Zawgyi❣️
"ကိုကို ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဘာျဖစ္လို႔ ငိုေနတာလဲ ။ ေမာင္ အမွားလုပ္မိလို႔လား ေမာင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ "
barကေန ကိုကို႔ ကို ျပန္ေခၚလာၿပီး ႀကီးေမကို အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာကာ အေပၚထပ္ကို တန္းေခၚလာလိုက္သည္။
ကိုကို႔ကို ကုတင္ေပၚအမွာ ထားက အက်ီလဲ ေပးဖို႔ အက်ီသြားထုတ္တုန္း ရွိေသး ႐ုတ္တရတ္ ထထိုင္းၿပီး ငိုေနတဲ့ ကိုကို႔ေၾကာင့္ ကုတင္ဆီ အျမန္ေျပးၿပီး ရင္ခြင္ထဲ ထည့္ထားကာ ေတာင္းပန္စကားဆိုမိသည္။ ဘာေၾကာင့္ ငိုမွန္း မသိပင္မယ့္
ကိုကို႔ကို ေတာင္းပန္စကားဘဲ ဆိုေနမိသဘ္။
"ေမာင့္ကို ေျပာေလကြာ ။ ဘာျဖစ္လို႔ ငိုေနရတာလဲ။ ေမာင္ ကိုကို စိတ္ညစ္ေအာင္ တစ္ခုခုလုပ္မိလို႔လားဟင္"
ဘာမွ မေျဖဘဲ ရင္ခြင္ထဲေခါင္းတိုးဝင္ကာ တစ္အိအိ ငိုေနတဲ့ ကိုကို႔ကို ပိုတိုးလို႔ ဖက္ထားလိုက္သည္။
"အြန္း ကိုကို မေျပာခ်င္လဲ ေနေနာ္ ။ငိုခ်လိုက္ ေမာင့္ရင္ခြင္ တစ္ခုလုံး ငွားေပးမယ္။ ဒါပင္မယ့္ တျခားလူ ေရွ႕မွာေတာ့ မငိုရဘူးေနာ္။ "
အလကၤာ ေမာင္ သူ႔ကို ကုတင္ေျပာ တင္ေပးထားကတည္းက သူအသိကပ္ေနၿပီ။ သူ႔အတြက္ အက်ီ ေ႐ြးေနတဲ့ ေမာင့္ကို ၾကည့္ၿပီး သူငိုခ်မိသည္။ သူငိုတာနဲ႔ ေမာင္က သုူ႔ဆီေျပးလာၿပီး
ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းကာ ေတာင္းပန္စကားဆိုသည္။ ဘာကိစၥလဲ ေသခ်ာမေမးဘဲ ေတာင္းပန္စကားဆိုေနတဲ့ ေမာင့္ေၾကာင့္ ူပိုငိုေႂကြးမိသည္။
ဘာလို႔ ေမာင္က ငါ့ကို အဲ့ေလာက္ခ်စ္ေပးေနရတာလဲ။ အဲ့ဒါမို႔ ငါေမာင့္လို လူကို ေလာဘတတ္မိတာေပါ့။အဲ့ဒါေၾကာင့္ ငါမစြန႔္လႊတ္ ႏိုင္တာေပါ့ ေမာင္ရယ္။ေမာင္က ငါ့အပိုင္ဘဲ။ ငါ့မပိုင္ရလဲ ငါကေတာ့ ေမာင့္အပိုင္အျဖစ္ တံဆိပ္႐ိုက္ႏွိပ္ထားရမယ္။
"ေမာင္ ငါ့ကို နမ္း"
ရင္ခြင္ထဲက မ်က္ႏွာေလး ေမာ့လာကာ အရည္လဲ့ေနတဲ့ မ်က္လုံးမ်ားနဲ႔ ၾကည့္ၿပီး ေျပာလာတဲ့ ကိုကို႔စကားေၾကာင့္ အဏၰဝါ ေၾကာင္သြားသည္။ သူေၾကာင္ၾကည့္ေနတုန္း ကိုကိုက သူ႔ကို အရင္ လာနမ္းသည္။
