ဒီလိုနဲ့တောအုပ်ထဲကိုဆက်ဝင်လာခဲ့တယ်။
လမ်းတစ်၀က်လောက်ရောက်တော့
"ရောက်လာပြီပေါ့"
"ဟုတ်ကဲ့အရှင်မ"
အဘွားအိုတစ်ဦး၏အသံကဲ့သို့
ဖြစ်တာကြောင့်။
"တစ်လောကလုံးမှာ
အလှဆုံးမိန်းမကဘယ်သူလဲ"
"လူတိုင်းမှာအလှတရားကိုယ်စီ
ရှိကြပါတယ် အရှင်မ"
ပထမမေးခွန်းနဲ့ခပ်ဆင်ဆင်ဖြစ်တဲ့အတွက်သူမဘယ်လိုဖြေရမလဲဆိုတာနားလည်သွားခဲ့ပြီဖြစ်တယ်
---------------------------
ဒီလိုနဲ့နောက်ဆုံးအဆင့်အတွက်
ဖြေဖို့ဆက်လျှောက်လာရင်း။
"အရှင်မင်းကြီး
ကျွန်မရောက်ပါပြီ"
"လူသားတွေကဘာလို့အပူအပင်
တွေရှိနေရတာလဲ"
"ခက်တစ်ယောက်အနည်းငယ်
တွေဝေသွားခဲ့တယ်။
ပထမမေးခွန်းတွေနဲ့မတူလို့ပေါ့။
"ကဲ ဘယ်လိုလဲ
အချိန်တစ်မိနစ်ရှိသွားပြီနော်"
"ဟုတ်...ကဲ့ပါ
ကျွန်မသိပါပြီ"
"လူသားတွေက လောဘ ဒေါသ
မောဟတွေကြောင့်အမြဲတမ်းပူလောင်နေရတာပါ"
လူသားတွေက
ရတာထက်ကိုပိုလိုချင်။
အဲ့တာကနေလောဘဖြစ်လာပြီး
မရတဲ့အခါ
ဒေါသ မောဟတွေဖြစ်လာကာ
နောက်ဆုံးပူလောင်ခဲ့ရတာပါဘဲ။
"မင်းက တကယ်တော်တဲ့
မိန်းကလေးဘဲ"
"ဟုတ် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်အရှင်
ဒါဆို သွားခွင့်ပြုပါဦးနော်"
"နေဦး!မင်းချစ်သူကမင်းအတွက်
အရမ်းအရေးပါတာလား
"သိပ်အရေးပါတာပေါ့ အရှင်
သူကကျွန်မဘ၀မှာအရမ်းမြတ်နိုးရတဲ့သူပါဘဲ"
"မင်းအသက်ကိုတောင်
သူ့အတွက်ပေးရဲတာပေါ့"?
တန်လို့လား"
"တန်တာမတန်တာအရေးမကြီးပါဘူးအရှင်။
အဓိကကသူပျော်ရွှင်ဖို့ပါ
သူပျော်တာမြင်ရင်ကျွန်မလည်းပျော်တယ်
သူ၀မ်းနည်းရင်ကျွန်မလည်း၀မ်းနည်းတယ်
သူလေးအနည်းငယ်မျက်နှာညှိုးနေခဲ့ရင်တောင်ကျွန်မရင်ထဲမှာ
ကမ္ဘာပျက်သလိုခံစားရတယ်
သူ့ကိုအသက်ထက်ချစ်တယ်အသက်ထက်လည်းမြတ်နိုးတယ်
ဒါကြောင့်သူ့အတွက်ဆိုရင်
ကျွန်မအသက်ကိုပေးဖို့၀န်မလေးပါဘူး"
"ချစ်ခြင်းတရားဟာလည်း
တယ်ဆန်းကြယ်လှပါလား"
မိန်းကလေး မင်းရည်းစားကိုရှာဖို့
သွားလို့ရပါပြီ"
"ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူးပါအရှင်"
--------------------
မှောင်မဲလှတဲ့တောနက်ကြီးဟာ
ပိုနီးလာလေပိုနက်လာလေဘဲ။
ဒီလိုအမှောင်ထုကြီးကြားက
မိန်တုတ်တုတ်အလင်းရောင်လေးကိုရှာဖို့ဆိုတာသိပ်မလွယ်ကူပေ။
ဒါပေမဲ့ချစ်ခြင်းရဲ့စွမ်းအားလိုဘဲပြောရမလား။
သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့တစ်ယောက်ကို
တစ်ယောက်ထားတဲ့ချစ်ခြင်းတွေဟာသူတို့နှစ်ယောက်ကိုပြန်ဆုံစေတယ်။
"...မိန်းမ..ကိုယ့်ကိုလာရှာတယ်ပေါ့"
သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့မျက်၀န်းထဲမှာ
အချစ်တွေအလွမ်းတွေ
ယုရကြင်နာမှုတွေနဲ့ယုံကြည်မှုတွေသာပြည့်နှက်နေတယ်။
တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်
ပြေးဖက်လိုက်ရင်း
ရုတ်တရက်ပျောက်သွားသော
အလင်းတန်းနဲ့ပြန်နိုးထလာသော
"ခက်
"နိုးလာပြီလား ခက်"
အိပ်ရာဘေးနားမှာထိုင်စောင့်နေတဲ့
သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ဖြစ်သူ
ခက်"တစ်ယောက်သိခဲ့ပြီ။
ဒီဟာတွေကအိမ်မက်တစ်ခုဆိုတာ
ထိုချိန်
သူကြုံတွေ့ခဲ့တာတွေ
အကုန်လုံးကအိမ်မက်မဟုတ်ခဲ့တာ
သက်သေပြဖို့အလင်းတန်းတစ်ခုနဲ့
ထွက်လာခဲ့တဲ့လူတစ်ယောက်။
ထိုလူဟာသူသိပ်မြတ်နိုးရတဲ့
လူသားလေး"လင်း"ဘဲမဟုတ်လား။
"ချစ်တယ် ခက်"
"ချစ်တယ် လင်း"
သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့အချစ်တွေကြောင့်လင်း"အပေါ်ကျရောက်နေတဲ့ခမည်းတော်ရဲ့ကျိန်စာတွေဟာလည်းပြယ်သွားခဲ့ပြီ။
ထိုလူသားနှစ်ယောက်လည်း
တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်
အချစ်တွေတဖြည်းဖြည်းပိုလာကာ
ပျော်ရွှင်စွာနေထိုင်သွားခဲ့ကြတော့တယ်။
The end ။
အဆုံးထိဖတ်ပေးခဲ့တဲ့သူအားလုံးကိုကျေးဇူးအထူးတင်လျက်ပါ။
အရေးအသားတွေလိုသေးပေမဲ့
အားပေးခဲ့လို့ကျေးဇူးပါ။
ဆက်လည်းကြိုးစားပါ့မယ်။
#parkeunjoo
