ခက်"လည်းသူ့ဆွဲကြိုးကိုသွေးနဲ့
စိမ်ထားတဲ့လင်း"ရဲ့အခန်းထဲကို
၀င်သွားခဲ့တယ်။
"သူ...ဘာလို့သွေးတွေနဲ့စိမ်ထားရတာလဲ"
ဒုန်း*
"မိန်းမ!
"ဟင်...ကို..
ရုတ်တရက်တံခါးကိုဆောင့်တွန်းပြီး၀င်လာတဲ့လင်း။
"ကိုယ့်အခန်းထဲဘာလာလုပ်
တာလဲ!
အသံခပ်ထန်ထန်နဲ့ပြောလိုက်တော့
ခက်"အနည်းငယ်လန့်သွားတာတော့အမှန်ပင်။
"..အခန်းကို..လာရှင်းပေးတာပါ
ကိုရဲ့"
"မလိုဘူး!
နောက်ခါကိုယ့်ခွင့်ပြုချက်မပါဘဲ
မ၀င်ပါနဲ့"သွားတော့!
"ရှင်မောင်းထုတ်စရာမလိုပါဘူး!
ကျွန်မသွားမှာပါ"
ခက်"လည်းအဲ့လိုပြောပြီးထွက်သွားလေတယ်။
---------------------------------
"မိန်းမ....
"........"
"မိန်းမ...ကိုယ့်ကိုစိတ်ဆိုးနေတာလား"
"......."
ခနကအဆူခံရပြီးအခန်းထဲကို
စိတ်ဆိုးဆိုးနဲ့၀င်သွားသော
လှည့်အိပ်နေသောသူမ။
"မိန်းမလို့...
"ဘာလဲ!
"ကိုယ့်ကိုစိတ်ဆိုးနေတာလား"
"....
ဒီအလိုက်မသိတဲ့လူကြီးကို
စကားပြန်ပြောချင်သည်မဟုတ်။
"မိန်းမကလည်းကွာ
စိတ်မဆိုးပါနဲ့"ကိုယ့်အခန်းထဲမှာက
တချို့ပစ္စည်းတွေကအန္တရာယ်ရှိလို့ပါမိန်းမကိုထိခိုက်မှာစိုးလို့"
"....."
"မွ"ချစ်တယ်
စိတ်မရှည်တော့တဲ့အဆုံး
စကားပြန်မပြောတဲ့ချစ်စရာကောင်မလေးရဲ့ပါးဆီသို့အနမ်းတစ်ပွင့်ခြွေချလိုက်သည်။
"ရှင်နော်..လူဆိုးကြီး"
"ချစ်လို့ပါကွာ"
ပြောပြီးတာနဲ့သူရဲ့နွေးထွေးတဲ့
ရင်ခွင်ထဲသို့ထိုကောင်မလေးကို
ဆွဲသွင်းလိုက်တယ်။
ဒီမိန်းကလေးကလင်း"သိပ်ချစ်ပြီးမြတ်နိုးရတဲ့ကောင်မလေးတစ်ယောက်မဟုတ်လား။
ဒီကောင်မလေးကိုလင်း"လည်း
လက်လွှတ်ခံမည်မဟုတ်ပေ။
ဘယ်နည်းနဲ့မှပေါ့။
#မိုပက်🍂
