Ansızın Gel | Texting

Çıkmaz Sokak¹1

♪Mavi Gri ' Altüst Olmuşum '♪

¹¹

Yatağından yavaş yavaş kalktı. Çıplak ayakları ile soğuk zeminde bir kaç adım attı. Pencereye yedi sekiz adım kâla gözlerini oraya dikti. Koyu mavi gökyüzüne baktı. Hava mı kötüydü yoksa onun için açık mavi gökyüzünü terk edip kendini koyuluğa mı bırakmıştı?

Bunu daha fazla düşünmek istemedi. Üstünde ki incecik kıyafeti ile bedenini soğuk zemine sırt üstü bıraktı. Cebinde ki sigarasından bir dal alıp yaktı. Dudaklarına götürdüğü sigarasından bir duman alıp tavana doğru üfledi. Tavana doğru giden ama daha gitmeden yok olan sigara dumanı onu bulutlara götürüdü.

Bu hastanede olmak onun son isteğiydi. Fakat uzun bir süre burada olmak zorundaydı. Eskisi kadar bunu çok önemsemiyordu. Sadece evini özlemişti. Evine gitmesi ise imkansız hâle gelmişti. O bu hastaneye mahkümdu.

Kendisini koyu düşüncelerden kurtaran telefon bildirim sesi olmuştu. Bunu pek umursamadı. Zaten kendisine yazabilecek sadece bir kaç kişi vardı. Artık onlar ile iletişime geçecek hâli bile yoktu.

Üzerine fırlatılan telefon ile kafasını sağa çevirdi.

" Senin ki yazmış."

Telefonu fırlatan kişiye küçümseyen bakış atıp yerinden doğruldu.

" Cevap vermeyeceğim."

" İkinci defa öldüreceksin yani."

" Oğlum ne alakası var? "

" Ne hâlde olduğunu bilmek ister misin?"

Oturduğu yerden kalkıp yatağına doğur gitti.

" Dinliyorum Bay C."

Adam derin nefes aldı. Gözlerini kısıp zayıflıktan perişan olan adama baktı.
Cebinde ki telefonu çıkarıp bir video açtı.

" Al bak bakim."

Elinde ki telefonu karşısında ki adama verdi. Adam korku ile videoyu açtı. İzlediği her sahne boğazını düğüm düğüm yapıyordu. Sıkışa kalbini eli ile bastırarak acısını bastırmak istedi.

" Ne dedin ona? Ne yaptın gene?"

" Hiçbir şey yapmadım, yapamam da..."

Gözleri yavaş yavaş dolmaya başladı. Her seferinde aynı acıyı çekiyordu.

" Bilmem gereken çok şey var. Peki sen buna hazır mısın?" dedi adam.

"Hayır."

Dolan gözleri yanakları ile bir bütün olup düşüverdi. Acı ile kavrulan bedeninden bir türlü kurtulamıyordu. Nefes alışverişi hızlandı. Yine bir krize girmişti.

" Yine kötüleştin. İyi günüme denk geldin şu tuşa basıp kurtaracağım seni."

Krizi artan adam artık duymuyordu. O ise söylediğini yapıp yatağın arkasında ki kırmıza tuşa bastı. Sadece bir kaç saniye içinde hastane odası dolmuştu.

" Durduk yere neden bu adam böyle oldu?" dedi doktor.

" Bilmiyorum ki. Hayır biri yaptı diyeceğim ama kimse yok." dedi hemşire.

Bay C ise sadece gülümsemek ile kaldı. Amacı ona yardım etmek. Fakat o bu bataklığa mahkum kalmıştı.

***

Bölüm sonu...

Oy ve yorum desteği beklerim...

Sizi seviyorum aşkısılar...