Zindan Adası • OgNis

24

HEELLOOO!!

Akademik hayata hızlı bir geçiş yaptım. Okuduğum bölümün zor olduğunu yeni fark ettim... O yüzden çok özür diliyorum geç gelen ve gelebilecek bölümler için. Adam akıllı Survivor bile izleyemiyorum. Ama yine de bölüm atmaya devam edeceğim.

Umarım beğenirsiniz. Oy ve yorumları unutmayalımm 🖤

-

"Ogeday!" diyerek seslendim. Sesimi duyan Ogeday yürümeye son vererek beni bekledi. Yanına ulaştığımda yürümeye devam ettik. "Nereye?" diye sordum ardından. Sahile doğru yürüdüğünü görünce peşinden gitmiştim ama asıl amacını bilmiyordum.

"Sahilde oturacaktım biraz. İyi ki geldin." dedi Ogeday bana bakıp gülümseyerek.

"Tam da böyle sevgilisini asla yalnız bırakmayan gıcık kız oldum dimi?" dedim gülerek.

Ogeday bunu duyunca kahkaha attı. Başını iki yana salladı. "Ben halimden memnunum. Seninle olmaktan rahatsız olacak halim yok."

"Olmamalısın bence." dedim ben de karşılık olarak.

Ogeday yürürken elimi tuttuğunda ben de kafamı hafifçe Ogeday'ın omzuna yasladım. Hava kararmaya başlamıştı. Serinlemeye başlayan hava ile yürümeye devam ettik.

"Şu an böyle tatilde akşam üzeri yürüyüş yapmaya çıkmış gibi değil miyiz?" dedi Ogeday.

"Evet tam olarak öyleyiz." dedikten sonra hevesle devam ettim. "Yarışma bitince tatile gideriz dimi? Sadece sen ve ben."

"Nisa bunu hayali bile o kadar güzel ki. Bunu sorudan kabul bile etmiyorum. Tabii ki gideceğiz."

"Hem Anıl da sevgilisiyle birlikte olur." diye devam ettiğimde Ogeday yine kahkaha attı.

"Anıl sevgin gözlerimi yaşartıyor cidden."

"Anıl'ı çok seviyorum zaten. Ama gerçekten kumam gibi."

"Evet bu konuda haklısın."

Yeniden ortamda sessizlik oluştu. Kamp alanından fazla uzaklaşmamak için geriye doğru dönerek yürümeye devam ettik. O sırada kasıklarıma saplanan ağrı ile yüzümü buruşturdum. Resmen bıçak gibi saplanan bir ağrı girmişti. Ağrı etkisini yavaş yavaş azaltmaya başladı. Fakat sonra yeniden başladı. Yürümeye devam edemeyince olduğum yerde durdum. Ogeday bir terslik olduğunu yeni fark etmişti.

"İyi misin?" dedi panikle.

Acıyla birlikte sertçe yutkundum. "Ağrı girdi." diyebildim sadece.

"Nereye ağrı girdi? Bileğin mi yine?"

Başımı iki yana salladım. Ağrının verdiği rahatsızlık ile ileriye doğru eğildim. "Kasıklarıma."

Düzensiz beslenmeden dolayı regl olamadığımız için bu şekilde ağrılar aslında bizim için normaldi. Ama ilk kez bu kadar can acıtıcı bir şekilde ağrı girmişti. Ayakta dahi zor duruyordum.

Ogeday birkaç saniye ne yapacağını şaşırsa da şaşkınlığı son bulunca beni kucağına aldı. Hareket edince ağrı daha da arttı. "Ah!" dedim acıyla.

"Çok çok özür dilerim. Acıdı mı?"

"Seninle alakalı değil." dedim. Kendimi sıkmaya son vererek gözlerimdeki yaşların akmasına izin verdim. Başımı Ogeday'ın omzuna yeniden yasladım.

Ogeday beni daha fazla hareket ettirmemek için dikkatli adımlarla barakaya gelerek beni yerime bıraktı. Aynı anda "Paramedik!" diyerek doktora seslendi.