CHAPTER 34

1.3K 156 86
                                    

"DEAR SANDRO,

It hurts. Sobrang sakit ang ginawa ni dad. Sometimes, napapatanong ako. Am I really his daughter?

Or does he hate me para gawin nya yun sa akin?

I need you.

-Your Clarion"

-----------------------------

"Clarion!" I heard someone calling my name habang tumatakbo ako palabas ng venue.

Sht. Ang sakit ng ginawa ni dad.

I felt so betrayed right now.

By my own father.

Hindi ko na tiningnan kung sino 'yong tumatawag sa akin.

I am just trying to get to my car and umalis na dito.

"Clarion! Wait!" Naabutan naman ako and when I looked back it was Sandro.

My eyes were trying not to shed a tear and he looked at me with full of compassion.

He was catching his breathe habang nakahawak sa braso ko.

"I'm sorry. I... I need to go.." I said to him sinubukan ko naman makaalis sa harapan nya.

"No. Let's go." He said and he guided me to my car.

Hindi na din ako humindi dahil gusto ko na talaga makaalis sa lugar na ito.

"Give me your keys." Saad nya.

Agad ko naman itong binigay.

He unlocked the door and assisted me sa pagsakay at sya naman ang nagdrive.

"Where are we going?" I asked ng nasa biyahe na kami.

Tahimik naman sya.

"Sandro--"

"Shh." He interrupted me then held my hand.

I felt at ease as he did that.

We travelled for an hour and ni isa sa amin walang nagsalita.

Iniisip ko pa rin 'yong nangyari kanina.

Paulit-ulit na tumatakbo sa utak ko 'yong sagot ni dad.

At paulit-ulit din akong nasasaktan, ayoko naman umiyak.

I just want to escape the pain.

"We're here." Sandro uttered, I looked at him and nakangiti ito.

Pagtingin ko sa labas.

It was the Bantay Abot Cave.

"Stay here muna." He said then lumabas.

May kinausap naman sya and mukhang pumayag 'yong kausap nya na pumasok kami.

"Let's go?" He said.

"What are we doing here?"

"Wala ka bang flip flop dyan?" Nagtanong naman sya habang nakatingin sa stilettos ko.

Dear SandroTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon