Special Chapter

203K 5.4K 3K
                                    

"Tammy! One! I'm telling you, kapag hindi ka pa bababa diyan, you're not coming!"

Nakapameywang ako sa harapan nito ngayon na nasa taas ng counter top, kumakain ng candy. Sumasakit ang ulo ko sa pangalawa naming anak. Napakagalaw nito at panay kain ng candy.

"But Mama, Papa told me to come!" she stood up on the counter top kaya naalarma ako.

"Wala 'yon magagawa kapag ako ang nagsalita." I told her. "Now, get down there."

"No Mama! I'm not coming down!" she stomped her foot and shook her head.

Lord, wala naman akong ugaling ganito. Bakit ang tigas ng ulo ng batang ito. I was about to walked towards her but a hand grabbed me on the waist.

"Papa!" Tammy shouted, inaabot ang kamay. "Carry me!"

Mas niyakap pa niya ako ng mas mahigpit at bahagyang ipinatagilid upang maabot ang labi ko. Lumapit ito sa kaniya at hindi binuhat.

"And who told you to stand there?" he said, serious now. "Do you want to bumped your head down the floor?"

"No..." she pouted. "I just did it because Mama doesn't want me to give candy!" she even pointed at me.

Aba! 'Tong batang to! Saan ko ba pinaglihi at ganiyan ang naging resulta!

"From now on, there won't be any candies on the house." I stared at her blankly.

"Mama that's mi-"

"Tammy stopped. If your mom said, no candies, then no candies. Don't talk back." saway agad ni Ryder sa kaniya.

Okay lang sana kung once a day siya nagcacandy pero halos 'yon na ang breakfast niya, lunch, at dinner!

"Sinira pa ang favorite book ni Rylen. Ayon hindi siya pinapansin ng Kuya niya." Sumbong ko pa.

He looked back at our daughter. "You did that? You just broke his ipad last week!"

"Papa he told me kasi na I'm pangit! E hindi naman!" maarte niyang eksplanasyon.

How can be a 4 year old girl do that? Napapikit na lang ako dahil sumasakit ang ulo ko sa kaniya.

"You've been a bad girl. Say sorry to Mama and to Kuya." sermon nito.

She slowly sat down at the edge of the kitchen top and cross her arms. "But Papa kahit mag-sorry-"

"It's final. You're not coming." Ryder's voice was cold as ice.

"Papa! Waiiitttt!" She jumped down kaya nanlaki ang mata ko. Tinalikuran na kasi ito ng ama niya kaya hindi niya nakita.

"Tammy!" Sigaw ko.

Dahil sa sigaw ko ay napalingon si Ryder. I know what's going on with his mind, gusto niyang sigawan ito pero hindi magawa.

He heaved a heavy sighed. "Don't talk to me unless you already said your sorry to Mama and Kuya."

Her eyes was already blinking, alam ko na ang susunod nito lalo na nang ngumuso ito. Tears fell on her cheeks. Pinunasan pa niya ito na tila'y nagpapaawa. Nang buhatin ko ito ay mas lalong napaiyak. Isunobsob pa ang ulo sa leeg ko

"Shhh. Tahan na." Hinahagod ko ang likuran niya.

"M-mama," she sobbed and looked at me in the face. "Sorry po Mama."

"It's okay anak. Don't cry na ha?" Pang-aalog ko.

"Hindi na po ako magtatalk back sa inyo. Mama, sama niyo po ako ah? Kawawa naman ako dito sa bahay, wala akong kasama."

The Engineer Got Me PregnantTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon