Behind the Engineer's Glasses (Completed)

Kabanata 28

Wounds

Napaupo ako matapos isara ang pinto.  He's no longer mine. And it hurts so bad that I have to let go of him.

Nakayuko ako, sapo ang aking ulo trying my hardest to suppress my sobs.

My body trembled and chilled... Suddenly it feels so cold. The warmth that used to hug me before is now gone.

I Know he is wounded by those dagger words.. I hurted him because I am hurt too..

Days passed by... And he's not waiting for me in front of my door anymore.

Naging maluwag iyon sa aking pakiramdam. Kahit pa may kaonting pait pa din sa aking puso.

Mas mabuti nang hindi ko na siya nakikita pa, mas nasasaktan ako kapag nakikita ko siya na matiyagang nag aantay sa akin.

Dahil sa tuwing nakikita ko siyang ganoon ay mas mahirap sa akin na iwan siya.

Sa mga nakalipas na araw ay pilit kong kinukumbinsi ang aking sarili na ayos lang ako. Ibinuhos ko lahat ng oras ko sa trabaho, araw-araw trabaho.

I forgot to have time for myself.

Pero parang may kulang pa din. I feel like I am missing something. That there's a gap in my heart.

Akala ko kapag naging abala ako sa trabaho ay makakalimutan ko na siya. Na makakalimutan ko din ang mga sakit sa nalaman.

Sa bawat sulok ng aking unit ay siya ang aking naalala. The couch where we used to cuddle, the balcony where we used to watch the stars together... The kitchen where I used cook his favorite food...

Ang hirap kalimutan ng taong naging parte na ng buong pagkatao mo.

I even rearranged my furniture to forgot about him... But it's just too hard... That even his scent won't go away..

"Kayla! Remind ko lang yung sa board meeting mamaya you'll present sales plan," abiso sa akin ni Vern. I smiled at him and gave him a thumbs up.

"Noted!"

Inaaral ko ang ipepresent ko mamaya dahil nakakahiya na magkamali ako. The CEO will be there and I need to be prepared.

Sa nakalipas na buwan na pagtatrabaho ko dito ay lagi akong napupuri. They liked how I work and how I think.

They like how strategic I am. Kahit pa baguhan ay ipinakita ko sa kanila na hindi lang ako basta basta. They praised me saying that I got my father's talent in business. Because they know that my father's company is doing well. Maraming tanong tungkol sa kung bakit hindi ako doon nagtrabaho, I answered them truthfully.

Kadalasan din na ang mga suggestions ko ay magaganda ang outcome. Kaya palaging napupuri.

Dahil madalas akong napupuri, madalas din ang pagpaparinig sa akin ng mga ka officemate ko.

They said that I don't deserve my position, na nakuha ko lang daw ang lahat ng iyon dahil may kapit ako.

Sa pagtatrabaho dito ay akala ko maiiwasan ko na ang nga salitang ganoon ngunit nagkamali ako. Minsan ay sobrang sakit na ng mga salitang sinasabi nila na hindi na nga konektado sa trabaho.

They would gossip how I had so many ex boyfriends before. They would talk shit about me kahit pa naririnig ko sila.

But instead of arguing with them, I would just look at them blankly. They're not worth my time. Ang dami ko nang problema at ayoko namang dumagdag pa ang mga kagaya nilang tsismosa sa iisipin ko.

Their words made me question my capabilities.. It hurts so bad to hear those words from the people around you even after working so hard.

Ginawa ko naman ang lahat para makamit ang posisyon ko sa company nila... Pero ganoon talaga.. hindi lahat ng tao magiging masaya sa'yo para sa mga nakamit mo.