Remember Me, My LOVE | Light Romance

ELIJAH - 11

CHAPTER 11

I FELT LIKE MY HEAD IS THROBBING IN PAIN. I tried to move my hand while eyes closed and thank God I did it. Ginalaw ko rin ang ulo ko para hanapin si Reign. I froze and shiver when I saw her lying in the ground meters away from me- walang malay at naliligo sa sariling dugo.

"Reign," mahinang sabi ko habang sinusubokang igalaw ang katawan ko palapit sa kan'ya.

Tunog ng sirena ng papalapit na ambulansya ang aking narinig habang sinusubokang gumapang palapit kay Reign. Napatigil lang ako sa ginagawa nang may lumuhod na mga medic mismo sa aking harapan.

"Sir, steady lang po muna kayo. Huwag po muna kayong gagalaw." Sabi sa akin ng lalaki bago nagtawag ng kasama para maisakay ako sa stretcher. Kung meron mang swerte sa amin ngayon ni Reign ay 'yung naaksidente kami malapit lang sa Hospital.

Isinakay ako sa stretcher at kinarga papasok ng ambulansya. "Si Reign... unahin po niyo siya." I mumbled while my eyes closed.

"Susunod po namin siyang isasakay, Sir, 'wag na po muna kayong gumalaw." Magalang na sagot sa'kin ng lalaking medic.

Maya-maya pa ay naramdaman ko nang umandar ang sinasakyan na siyang huli ko nang naramdaman bago ako gupokin ng antok.

KINABUKASAN ay nagising ako na ang puting kisame ang unang sumalubong sa akin. Pati ang pamilyar na amoy ng alcohol at tunog ng aircon. Hindi ko na alam kung ilang oras akong nakahiga sa kamang kinaroroonan ko ngayon pero ramdam ko ang sakit ng buong katawan ko na parang binugbog ng ilang beses.

Hindi rin ako sigurado kung umaga na, tanghali, o gabi.

"Hijo?" A familiar soft voice pulled me out to my reverie. "Oh God, you're awake." Mommy Amelia hold my hand tightly.

"M-mom," I cleared my throat. "Si Reign po." I felt her stiffened a bit when she heard Reign's name. Sinubukan niyang ngumiti pero tila nakipag-unahan na ang luhang tumulo sa kaniyang mata.

"S-she... she's not fine anak," humihikbi niyang sabi habang umiiling. "She's in critical." Tila bombang sumabog sa harapan ko ang sinabi ni Mama. Napalingon ako kay Ate Rajah na tahimik lang na umiiyak sa tabi niya. May bahid pa ng dugo ang puting blusa niya at namamaga ang kaniyang mga mata.

"Ate..." tawag pansin ko sa kan'ya. Umangat ang tingin niya sa'kin. "Gusto k-kong makita si Reign." Sabi ko. Umiling siya sa'kin ng ilang beses.

"'Wag na muna ngayon, EJ, hmm? Antayin lang muna nating kumalma si Tita." Nanikip ang dibdib ko sa narinig. Namuo ang luha sa mata ko at tila gusto kong magwala dahil sa galit.

I was too careless last night, and right now, I know that I am not the best and right prince for Reign. Sana hindi nalang ako nakinig sa kaniya, sana pinanatili ko nalang ang bilis ng takbo ng sasakyan sa nakasanayan ko, sana- ang daming sana, and now, not that I'm blaming her, coz the fact that I am the one who's driving, I shouldn't listen to her plea and all.

Tumayo si Ate palapit sa kama ko at hinawakan ang kamay ko. "Please, don't blame yourself for what happen. Ryan, Ramses, and Tita Rhean is not mad at you. It was an accident bunso, okay?" Malumanay niyang sabi. Umiling ako. Of course I should be the one to blame! I want to shout in pain.

Maya-maya pa ay tumunog ang cellphone ni Ate at sinagot niya 'yun. "Hon?" Bumaling ang tingin niya sa'kin. "He's awake now... yeah, he a-ask me to send him there... okay hon, thank you."