CHAPTER 35

1.2K 147 161
                                    

"DEAR SANDRO,

Thank you for staying with me during my darkest time.

I hope it's a good decision giving my heart to you.

-Your Clarion"

-------------------------------

"Are you sure gusto mong umuwi?" Sandro asked habang nasa labas kami ng bahay.

Nag-isip naman ako.

"Yeah." I answered.

Magkahawak pa rin kami ng kamay and I never felt at home like I am right now.

"Are you gonna be okay?" He asked.

Ramdam ko na nag-aalala sya para sa akin.

Hindi ko din alam kung anong mangyayari basta ang alam ko, one way or another magkikita at magkikita pa rin kami ni dad.

"He's still my dad." Sagot ko.

Sandro nodded at hinalikan ang kamay ko.

"I'm just a call away baby." He said na nagpakilig na naman sa akin.

Hindi ko inaakala na sa gitna ng gulo sa buhay ko, si Sandro ang magiging karamay ko.

For how many weeks na magkasama kami, I know I have learned to love him.

Pinigilan ko lang dahil sa kasunduan namin nila dad.

But now, there is nothing that can stop me from loving him.

"Um.." Nag-isip naman ako.

"Can we not use the word "baby?" " I said.

Nagtaka naman sya.

"Why? I like calling you baby"

"It's cheesy." Sagot ko naman.

I saw he pouted a little bit but he smiled pa rin.

"Okay... what do you want us to use as our endearment?" He asked.

"Hmmm" I was thinking naman.

"Hon?"

"Honey?" He suggested.

"Ew. No."

Natawa naman sya.

"Babe?"

"It's the same as baby." I protested.

"Bebu?"

I shook my head no.

"Love?" Kumunot naman ang noo ko.

"Darling?"

"Nope." I answered.

"Then what?" He was running out of patience at tinawanan ko lang sya.

"I want something unique." I said.

Dear SandroTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon