Don't Leave Me Again

Κεφάλαιο 15

Όταν άνοιξα την πόρτα του δωματίου μου, τον άφησα να περάσει πρώτος μέσα.

"Θα σου ετοιμάσω το στρώμα να κοιμηθείς...", σταμάτησα την πρόταση μου και τον κοίταξα αγανακτισμένη καθώς τον είδα ξαπλωμένο πάνω στο κρεβάτι μου.

"Δεν χρειάζεται μαϊμουδακι μια χαρά είναι και το κρεβάτι σου", με κοίταξε χαμογελώντας.

"Κάνε όνειρα. Εγώ μαζί σου δεν κοιμάμαι στο ίδιο κρεβάτι", ακούμπησα την πλάτη μου στην πόρτα.

"Ω έλα τώρα μαϊμουδακι αφου ξέρω ότι το θες και εσυ να κοιμηθείς στο ίδιο κρεβάτι μαζί μου.", σηκώθηκε από το κρεβάτι και με πλησίασε.

"Ο-Οχι δεν θέλω"

"Σου ορκίζομαι οτι δεν θα σε πλησιάσω καθόλου. Θα είμαστε σε απόσπαση", με κοίταξε στα μάτια.

Η καρδιά μου άρχισε να χτυπά σαν τρελή.

"Εντάξει", το χαμόγελο του έγινε μεγαλύτερο.

Πλησιάσαμε το κρεβάτι και ξαπλώσαμε και οι δυό κοιτάζοντας το ταβάνι.

Επικράτησε μια άβολη σιωπή.

Δεν ήξερα τι να κάνω.

Αν έπρεπε να μιλήσω ή όχι.

Τον άκουσα όμως να αναστενάζει και ξεκίνησε να μιλά.

"Συγγνώμη"

"Τι?", γύρισα και το κοίταξα.

"Συγγνώμη. Για όλα. Για ότι σου έκανα όλα αυτά τα χρόνια. Τις προσβολές, τα χαστούκια. Όλα."

Έκλεισα τα μάτια μου και πήρα βαθιές ανάσες για να συγκρατήσω τα δάκρυα μου.

Ήξερα ότι θα μίλαγε ξανά για αυτό το θέμα, αλλά όχι σήμερα. Δεν ήμουν έτοιμη για σήμερα.

"Δεν θα συγχωρέσω ποτέ τον εαυτό μου για ότι σου έκανα. Ποτέ. Μετανιώνω κάθε στιγμή και λεπτό που, αντί να έρθω να σου μιλήσω για αυτό το ηχητικό μήνυμα, εγώ ο μαλάκας το πίστεψα και ξεκίνησα να σε πληγώνω"

"Γιατί δεν ήρθε όμως να μιλήσουμε?"

"Δεν... Δεν ξέρω. Εκείνη τη στιγμή που άκουσα το ηχητικό, θόλωσα. Δεν το πίστευα ότι άκουγα τη φωνή σου. Ότι έλεγες τέτοια λόγια για εμενα. Πολλές φορές έλεγα στον εαυτό μου να έρθω να σου μιλήσω, αλλά είχα την Βάνια κοντά μου, η οποία με έβαζε κάθε φορά να ακούω αυτό το ηχητικό και κάθε φορά που το έκανε αυτό εγώ θόλωνα ξανά και σου προκαλουσα μεγαλυτερο πονο. Πραγματικά συγγνώμη.", ένιωσα το βλέμμα του επάνω μου.