11

264 23 2
                                    

As an act of apology, eto pa po ang update :) Enjoy!

Sab

"Ex mo si Iriz!"

"Oonga nga, pero Sab."

"Sab???? Wow! Ang galeng Adrianno! Nakasama mo lang ulit si Iriz, Sab na ako ulit sayo?"

"Beb, Beb naman."

I am walking out. Dala ko na ang bag ko, uuwi na ako pero pinigilan ako ni Ian.

"Beb, Beb, please, wag naman ganito. Pakinggan mo ako please, mageexplain ako."

"So bakit nga kayo magkasama?"

"I am teaching her how to drive."

"Drive? Instructor ka ba? Non-pro license mo magtuturo ka magdrive?! Okay ka lang??"

"Beb."

"Ayoko ng ginagago ako Ian, alam mo yan!!!"

"Hindi kita ginagago! Binabayaran ako para turuan sya magdrive, yun ang totoo! Sab, please."

"Binabayaran?"

Ian sighed.

"Sumisideline ako Beb kasi malapit ka na manganak, kahit anong compute ko, kulang pa din ang ipon ko. Nung naospital ka, nakuhanan ko yung naipon natin, ngayon ano sa tingin mo ang gagawin ko?"

"Pero si Iriz talaga, Ian?"

"Beb, ginagawa ko ang lahat para sa'yo. Sa baby natin. At gagawin ko ang lahat para makapagprovide. Gagawin ko ang lahat, ang kahit ano, kahit makipagpatintero ako sa kalye, kahit tumapak sa apoy o umakyat ng bundok ng ilang ulit, gagawin ko!"

Hindi ko napansin na naluha na pala ako.

"Did I make you do all of these?"

"No, no Beb, Beb walang ganun, hindi ganon. I want to be responsible for you, for our baby, for us. I want to man up Beb. I want this, this is me."

"Sobrang hirap na ba Ian?"

"No, no Sab. Don't worry, we'll get through this. We'll be okay. Just please trust me, love me always. Hindi mahirap, walang mahirap. Please? This is for you, for our baby, for our future, for us. Please."

I hugged Ian tight. Hindi lang naman sya ang nagkamali pero di hamak na mas hirap sya. I might have stopped schooling and gotten pregnant but Ian is taking it all. All the external burdens of being pregnant. So I let it pass. And live the same way I should.

"Beb, kailangan ko pumunta sa school."

"Ngayon?"

"Oo, sandali lang naman."

"Okay, pero idrop mo ako sa pharmacy, I need to buy some vitamins bago ako umuwi."

"Ako na lang Beb! Dadalahin ko na lang sa inyo mamaya."

"Hindi na, idrop mo na lang ako mag cab na lang ako pauwi or I can ask Myelle or Ada's driver to pick me up."

"Pero Beb."

"Beb, wag makulit. Don't worry magiingat kami ni Baby. I will call and update you."

"Pero..."

"Beb..."

"Please?"

Ian dropped me off. I bought the vitamins, supplements, and milk I needed. I was about to get out of the pharmacy when I bumped into Paulo and Jun buying drinks. Mukhang galing silang basketball.

"Jun!!!! Paulo!!!!"

"Ui Sabbie para ka ng butete!!!"

"Bastos kang talaga Jun!"

"Pero maganda ka pa din naman at miss na miss ka na namin."

I smiled at Paulo.

"Lapit na lumabas tong inaanak nyo!"

"Excited na nga kami kaya lang di namin alam saan kayo ni Ian."

"Anong hindi alam! Andoon lang kami sa apartment ni Ian. Sana doon na lang kayo gumagawa ng plates nyo para makita ko kayo tsaka makakwentuhan."

"Ha? Andoon ka ba?"

"Oo, pag weekends kay Ian ako umuuwi, pag weekdays andoon ako syempre sa bahay namin."

"Pero sabi ni Ian pinagbili na daw nya yun at lumipat na daw kayo."

"Ha? Hindi, andoon pa sya nakatira. Doon nga ako umuuwi ng weekend eh."

Nagkatinginan yung dalawa.

"Sab, lumipat ba ng school si Ian? Saan na ba sya nakaenroll?"

"Ha? Hindi ah! Sa TAPU pa din sya."

The two kept quiet at bigla din akong napaisip.

"Sandali, so ibig sabihin hindi pumapasok si Ian??"

"Sab, ang alam ko lang hindi namin sya kaklase."

"At hindi na sya sa TAPU nag-aaral."

I closed my eyes. Not this one please, not this one Ian. Not school.

"Tulungan nyo ako."

It took us a week to figure out what Ian is up to. With Paulo and Jun's help, we found Ian in a furniture shop. He's working, he doesn't go to school. Even it's not the weekend today, sa apartment nya ako umuwi because I can't hold it anymore. I need answers.

"Beb! Andito ka?"

"Saan ka galing Adrianno?"

"Beb, sa school syempre."

I took a deep breath. God, please help me, I am so mad right now.

"Anong subject nyo kanina?"

"Design..."

"Patingin ako ng plate mo!"

"Beb."

"Ian, kahit isang plate mo for this year."

"Beb?"

"Kahit isa lang Ian."

Of course he can't produce any because he is not studying anymore.

"Si Jun at Paulo, tawagan mo ngayon, itatanong ko kung anong ginawa nyo."

"Beb!"

"Please make me believe I am wrong, please."

He was so silent and he was looking down.

"Wala! Wala kasi hindi ka naman pumapasok!! Ni tawag hindi mo matawagan yung dalawa kasi niyabang mo din! Sinungaling ka! Sinungaling!"

"Beb."

"Don't, don't come near me please."

"Beb!"

"Ian, I stopped, I will shift course, I will not be what I dream to be but I am still okay because you will be, I am still happy because at least one of us can finish off with that dream!"

"Beb, I am sorry, Beb."

I cry and cry and cry non-stop. It seems like my heart is getting broken. Ian is pleading, begging me to stop crying telling me it will all be good, it will be alright, but I can't, I can't when my dreams for us just faded like that.

I don't know what would this bring me because I was raging in anger and got my emotions all mixed up. How could he ditch school when it is the only hope I cling to now?!

EnfetteredWhere stories live. Discover now