"ရှက်စရာလား!
"မင်းအခုရှက်နေတာလေ"
"ကဲပါ"ရှိန်ရယ်
စမနေနဲ့တော့"
"ရှင်ကလေ
တကယ်မိန်းမကြီးလားမသိဘူး
ပွစိပွစိနဲ့"
"လာစမ်းကြည့်စမ်းပါ
တညလောက်"
"ရှင်..!
"ဟဲ့ဟဲ့ စိတ်ထိန်း"
သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ"မေက
လှမ်းတားလိုက်ခြင်း။
"ကဲပါ ခက်!"ရှိန်ကို့လေ
စိတ်ထဲမထားပါနဲ့ဗျ"
"သူကအဲ့လိုဘဲစတတ်လို့ပါ"
"ရပါတယ်."
---------------------------
နာရီကြည့်လိုက်တော့6နာရီ
ထိုးနေပြီဖြစ်သည်။
ရှိန်တို့လည်းကော်ဖီသောက်ပြီး
ပြန်သွားကြပြီ။
"မေ!ပြန်ကြမယ်လေ"
"အေး..ခက်ရော"
"ငါ၀ယ်စရာလေးနည်းနည်း
ရှိသေးလို့နင်တို့ပြန်နင့်"
မေတို့လည်းဆိုင်ပိတ်ပြီးအိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်
"ခက်ကတော့အိမ်အတွက်
၀ယ်စရာရှိတာနဲ့ဘဲ ဆိုင်တစ်ဆိုင်ထဲ၀င်သွားခဲ့တယ်
ပစ္စည်းတွေလည်း၀ယ်ပြီး
ဆိုင်ထဲကအထွက်ရုတ်တရက်
အဖွားကြီးတစ်ယောက်ကလဲကျနေတာကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ကူညီရမယ်
မဟုတ်လား။
ခက်လည်းထိုအဖွားကြီးကို
ပြေးထူးပေးလိုက်တော့
မထင်မှတ်ထားရတဲ့စကားတစ်ခွန်း
"နင်လာပြီပေါ့!
"ရှင်...
"ရော့နင့်ဟာ
ခေါင်းလောင်းပုံလော့ကတ်သီးနဲ့
ခပ်ပါးပါးဆွဲကြိုးလေး
"..အဖွား..အဲ့တာ
"ယူလိုက်!
ခပ်ထန်ထန်ပြောလိုက်တာကြောင့်
"ခက်လည်းလန့်သွားပြီး
ယူလိုက်တယ်။
"အဘွား..
ပြောနေရုံတင်ရုတ်တရက်
ပျောက်သွားသောအဘွားအို
"ဟင်...ဘယ်ရောက်သွားတာလဲ"
ခက်လည်းမတွေ့တာနဲ့
အိမ်ဘဲပြန်လာခဲ့တယ်
"မေ!ဇွန်!
"အေးလာပါပြီဟ"
"ငါနင့်တို့ကိုပြောစရာရှိတယ်ဟ"
"အေးပြောလေ"
"ရော့အဲ့တာ"
ခနကအဘွားအိုပေးခဲ့တဲ့
ဆွဲကြိုးလေးကိုထုတ်ပြလိုက်တယ်။
"ဟယ် လှလိုက်တာ"
နှစ်ယောက်လုံးအသံတူထွက်လာတယ်။
"ဘယ်က၀ယ်လာတာလဲ
ခက်"
"မဝယ်ဘူးဟ
အဘွားအိုတစ်ယောက်အတင်းပေးလို့ယူလာတာ"
"ဟယ်.."
"ပိုထူးဆန်းတာကလေ
အဲ့အဘွားအိုကအဲ့ဆွဲကြိုးကို
ပေးပြီးတာနဲ့ပျောက်သွားရော"
"ဟဲ့!ညကဘယ်သူဘဲပေးပေး
မယူရဘူးလေ"
"အမလေးမိခက်ရယ်!
"နင်တို့တစ်ခုခုသိထားတာလား"
"အေး
ငါကြားဖူးတာကတော့ညဘက်
ဘယ်သူဘဲဘာပစည်းပေးပေး
မယူရဘူးတဲ့"
"ညဘက်ပေးတဲ့ပစည်းကိုယူလိုက်ရင်အတိတ်ဘ၀ကကိုယ့်ကိုပြန်ဆက်နွယ်ချင်နေတဲ့လူလက်ထဲ
ရောက်သွားမှာတဲ့"
"နင်ကလည်း ဟုတ်လို့လား"
ခက်ဆိုတဲ့မိန်းကလေးက
ကိုယ်တိုင်မြင်ကိုယ်တိုင်ကြားမှ
ယုံတဲ့လူမျိုးဖြစ်တဲ့အတွက်ဒါမျိုးတွေကိုလုံး၀အယုံအကြည်မရှိတာတော့အမှန်ပင်။
#parkeunjoo
