Page 25

212 7 0
                                    

Selena's Sentiment




______________________




I woke up because of the sunlight hitting my face. I roamed my eyes around my room but no signs of Blagden, only Ryle sleeping on the couch at the side part of my room.





I tried to ignore the fear because of the news that I saw last night, but it is hard. I silently made my way out of the room. Tinahak ko ang daanan papunta sa baba. I tried to search Blagden but Fatima who is sitting at watching tv welcomed my sight. Nang makita ako nito ay umirap lang, kaya hindi ko nalang pinansin.






"Manang, si Blagden po?" I asked Manang Donna who's busy cooking our breakfast nang makapasok ako sa kitchen.






Tumingin ito sa akin. Pinatay niya saglit yung stove at inasikaso ako. I just came here to ask if she saw Blagden but she is now giving me a glass of water. "Uminom ka muna, hija. Kumusta ka? Ayos ka lang ba?" sunod sunod na tanong niya.






Tumango ako pagkatapos kong inuman yung tubig. "Si Blagden po?" I asked again.






"Nako, hindi pa nga umuuwi simula kagabi e. Baka nasa trabaho." manang said.






May kumurot sa puso ko sa kadahilanang, he left me when he knows that he is the one I can hold upon to. Mabigat na paghinga yung pinakawalan ko at tumingin kay manang na nag aalalang nakatingin sa akin.






I tried to fake a smile. "Sige po. Manang, okay lang ho ba na pakidalhan nalang ako ng pagkain sa kwarto?" nahihiyang tanong ko.






"Nako, oo naman! Sige na, magpahinga ka na." sabi nito saka inalalayan pa ako hanggang sa pinto.






Hindi ko na pinansin si Fatima na pinapanood ako but when the door opened, I stopped and looked who came. It was Blagden, at dumudugo ang kilay nito.






Halos sabay kaming nakalapit ni Fatima sa harap niya, making him shocked. But what hurts me is that, mas saglit niya akong tinapunan ng tingin bago tumingin kay Fatima.






"What happened?"





"Anong nangyari?" sabay naming tanong ni Fatima. Tumingin pa siya sa akin ag nagtaray, pasalamat siya nanghihina ako ngayon, kundi masasabunutan ko 'to.






"I'm fine." Blagden said at maglalakad na sana. Nagtataka at nasasaktan ako sa inaaksyon niya kaso baka pagod lang.






"I'll treat your wound." I said. Tumigil ito sa may unahang hakbang ng hagdan. "Please, Blagden..." pagsusumamo ko.






He exhaled a harsh breath bago tumingin sa akin. I tried to read his eyes, no emotions at all. He is looking at me like how he looks at people in the world of business and it is not scaring me, it is hurting me. Lumampas yung tingin niya papunta kay Fatima na nasa likod ko.






"I'll let Fatima do it. Go and rest Alair." hindi ako makapaniwala sa narinig ko. "Fatima, follow me." he said.





Binangga pa ni Fatima yung balikat ko saka mayabang na naglakad pasunod kay Blagden na nakapamulsa habang tinatahak yung hagdan pataas.






"W-What was that?" my thought were blank. All I felt was millions of knives came in and stabbed my heart and twisted. Sobrang sakit, pakiramdam ko hindi ako makahinga. That was the first time. Totoo nga yung sabi nila, sobra sobra yung sakit kapag yung taong mahal na mahal ka, biglang magbabago. I think Blagden hit his head and woke up from reality.






Tutorial for MarriageWhere stories live. Discover now