Which one...

💵1💵

Νικηφόρος POV

Άφησα την βαλίτσα στο πάτωμα και στερέωσα το σώμα μου σε εναν τοίχο. Έβαλα ένα τσιγάρο ανάμεσα στα χείλη μου και πήγα να το ανάψω. Άκουσα βήματα και η φωνή του ήχησε στα αυτιά μου.
"Ήρθες"
"Νομίζω πως αυτό ήταν αυτονόητο" είπα και κοίταξα γύρω του. Το βλέμμα μου σταμάτησε στο αμάξι του. Μέσα υπήρχε μια κοπέλα. Μικρόσωμη και αθώα στην όψη. Σήκωσε το βλέμμα της και τα μάτια της καρφώθηκαν στα δικά μου. Το φως του φεγγαριού σε συνδυασμό με τα μάτια της ήταν ότι πιο όμορφο είχα δει. Σα μια φουρτουνιασμένη θάλασσα έτοιμη να σε καταπιεί και να σε κάνει δικό της.
"Η κοπέλα ποια είναι;"
"Καινούργια...." Είπε και κατάλαβα τι ακριβώς εννοούσε.  Ένιωσα θυμό να με κατακλύζει. Πώς μπορεί αυτή να κάνει κάτι τέτοιο; Είναι τόσο... Αθώα στην όψη.
"Αυτό το πλάσμα; Αυτή είναι αθώα"
"Σερβιτόρα θα κάνει... Όχι το άλλο" είπε και τον κοίταξα με ένα αλαζονικό χαμόγελο.
"Και πάλι... Πόσο είναι 18;" Είπα και την κοίταξε φευγαλέα
"19" είπε και γύρισα το βλέμμα μου πάνω της.
" Μικρή και αθώα εγώ αυτό βλέπω" είπα και πήρα τη βαλίτσα από τα χέρια του.
"Ελπίζω να είναι σωστά" είπε και τον κοίταξα.
"Με αμφισβητείς;" 

" τι και αν το κανω;"

" αν θες μετρα τα αλλα να το θυμασαι στην επομενη συναλλαγη " πηρε τη βαλιτσα και εξαφανιστηκε στο αμαξι του. Πλησίασα το αμάξι μου και μπήκα μέσα.  Πέρασαν από δίπλα μου και το βλέμμα της ήταν στραμμένο σε εμένα.

Λυδίας POV

Την ίδια στιγμή

Καθόμουν στο αμάξι ήρεμη περιμένοντας να φτάσουμε στο προορισμό μας. Σταμάτησε το αμάξι και κατέβηκε χωρίς να πει κουβέντα. Πήρε μια βαλίτσα από τα πίσω καθίσματα και πλησίασε έναν νεαρό. Είχε στηρίξει το σώμα του πάνω σε ένα από τα μεγάλα κοντέινερ που βρίσκονταν στο λιμάνι και είχε ένα τσιγάρο ανάμεσα στα χείλη του. Είχα κολλήσει το βλέμμα μου στο πατάκι του αυτοκινήτου αλλά ένιωθα το βλέμμα του να με καίει και να διαπερνάει όλο μου το σώμα.  Σήκωσα τα μάτια μου και τον αντίκρισα. Οι ματιές μας είχαν κλειδωθεί για μερικά δευτερόλεπτα που έμοιαζαν σαν αιώνα. Ήταν ψηλός και είχε μεγάλες πλάτες. Με κοιτούσε επίμονα. Ξαφνικά γύρισε το βλέμμα του στον Σταμάτη αλλά εγώ δεν μπορούσα να σταματήσω να εχω το βλέμμα μου πάνω του. Ήταν πανέμορφος και κυρίως φαινόταν μικρός. Τα μάτια του ήταν ένα πανέμορφο σκούρο καστανό σα καμμενους κορμούς δέντρων που με το ελάχιστο φως έπαιρναν ζωή.  Είδα το Σταμάτη να γυρνάει φευγαλέα το βλέμμα του σε εμένα και κατάλαβα ότι μιλούσαν για εμένα. Τι ακριβώς μπορεί να τον ρωτάει; Η πόρτα δίπλα μου άνοιξε ξαφνικά και μπήκε μέσα.
"Σταμάτα να τον κοιτάς" είπε και χημηλωσα το βλέμμα μου. Έβαλε μπρος και περνώντας από το αμάξι γύρισα το κεφάλι μου και τον κοίταξα. Με κοίταξε και μου χαμογέλασε με ένα χαμόγελο από αυτά που σε γοητεύουν.
"ΚΟΦΤΟ ΕΙΠΑ"φώναξε ο Σταμάτης δίπλα μου και τινάχτηκα στη θέση μου.
"Μ- μάλιστα" είπα και έβαλε το χέρι του  στο μπούτι μου. Έκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα να απολαύσω τη διαδρομή αλλά το μυαλό μου ήταν μονίμως σε εκείνων.

