Don't Leave Me Again

Κεφάλαιο 14

Εδώ και μια εβδομάδα ο Αχιλλέας δεν μου μιλάει.

Έχει προσπαθήσει βέβαια, αλλά εγώ η ίδια τον αποφευγω.

Αν και δυσκολευομουν κάθε φορά να τον διώχνω από κοντά μου, τα έχω καταφέρει, γιατί έχω πάρει μια απόφαση. Να μείνω μακριά του.

Αυτή τη στιγμή, προσπαθώ να βρω την Άννα.

Μου είχε πει ότι θα πάει να αγοράσει κάτι στο κυλικείο, αλλά έχει αργήσει αρκετά.

Το μόνο μέρος που δεν είχα κοιτάξει μέχρι ώρας ήταν το πίσω μέρος του σχολείου.

Έτσι πήγα να δω και εκεί.

Καθώς πλησιαζα όλο και περισσότερο δεν άκουγα τίποτα.

Όμως όταν κοίταξα, αυτό που είδα με ξάφνιασε μεν, αλλά το περίμενα να γίνει κάποια στιγμή δε.

Είδα την κολλητή μου να φιλιέται με τον "εχθρός" της.

Ο Ορφέας έχει παγιδεύσει την Άννα στο τοίχο και την φιλούσε.

Και το φιλί τους έμοιαζε κτητικό.

Το θέαμα αυτό με άφησε άφωνη.

Καθόμουν απλώς και τους κοίταγα.

Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα απομακρθυνθηκε ο ενας απο τον άλλον ελάχιστα.

Το μόνο που έκαναν ήταν να κοιτιούνται στα μάτια.

"Λυδία?", είπε η κολλητή μου την στιγμή που γυρισε το κεφάλι της και με είδε.

Εγώ δεν μίλησα.

"Ε-Εμεις φύγουμε", έσπρωξε τον Ορφέα από πανω της.

Αυτός την κοίταγε με ένα πονηρό χαμόγελο και εκείνη κατευθύνθηκε προς τα εμένα γρήγορα, έχοντας τα μάγουλα της κόκκινα, ίσως από ντροπή ή ίσως από το πάθος της στιγμής.

"Φεύγουμε!", μου δήλωσε και πιάνοντας με από το χέρι με τράβηξε μακριά από εκείνο το μέρος.

Όταν καθίσαμε σε ένα παγκακι την κοίταξα, έχοντας ένα πονηρό χαμόγελο.

"Γιατί με κοιτάς έτσι?", έκανε την ανήξερη.

"Σε είδα δεν μπορείς να ξεφύγεις τώρα. Όποτε θα ήταν καλό να ξεκινήσεις να μου λες τι ακριβώς συνέβη", της χαμογέλασα.

"Πωωω καλά θα σου πω", χαμογέλασε και αυτή ηττημένη.

"Καθώς πήγαινα στο κυλικείο, έπεσε επάνω. Το κατάλαβα ότι το έκανε επίτηδες για να με εκνευρίσει, γι αυτό δεν υπέκυψα και συνέχισα να κατευθυνομαι προς το κυλικείο. Όμως ο ηλίθιος με έπιασε από το χέρι και με οδήγησε στο πισω μέρος του σχολείου. Ξεκινήσαμε να τσακωνόμαστε και πανω στην ένταση με φίλησε. Τα υπόλοιπα τα είδες"