Tutorial for Marriage

Page 26

Selena's Sentiment

________________________

"Lawyers are the greatest liars." rinig kong sabi ni Kairo. Nandito kami ngayon sa study room, pinipilit ko mag review because 2 weeks nalang at bar exam na.

Isinara ko yung libro saka tumingin sa orasan dito. Alang singko na pala, kaya umingay na si Kairo, tutulungan niya na si Mang Kanor sa garden. Habang inaayos niya yung gamit niya ay biglang umulan.

Bumagsak yung balikat niya habang nakatingin sa bintana. Napaisip ako, he's always there whenever I'm sad and crying, maybe even in just a little way, I can do something in return.

Nagulat siya sa biglang pagtayo ko, I am smiling as a look at him. "Maligo tayo sa ulan!"

Mas lalo itong nagulat sa anyaya ko but di naman nagtagal ay tumango siya. Para kaming batang tumatakbo sa hagdanan at nagtatawanan, kunot noo pa kaming pinanood ni Fatima habang nagbabasa ng libro sa sofa. Hindi namin pinansin at dumeretsyo sa labas.

Unang patak ng ulan sa buhok ko, tumawa na ako. Kairo did the same. Para kaming mga batang naghahabulan habang basang basa sa ulan. Hinahabol niya ako ngayon gamit yung water hose, but accidentally, I slipped. Buti nalang malakas yung reflexes niya at nasalo niya ako.

We stared at each other, but I felt my heart thumped like crazy again nang lumampas yung tingin ko sakaniya papunta sa lalaking nakatayo ngayon sa bintana sa kwarto niya, pinapanood kami. I saw an emotion passed his eyes as he watched us and position. He, then, exhaled a sigh and closed the curtain of his room.

"Okay ka lang ba?" Kairo asked nang umayos na ako ng tayo.

Hindi pa rin mawala sa isip ko yung emosyon na dumaan sa mata ni Blagden habang nakatingin sa amin kanina. That's it, I really need to talk to him.

"Nilalamig na ako, pasok na tayo." tawag ko kay Kairo na ngayon ay inaayos na yung water hose.

Agad naman siyang pumasok at naghanap ng tuwalya. Binigay niya ito sa akin saka tinulungan akong magtuyo ng buhok. Dahil nasa living room kami ay malaya kaming napapanood ni Fatima na magkasalubong ang kilay na nakatingin sa amin. Kapag nagtatama ang mga mata namin ay umiirap ito, hinahayaan ko nalang.

"I need to talk to him." I told Kairo. Napatigil ito sa pagpunas ng kanyang buhok. Tumingin muna ito sa akin ng matagal na para bang binabasa yung mukha ko and after a while, he showed me sad smile.

I smiled back at him at pupunta na sana sa taas kaso nagsalita siya.

"Magpalit ka muna, baka magkasakit ka..." malumanay niyang sabi.

"Ikaw rin." sabi ko. He nodded as a response. Tumalikod na ako at tinahak yung hallway papunta sa kwarto ko.

I am now sitting in front of my vanity table, I am staring at myself back at the mirror. Bumaba yung tingin ko sa gold na singsing na nasa ring finger ko. Hinaplos ko 'yon at pumikit. Everytime that I do this, memories of us will come into my mind, both happy and sad ones.

He was my only strength and in just a blink, he's now gone. I can't reach him despite of being so near. I can't talk to him, I can't touch him and I can't tell him that I love him. I miss him so bad and it is hurting me that I am so stupid to be numb when he was here. I could've loved him right, but now, it is too late.