Page 4

300 13 0
                                    

Selena's Sentiment

__________________________



I woke up in an unfamiliar room. Agad agad akong napaupo dahil hindi naman 'to yung kwarto ko.





"You're awake. I was wo--Nevermind." napakunot ang noo kong tumingin kay Blagden na nakaupo sa couch sa gilid ng room. He is staring at me with crossed arms.





Naalala ko na. I passed out kagabi, oh right. Tumingin ulit ako sakaniya. "Where are...your friends?" I asked him.




He stood up and I just watched him as he went to the side table and nagsalin ng tubig sa baso before giving it to me. Nag hesitate pa akong tanggapin 'yon but naramdaman ko na rin yung uhaw ko kaya tinanggap ko nalang.





"Pinalayas ko kagabi." he said as he wait forme to drink all the water from the glass. Kaya ko namang ilagay yun sa side table pero kinuha niya pa rin at siya na mismo ang nagbalik roon.




"I remembered they were asking you who am I to you..."





"And?"





"I passed out, hindi ko narinig yung sinabi mo. Ano bang sagot mo sakanila?" I really don't know why I am curious.





He walked towards the door. "I said you're my friend." He looked back at me. "And Alair, you or should I say we have a class. Late ka na." He closed the door.





Napatingin ako sa clock dito sa room and bullshit, 9:30 am na! Gosh, nasa kalahati na ng first subject namin ngayon. Bwisit talaga yung lalaking 'yon, hindi man lang ako ginising. Buti nalang at natapos na kami ng debate kahapon.





Minumura ko siya sa isip ko habang nagpapalit, that was the fastest bath I ever did in my 22 years of existence.





"Fuck you ka talaga, Dragon. Napaka annoying me, you could've woke me up!" yun ang salubong ko sakaniya pagsakay ko ng kotse.





Taka naman siyang tumingin saakin. "What? I was there with you. And hindi kita ginising because I was wo---"





"Oh please, just shut up, Blagden Phyre Dracarus Stevensons. Nalate ako dahil sa first subject ko dahil sayo!" I blurted out habang inaayos yung seat belt ko.





He looked at me with confusion in his eyes. "Wait. I already noti---"





Hindi ko na napigilan ang sarili ko at humarap sakaniya. "Can you please shut up?! Because of you and this stupid plan that my family and yours made, minamalas na ako. If it weren't for mom and dad, hindi ko lulunukin yung dignidad ko para makasama ka ng ganito kalapit! You are selfish! You only care about yourself and your image!"





When I finished nagging, all emotions in his face,vanished. Parang gusto ko nalang tuloy bawiin lahat ng nasabi ko.





He laughed coldly before starting the engine. "If I am selfish, sana hindi nalang kita binantayan buong gabi."





Tahimik yung drive namin papuntang school, 30 minutes lang naman ang byahe but feeling ko sobrang tagal kasi hindi ko maexplain kung yung aircon ba yung malamig or yung aura na lumalabas galing sakaniya ngayon.




His jolly and mapangasar words are now gone, and it is because of my walang prenong bunganga.





Buti nalang at walang mga students na pakalat kalat ng ganitong oras because first subject palang. He parked the car before removing his seatbelt, ganoon rin ginawa ko.





Tutorial for MarriageWhere stories live. Discover now