1 εβδομάδα μετα

Νικηφόρος POV

Μπήκα στο μαγαζί και το βλέμμα μου την έψαξε κατευθείαν οσο τα βλεμματα των γυρω μου κοιτουσαν εμενα. Μια εβδομάδα τώρα τριγυρίζει στο μυαλό μου. Ήθελα να βεβαιωθώ ότι κάνει μόνο σέρβις. Ότι δεν την έχει βάλει στα υπόλοιπα μονοπάτια αυτού του κόσμου. Την είδα σε ένα τραπέζι να σερβίρει και δύο λιγουρια να την κοιτάνε από πάνω μέχρι κάτω. Φορούσε την φορεσιά του μαγαζιού και δυστυχώς για αυτήν είχε ένα απίστευτο σώμα. Πέρα από μικρόσωμη ήταν κοντουλα και είχε καμπύλες. Βρήκα ένα τραπέζι σε μια γωνιά και το πλησίασα. Κάθησα και έβγαλα ένα τσιγάρο από το πακέτο μου. Το έβαλα στα χείλη μου και την είδα να με πλησιάζει. Χαμογέλασα και έβγαλα το τσιγάρο πριν το ανάψω.
"Καλησπέρα σας... Πώς μπορώ να σας-"
"Εσύ και το αφεντικό σου έχετε μια μανία να με διακόπτεται πριν ανάψω το τσιγάρο μου." Είπα και έσκυψα μπροστα για να την δω καλύτερα. Στραβοκαταπιε.
"Σ-συγγνωμη δεν... Δεν ήθελα να σας διακόψω. Μπορώ να το διορθώσω;" Είπε και έκλεισε τα μάτια της μετανιώνοντας εκεινη τη στιγμη το λαθος της. 
"Μπορείς φέρνοντας μου μια παγωμένη μπύρα" είπα και ξανακουμπησα το σώμα μου πίσω. Απομακρύνθηκε με το κεφάλι κάτω. Την είδα να μιλάει με τον Σταμάτη και λίγο αργότερα με πλησίασε με την μπύρα. Την άφησε και κάθησε δίπλα μου. Έβαλε το χέρι της στο μπούτι μου. Σηκώθηκε και ξεκίνησε να λυκνιζει το κορμί της πάνω μου. Έπιασα το χέρι της και την σταμάτησα. Εκείνη την ώρα με κοίταξε και το βλέμμα της ήταν τρομοκρατημένο.
"Τι στο διάολο κάνεις;" Είπα και στραβοκαταπιε.
"Σας ζητάω συγγνώμη κύριε" είπε και έκανε να κουνηθεί αλλά την τράβηξα να κάτσει δίπλα μου.
"Δεν χρειάζεται... Ότι και αν σου είπε το αφεντικό σου "είπα και τον κοίταξα. Είχε το βλέμμα του πάνω της και την κοιτούσε αγριεμενος. Του σήκωσα την μπύρα ως ευχαριστώ και χαλάρωσε το βλέμμα του.
"Συγγνώμη... Αν.. δεν το έκανα καλά" είπε και το κεφάλι της ήταν χαμηλομενο. Τι στο καλό την έκανε να θέλει να μπει σε αυτό το κόσμο;
"Ω μικρή δεν είναι ήταν αυτό το πρόβλημα μου... Δεν το θεωρώ σωστό μια κοπέλα να συμπεριφέρεται σαν σκλάβα... Κυρίως μια κοπέλα σαν εσένα. " Είπα και της έκανα νόημα να σηκωθεί.
"Συγγνώμη και πάλι" είπε και απομακρύνθηκε.
"Παρεμπιπτόντως... Νικηφόρος χάρηκα" είπα και γύρισε να με κοιτάξει
"Λυδία" είπε και πήγε πίσω απο το μπαρ.

Το βιβλιο αυτο το εχω ενα χρονο υπο επεξεργασια στα ντραφτ μου νομιζω ηρθε η ωρα να το μοιραστω μαζι σας...

H συγγραφέας σας....