"ဝါး.....အိပ်လို့ကောင်းသား"
2နာရီကြာခက်"တစ်ယောက်
အိပ်စက်ရင်းအိပ်ရာကနိုးလာခြင်း။
"ခက်!
ကိုယ်ညစာပြင်ပေးထားတယ်
အောက်ထပ်ဆင်းလာခဲ့နော်"
------------------------
"ဒါတွေရှင်အကုန်ချက်ထားတာလား"
စားပွဲဝိုင်းခပ်ကြီး"တစ်ခုမှာ
ဟင်းရံတွေကစုပုံနေတယ်။
နှစ်ယောက်စာအတွက်ဒီဟင်းတွေကများလွန်းတာကြောင့်။
"အင်း
ကိုယ်ချက်ထားတာလေ"
"အများကြီးဘဲနော်"
"ခက်"ဘာကြိုက်တတ်မှန်း
မသိလို့ပို"လို"ချက်ထားလိုက်တာ"
"အော်..ဒါနဲ့
ရှင့်မိဘတွေရော"
အိမ်ကိုရောက်ကတည်းက
လင်းရဲ့မိဘတွေကိုအရိပ်အယောင်တောင်မတွေ့ရတာကြောင့်
မေးလိုက်တယ။
"....
လင်း"လည်းခဏလောက်အသံ
တိတ်သွားပြီးငူငိုင်သွားတယ်။
ခနကြာတော့ဆက်ပြောတယ်။
"ကိုယ့်မိဘတွေကကိုယ်ငယ်ငယ်လေးကတည်းကအမဲလိုက်ရင်း
ဆုံးသွားတာလေ"
"ခက်"တောင်းပန်ပါတယ်နော်
"ရပါတယ်
ဒါတွေကဖြစ်ပြီးပြီဘဲ
ကိုယ်လက်ခံရမယ်လေ"
-----------------------------
"ဟူး..ငါဘာဆက်လုပ်ရမလဲ"
လင်း"နဲ့ထမင်းစားလို့အပြီး
အပေါ်ထပ်တက်သွား၍အိပ်ရာ
ပေါ်မှာလဲလျောင်းနေရင်း
သက်ပြင်းချမိတယ်။
ဒီကောင်လေးအိမ်မှာလည်း
အကြာကြီးနေလို့ကမဖြစ်။
အကယ်၍ခမည်းတော်သာ
ဒီနေရာကိုသိသွားခဲ့ရင်လိုက်လာမှာ
အသေအချာပင်။
နန်းတော်ကိုပြန်သွားရင်လည်း
ခမည်းတော်ကအနောက်နိုင်ငံ
မင်းသားနဲ့လက်ဆက်ပေးဦးမည်။
ခက်"ဆိုတဲ့ကောင်မလေး
တစ်ယောက်အတွက်ရွေးချယ်ရ
ခက်ပြီးအကြပ်အတည်းထဲ
ရောက်နေလေတယ်။
ဒီလိုနဲ့ခက်"မှာလုပ်စရာဆိုလို့
ဒီကောင်လေးအိမ်မှာကပ်နေစရာ
ကလွဲပြီးမရှိပေ။
