg ik en geef hem een knuffel.

"Allemaal door jou te danken"

Ik kijk hem vragend aan.

"Jij hebt die stappen zelf genomen?"

"Noor, jij hebt mij gemotiveerd"

"Amir ben je er klaar voor, we spelen subiet" zegt een teamspeler tegen hem.

"Saff wacht even"

"Neem jij maar hier plaats, en kijk hoe goed ik speel" grinnikt Amir. Ik knik en gun hem een glimlach. Het stadium begint zich goed te vullen met mensen. Ik kijk even naar het publiek en zie vol verbazing dat Selma en Dunya hier bij zitten.

Ik spits mijn ogen en zie dat ze op een wit laken de naam 'Amir' hebben geschreven.

Ik draai me snel weer naar voren en voel me geschrokken. Zij zijn eng op een ander level?

Zo geobsedeerd op Amir.

Geiriteerd kijk ik voor mij uit en zie hoe Amir opeens een goal maakt. Met grote ogen kijk ik Amir blij aan. Iedereen begint te juichen. Hij kijkt diep in mijn ogen en zwaait naar mij wat mij vlinders geeft in mijn buik.

"OMAGAADD THATS MY BAEEE" hoor ik Selma met haar voice crack schreeuwen. Geiriteerd draai ik mij om en zie hoe Selma en Dunya springen.

Als ik hun kon verbannen van dit stadium, dan zou ik het allang hebben gedaan.

Niet eens 4 minuten en Amir scoort weer. Mijn liphoeken krullen zich weer naar boven, maar mijn mood verandert zich weer door de 2 heksen.

"Ik ga hem vannacht echt verwennen" roept Selma. "EEH HOU JE MOND" hoor ik een supporter roepen.

"Tegen wie roep jij a daggoe" vraagt Selma geiriteerd.

De supporter was stil. Ik kan haar stem niet meer aanhoren anders krijg ik nog woedeproblemen. Ik sta op en ga naar de wc. Ik begin me weer wat misselijk te voelen en voel lichte krampen in mijn buik.

Als het me niet lukt om over te geven doe ik de wc deksel dicht en zit ik erop. Ik neem mijn gsm erbij.

Door zoveel stress van Selma voel ik mij niet eens gezond meer.

Ik rust mijn hoofd tegen de muur en sluit mijn ogen. Ik schrik wakker wanneer ik word gebeld. Het is mijn moeder. Automatisch verschijnt er een glimlach en ik klik op het groene knop.

"Salamailaikoum bentii"

Ik groet haar terug en voel de tranen opkomen.

"Alles oké benti?" vraagt ze bezorgd.

Waarom moest ik persee huilen??

"Mama het is me allemaal te veel" zeg ik.

"Ohh schatje, gaat het over Amir?"

Ik schud mijn hoofd en lach even. "Ik ben trots op hem, met de dag krijg ik meer liefde voor hem." zeg ik.

Ik vertel haar over die 2 ratten die mij proberen kapot te maken.

"Wie zijn hun moeders? Ik ga hun daarover aanspreken."

"Nee yema, het hoeft niet. Het zijn gewoon kleuters waar je geen aandacht moet aan geven" zeg ik en veeg een traan weg.

"Ik wou bellen omdat ik een verassing heb" hoor ik mijn moeder zeggen. Ik kijk haar aan.