"ကို...ဘာလုပ်တာလဲ"
မနက်စာစားပြီးပန်းကန်တွေဆေးနေတဲ့အချိန်....
ရုတ်တရက်အနောက်ကနေခါးကို
လာဖက်သောလင်း"ကြောင့်
ခက်"လည်းနည်းနည်းတော့
လန့်သွားခဲ့တယ်။
"မိန်းမ...ကိုယ့်ကိုထားမသွားဘူးမလား"
သူ့နှုတ်ဖျားလေးကထွက်လာတဲ့
စကားက"ထားမသွားဘူးမဟုတ်လားတဲ့"
ဒီကောင်လေးကဘယ်လိုတောင်
မေးလိုက်တာလဲ။
"ကိုကလည်းဘာလို့ထားသွားရမှာလဲ"
"အင်းပါ"
"ကို!မိန်းမ မျက်လုံးကိုသေချာကြည့်"ကိုဘာဖြစ်နေတာလဲ
မိန်းမကိုပြော"
လင်း"ရဲ့ဖျော့တော့တော့အသံလေးကိုကြားလိုက်ရတာကြောင့်
ခက်"တစ်ယောက်သူဘာဖြစ်မှန်း
သိနေပြီဖြစ်တယ်။
"ကိုယ်ကြောက်တယ်
မင်းကိုယ့်ကိုထားသွားမှာ
ကိုယ်..မင်းမရှိဘဲအသက်မရှင်နိုင်ဘူး"
ပြောရင်းနဲ့မျက်ရည်လေးတွေ
ဝဲလာသောထိုလူသားလေး။
"မထားသွားပါဘူးကိုရဲ့
မိန်းမကတိပေးတယ်ဟုတ်ပြီလား"
"အွန်းချစ်တယ် မိန်းမ"
"ပိုချစ်တယ် ယောကျာ်း"
----------------------------
*ခလွမ်း*
"မိန်းမ!!ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ
"သွေး..တွေ...
"ကိုယ်ဆေးထည့်ပေးမယ်"
"သတိထားလေမိန်းမရဲ့"
"အင်း..အ့နာတယ်
"ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်နော်
မကာကွယ်ပေးနိုင်လို့"
"ကိုကလည်း လက်လေးရှတာဘဲကိုဘာမှမဖြစ်ပါဘူး"
"ဒါပေမဲ့ကို..စိတ်ပူတယ်"
"ကိုကလည်းဘာမှမဖြစ်လောက်ပါဘူး...
"ကိုယ်စိတ်ပူတာ
ဘာလဲဆိုတာမိန်းမသိတယ်
မလား"
"ခမည်းတော်ကိစ္စမဟုတ်လား
ကို"
"အင်း..ကိုယ်ကြောက်တယ်
မင်းကိုပြန်ခေါ်သွားမှာ"
"ကိုကလည်း အချိန်ဘဲ5လလောက်ကြာနေပြီလေ ခမည်းတော်လည်း
လက်ခံပေးမှာပါ"
