0530***: Sana bir şarkı önermemi ister misin?
Renkli Rüya: Hayır istemiyorum.
0530***: Bir gün bir konserde bağırarak söyleyeceğiz.
Renkli Rüya: Rüyaları seviyorsun.
0530***: Gel ansızın gel tut ellerimden bak son sözüm kurur gönlümdeki çiçekler...
...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Geçmiş...
Konserden bir hafta önce...
"Ya aşkısı bu haksızlık!" dedi Deniz itiraz ederek.
Baran ise bu tavırlarına hafifçe gülümsedi. Gözlerini sevgilisinin gözlerinden alamadan baktı. İçinde bir his vardı. Garip bir histi bu sanki ölecekti. Gülümsüyordu fakat kırgındı. Bu kırgınlık Deniz'e değildi, kendineydi.
" Ansızım olmaz ama." dedi Baran. Son bir saattir Deniz'in dediği şeye itiraz ediyor.
" Neden aşkısı?"
" Senin bünyen zayıf ve bu sana zararlı."
"Ya aşkısı! Sana rakı bana süt!"
" Evet ansızım." dedi Baran.
Sanki bir kaç günü kalmış gibi baktı Deniz'e. Bu aralar ölüm korkusu sarmıştı Baran'ı. Ölümden değil de Deniz'i bu dünya da yalnız bırakmaktan korkuyordu. Deniz için bu dünya fazla acımasızdı.
" Bir kerecik içim aşkısı..." Deniz yine dudaklarını büzmüştü. Yalvarır gözler ile Baran'a baktı. Biliyordu ki sevgilisi ona asla kıyamazdı ki.
" Bir kerecik öpebilir miyim ansızım...?" Bu sefer Baran'ın gözleri yalvarırcasına bakmıştı.
" Söz mü?"
" Söz... Söz mü ?"
" Söz aşkısı!" dedi Deniz sevinç ile.
Deniz hemen Baran'ın önünde bulunan rakı bardağını eline aldı. İnce parmakları ile rakı bardağı ne de uyumlu olmuştu.
Kırmızı dudakları ile bir yudum aldı. Aldığı yudum ile kirpikleri birbirine kavuştu. Yüzünü ekşitmiş elinde ki bardağı sevgilisine uzatmıştı.
" Aşkısı bu çok kötü!"
Deniz'in bu tavrına gülerek karşılık vermişti. Deniz'in elinden rakı bardağını aldı. Pembe dudaklarını kırmızı olsun diye sürdü ruj bardağın kenara bulaşmıştı. Baran ise ona bakıp hafifçe gülümsedi.
