Mind Set

Chapter 42

Na wat gekletst te hebben over van alles en nog wat zie ik mijn moeder de woonkamer binnenkomen met een groot bord tajine.

We eten gulzig samen. "Ik ben zo blij dat je nu hier bent"

Mijn liphoeken krullen zich naar boven. "Ik ben ook blij dat ik hier ben met jullie"

Na wat gegeten te hebben stappen we de auto in en gingen we richting famillie. Zo heb ik van mijn dag kunnen genieten.

Ik kijk op mijn gsm en zie dat het 22u is. Ik trek mijn marokkaanse huiskleed aan en doe mijn avond routine. Vervolgens doe ik mijn slippers aan en stap ik naar boven, naar de sta7 waar ik mijn ouders tref.

Ik ga gezellig tussen hun zitten op de matras. Het zicht van de sterren en de volle maan en de warme wind die er waait, brengen sfeer op.

Mijn vader giet marokkaanse atay in een glas en geeft hem aan mij. "chokran"

Mijn vader staat vervolgens op.

"Ik ga even naar een vriend" zegt hij. We knikken en hij verlaat het huis.

"Hoe gaat het eigenlijk tussen jou en Amir?" vraagt mijn moeder met een plagend gezicht.

Mijn liphoeken krullen zich naar boven en ik voel me verlegen worden voor mijn eigen moeder.

"Goed, ik hou oprecht veel van hem"

"Yemaa ik moet je iets vertellen" zeg ik en kijk haar zenuwachtig aan. Zo gek om dit tegen je moeder te vertellen.

Zij kijkt me verbaasd aan.

"Jij word binnenkort henna (grootmoeder)" zeg ik en voel de vreugde in mijn buik.

Haar ogen worden groot en ze rust haar hand op dr lippen. Ze lacht even en begint te huilen. Ze knuffelt mij.

"Mabrouk benti" fluistert zij blij.

Ze staat dan op en  begint blij te dansen.

"Mijn dochter krijgt een kindjee!" zingt ze blij. Ik lach even. Ik krijg opeens een telefoontje van Amir.

"Ohaa laat me hem feliciteren dat hij vader word" zegt mijn moeder en neemt mijn gsm af.

"Neee yemaa" zeg ik nog nadat zij op het groene knop heeft geklikt op op te nemen.

Zij kijkt me nog vragend aan. Ik gebaar naar haar dat ze moet zwijgen en niets moet vertellen. Aan haar gezicht te zien begreep ze mij en knikt ze als bevestiging.

"Salamailaikoum" hoor ik Amir zeggen. "Wailakoum salam Amir alles goed"

"Hamdoulilah met jullie en met Noortje"

"Hamdoulilah a zij is hier naast mij" antwoord ze en zet mijn gsm op een standaard zodat ik en mijn moeder op beeld komen.

Ik zwaai naar Amir en begroet hem.

"Hoe is het weer in Belgie?" vraag ik.

"Het regent heel de dag man" antwoord hij.

"Tja als je mee was geweest naar Marokko zou je nu al bruin zijn" grinnik ik.

"ewaa jaaa" antwoord hij terug.

We kletsen nog gezellig bij.

Wanneer ik ophang kijkt me moeder mij vragend aan.

"Hij weet nog niet dat hij vader word"

Mijn moeder kijkt me met een zachte frons. "Hij moet het wel weten eh benti"

Ik knik. "Ik heb een leuke verassing gemaakt voor hem."

"Wacht niet te lang, laat hem zo snel mogelijk weten dat hij een vader word"

Ik knik.

Zo komt mijn vader weer naar de sta7 en verspreidt mijn moeder het nieuws. Hij is blij en geeft me een knuffel.

"Saaf ik begin oud te worden" zegt hij lachend.

Zo houden we het gezellig en geniet van elke moment.

-

We zijn al een maandje verder.

Ik smeer wat zonnecrème op en geniet van de zon die op mijn huid schijnt. Als ik naar de zee ga draag ik altijd een marokkaanse huiskleed hahahhaha

Ik ga naar mijn neefje en maak samen met hem een zandkasteel.

Vanavond komt Amir eindelijk naar Marokko. Mijn liphoeken krullen zich naar boven als ik aan hem denk.

Ik mis hem.

Ik schrik wanneer ik een emmer water over mij heen krijg. Ik sta op en draai me geschrokken om. Ik zie dat het mijn nicht is dus ren ik achter d'r aan. Ik hoor mijn famillieleden lachen.

"Jij dikke heks" schreew ik lachend tegen haar. Ik duw haar in het water waarna zij mij meetrekt. Zo verdwijnen wij in het water voor enkele seconden. We schieten in de lach als we elkaars hoofden zien.

Vanuit de verte zie ik mijn vader bellen met iemand in een rustig plek. Ik zie dat hij slecht gezind is. Verbaasd staar ik naar hem. Hij hangt op en ik zie dat hij begint te vloeken.

Hij kijkt me aan en gebaart dat ik naar hem moet komen.

Ik verlaat de zee en ga richting mijn vader.

"Is er iets?" vraag ik hem.

"Amir"

Ik kijk hem vragend aan.

"Hij zal niet kunnen komen" zegt hij er nog bij. Mijn wenkbrauwen beginnen te fronsen. "Wat?"

"Zijn vader belde me net en hij zei dat hij veroordeelt is tot 4 jaar cel" zegt hij emotieloos.

Mijn mond begint open te vliegen. Mijn handen leg ik op mijn mond.

Hoor ik dit nu goed?

"Hij zat in de drugs benti"

Sprakeloos kijk ik hem aan.

"Hij is gestopt, hoe kan h.."

"Dus jij wist dat hij in de onderwereld zat?" mijn vader onderbreekt mij met een bozere toon.

"Het was verleden tijd baba, hij heeft nu een goede job en.."

Mijn vader schudt zijn hoofd. "Benti, het was mijn fout om je met hem te laten trouwen"

"hoe bedoel je baba?"

"Ik wil dat je contact verbreekt met hem"

Geschrokken kijk ik mijn vader aan. Dit gesprek wordt alleen maar erger denk ik bij mijzelf.

"Nee, hij is veranderd"

"Hij is zehma veranderd"

"Ik draag zijn kind, ik kan mijn kind niet opvoeden zonder vader?" zeg ik een toon bozer.

"DAN HAAL JE DAT VERDOMDE KIND WEG TOCH EINDE DISCUSSIE"

Ik blijf stil naar hem kijken en voel de tranen langs mijn wangen naar beneden glijden.

"Of jij verbreekt de contact met Amir en zijn famillie of jij verbreekt onze contact" zegt mijn vader en kijkt me bedreigend aan.