Yesterday and Sunrise

Chapter 14

I've never received any messages from Drex, simula nang magtanong ako... Yes, I was drunk, but I could still remember what he just answered: friends... We're just friends. It has only been two days, so the wound that cause from it, is still fresh. And I won't blame myself for doing that. I just got the answer, that's enough.

You know, reciprocity doesn't matter to me. I love you because I love you—not because I want you to love me back. Kung hindi ako iyong gusto niya, then it's fine. Hindi ko hawak iyong puso't isipan niya. Well, Drex deserved to be loved kahit na ganoon ugali no'n, but since he doesn't want to open his door for me, aalis na lang ako. Bakit pa ako maghihintay kung nakuha ko na iyong sagot mula sa kanya?

He didn't block me in any social media apps—he's still following me on Twitter and Instagram, we're still friends on Facebook—which I hope he would. Kasi ang hirap makitang walang pangalan niyang nagno-notif sa phone ko. Nabuhay naman akong wala siya, pero hindi na naging ganoon kadaling ibalik iyon since we became friends. Ang hirap pala kapag masyado kang sinanay ng taong iyon tapos mawawala na lang bigla.

Siguro pinanindigan niya lang iyong sinabi niya sa akin ni noon, na gagaguhin niya lang ako. Tanga na ba ang tawag do'n? Because for me, although I feel hurt right now, I think I just did the right thing.

"Celestine, naiintindihan mo ba 'yang poster na 'yan?" Napalingon ako kay Shontelle nang lumapit siya sa akin. Hawak-hawak ko kasi iyong poster na ginawa no'ng ka-batch namin from Engineering department, nagagandahan kasi ako sa gawa niya. I find it deep.

Tumango ako. "Ang ganda nga, e." Isa kasi ako sa mga na-assign sa editorial cartooning club noong freshies week. Nag-aassist kami ng mga candidates.

Shontelle wrinkled her nose. "Parang wala namang sense 'yan, e. Ice na humihingi ng tulong kasi magme-melt na sa loob ng cup na naka-takip? Aba, natural! It supposed to be melted, duh!"

Natawa ako sa reaksyon niya. Binaling ko ang atensyon sa poster. Matubig na rin iyong nasa labas ng baso na of course, nagpapahiwatig na malamig na iyong tubig—which is for me, iyong ice is humihingi ng tulong but the cup is closed, na ang pagkaka-interpret ko naman is sumisigaw siya subalit walang nakakarinig. It seems like the ice doesn't want to be melted, although it was supposed to be melted. "It's complicated, but I think this poster tells that gusto niyang may makarinig sa kanya but unfortunately ay luha lang 'yung lumalabas sa kanya--which is 'yung sweats ng baso," sagot ko kay Shontelle saka tumingin sa kanya.

Kumunot ang noo niya at kinuha sa akin iyong poster. "But the ice supposed to be melted nga."

"That tells us na kung saan tayo nanggaling ay doon rin 'yung uwi natin."

Shontelle lips parted. "You mean, death?!" she said and flipped the illustration board immediately. "Jedidiah Miracle de Luna?! OMG. I'm gonna search her on FB, I thinks she needs help."

Napangiti ako at nailing na lang. Kinuha ko ang phone ko sa bulsa ko to check if my message ba akong natanggap but I only received one from Danica. Pinapapunta niya ako sa sa favorite naming restaurant dahil nandoon na raw silang tatlo. Nagpaalam na lang muna ako kay Shontelle at saka dumeretso na roon sa Marcelyn's. Pagdating ko roon, they have already ordered for me.

"You know, Celestine. I'm mad at you right now." Napatigil ako sa pagkain nang marinig kong sinabi iyon ni Danica.

Taka akong tumingin sa kanya. "What's the matter?" Napatingin din ako kay Selena at Karina na mukhang nagulat din sa sinabi ni Danica.

"Umamin ka nga, may something sa inyo ni Drex, ano?"

"No." I immediately replied. "We're... f-friends. Yes, friends." Nauutal pang sambit ko.