treat you better, hyunlix

0.6

2 gün önce

Jisung üstüne kot ceketini giyiyip hızla evinden çıktı. Kendisine gelen en son konum ve mesajın üzerine oraya gidiyordu. Mesajına kime ait olduğu bilinmese de konunun onunla ilgili olduğu belliydi. Konum onu yalnızca bir sokağa götürüyordu ve bu sokak evinin neredeyse önüydü. Kendisine mesaj yazan kişiye cevap verse de, arasa da geri dönüş alamıyordu.

  Konumun onu getirdiği yerde durduğunda etrafa bakındı. Arkadaşlarından birinin ona şaka yapabileceğini düşündüğünden rahatlamıştı ancak ansızın koluna gelen sarsıntıyla kafasını kaldırdı.

"Han Jisung sensin değil mi?" Karşısındaki çocuğa baktı bir süre.

"Neden sordunuz?" Diye cevapladı. Karşısında iç çekip güldü.

"Tamam tamam, demek ki sensin. Oh dostum, seni çok uzun süre aradım. Ben Lee Minho." Jisung bir süre baktı.

"Neden beni arıyorsunuz?"
Jisung gözlerini karşısındaki yüz maskeli adamın üzerinde gezdirirken, Minho tepkisizce baktı.

"Ödevimi yapman için." Dedi ve elindeki dosyayı Jisung'a uzattı.

"Alt sınıfımdan olduğunu biliyorum ama herkes senin zeki olduğun ile ilgili bir şeyler söylüyor, neden bana bu konuda yardım edip ödevlerimi yapmayasın ki?" Jisung kafa sallayıp güldü.

Onu taklit ederek, "Neden yapayım ki?" Dedi. Jisung, Minho'nun hoşlandığı çocuk olduğundan habersizdi.

"Yalnızca bir ödev, hem yaparsan belki bir şeyler ısmarlarım." Minho böyle dediğinde Jisung güldü.

"Ne diyorsun sen ya? Senin dediklerini yapmam için hiçbir sebebim yok, ayrıca aynı okulda bile değiliz." Deyip arkasını döndü. Minho ona bir şeyler söylemeye çalışsa da Jisung umursamadan uzaklaştı.

Aslında uzaklaşmasaydı Minho onun başına dert olmayacaktı. Bugünden sonrasında okulda her gün yakasında bir çocuk olacaktı. Minho, Chan ve arkadaşlarıyla uğraşmaya bu şekilde başlamıştı. Jisung'tan ödevi yapmasını istemesinin tek sebebi ise, onlara bulaşmaktı.