Don't Leave Me Again

Κεφάλαιο 27

Ο κρύος αέρας έπεφτε πάνω στο πρόσωπο μου.

Το φως της ημέρας χτύπαγε τα μάτια μου.

Και ένα χάδι, το χάδι του, μου προσέφερε ζεστασιά.

Άνοιξα τα μάτια μου σιγά σιγά και κοίταξα το χιονισμένο τοπίο.

"Καλημέρα μωρό μου"

Σήκωσα το πρόσωπο μου από το στήθος του και τον κοίταξα.

Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι είμαστε μαζί. Ότι είναι δικός μου.

Είχα αποδεχθεί ότι θα ήμασταν πάντα κολλητοί. Είχα αποδεχθεί ότι θα κρύψω τα συναισθήματα μου για πάντα για να μην τον χάσω από κοντά μου.

Όμως, άμα χωρίσουμε θα τον χάσω. Δεν θα αντέξω να τον χάσω.

Ωχ τι έκανα? Τι κάναμε?

Θα χωρίσουμε. Θα βρει σίγουρα κάποια καλύτερη από εμένα, πιο όμορφη και τότε θα τον χάσω. Δεν θα μιλάμε καν.

"Έι, τι έγινε? Γιατί έχεις τέτοια μούτρα?", έφερε τα χέρια του στα μάγουλα μου και τα χάιδεψε.

"Αχιλλέα, μήπως κάναμε βλακεία?"

"Τι εννοείς?", το βλέμμα του έγινε σοβαρό.

"Εννοώ αυτό μεταξύ μας. Θα χωρίσουμε. Θα βρεις σίγουρα κάποια καλύτερη από εμένα. Θα με βαρεθείς και τότε θα σε χάσω για πάντα", κοίταξα τα δάκτυλα μου.

Το χέρι του σήκωσε το πηγούνι μου και οι ματιές μας ενώθηκαν.

"Βρε χαζούλα δεν το έχεις καταλάβει ότι είσαι η γυναίκα της ζωής μου? Σε γνωρίζω ολόκληρη μου τη ζωή. Δεν πρόκειται να σε βαρεθώ ποτέ. Και πίστεψε με δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει καλύτερη από εσένα. Εκτός από την κόρη μας βέβαια", γελάσαμε.

"Είσαι σίγουρος?"

"Πιο σίγουρος δεν γίνεται μωρό μου", με αγκάλιασε και με φίλησε στο λαιμό.

Απομακρύνθηκα από την αγκαλιά του και τον κοίταξα χαμογελώντας.

"Καλημέρα όμορφε", μου χαμογέλασε

"Καλημέρα και πάλι όμορφη", με φίλησε στο μάγουλα.

"Σε αγαπάω", τα μάγουλα μου κοκκίνισαν.

"Και λατρεύω αυτά τα κόκκινα μαγουλάκια σου", μου τσίμπησε τα μάγουλα.

"Και εγώ σε αγαπάω. Αλλά σταμάτα να με τσιμπάς, πονάω"

"Ναι αλλά ξέρω ότι σου αρέσει, όποτε δεν μπορώ να το σταματήσω", μου χαμογέλασε.

Πέρασα τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του και τον αγκάλιασα. Εκείνος ανταπέδωσε.