Which one...

💵11💵

🔞🔞το κεφάλαιο θα είναι αρκετά βίαιο και με υπερβολικά άσχημο λεξιλόγιο όταν ξαναδείτε το σύμβολο του άνω τον 18 μπορείτε να συνεχίσετε την ανάγνωση σας. Διαβάστε με δική σας ευθύνη 🔞🔞

Μπήκαμε σπίτι του και έκανε να με φιλήσει αλλά απομακρύνθηκα. Πιστευα οτι θα με αφησει και οτι θα τον αποφυγω σημερα οπως εχω κανει αλλες φορες.
"Σταμάτη...  Δεν δεν έχω όρεξη σήμερα σε παρακαλώ" είπα και έκανα να πάω μέσα να βάλω πυτζάμες αλλά επιασε το χέρι μου.
"Θα σου την ανοίξω εγώ μικρή" είπε και ένωσε τα χείλη μας. Κατέβασε το κεφάλι του στο λαιμό μου και έκλεισα τα μάτια μου από αηδία. Λυδία είναι απλό.... Φαντάσου ότι είναι ο Νικηφόρος... Με τα όμορφα καστανοξανθα μαλλιά του, τα ιριδη καστανοπράσινα μάτια του. Ένιωθα το σώμα μου να ερεθίζεται στη σκέψη πως είναι εκείνος. Πως εκείνος ακουμπαει το σωμα μου, ρουφαει το λαιμο μου, πως τα δικά του χέρια εχουν γραπώσει τους γοφούς μου.
"Νικηφόρε" αναστεναξα ασυναίσθητα και άνοιξα τα μάτια μου.
"Τι;"
"Τι" είπα αθώα αλλά με κόλλησε με δύναμη στον τοίχο. Τοση που το κεφαλι μου ειχε μουδιασει, που ακουγα καμπανακια. 
"ΤΙ ΕΙΠΕΣ ΜΩΡΗ" είπε και μου έδωσε μια σφαλιάρα στο μάγουλο. Τα ματια μου ηταν κλειστα.
"Συγγνώμη" είπα και κράτησα το κεφάλι μου εκεί που είχε γυρίσει ενώ ένιωθα το μάγουλο μου να τσούζει. 
"ΑΥΤΟΝ ΦΑΝΤΆΖΕΣΑΙ ΟΤΑΝ ΣΕ ΓΑΜΑΩ; ΛΈΓΕ" είπε και εγνεψα αρνητικά. Κρατουσα τα δακρυα μου και προσπαθουσα  να σκεφτω τι πρεπει να κανω για να μη με σκοτωσει αυτη εδω τη στιγμη.
"Οχι..."
"ΜΗ ΛΕΣ ΨΈΜΑΤΑ ΜΩΡΗ ΚΑΡΙΟΛΑ ΑΦΟΥ ΧΎΝΕΙΣ ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ" είπε και χτύπησε τον τοίχο δίπλα μου. 
"Δεν... Π-προσποιουμε" είπα και έριξα το κεφάλι μου κατω. Έβαλε το χέρι του στο πιγουνι μου και με κοίταξε. Τα μάτια του ήταν σκούρα και είχε νευριάσει. Φλεβες πεταγοντουσαν στα χερια του και το λαιμο του. Δεν σκεφτοταν καθαρα. Αρπαξε τα χερια μου και με τραβηξε πανω του.
"Τωρα θα δεις πως γαμαω κανονικά και αν δεν τελειώσεις θα σε πηδάω μέχρι να το κάνεις " είπε και με πήγε στο δωμάτιο. Με πέταξε στο κρεβάτι και έπεσε πάνω μου.
" Σταμάτη σε παρακαλώ... Μην το κάνεις αυτό" είπα και έκανα να σηκωθώ αλλά έπιασε τα χέρια μου και με καθήλωσε.
"ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΠΑΣ ΠΟΥΘΕΝΆ. "φώναξε και με χτύπησε. Έβγαλε την ασημένια φούστα μου και κατέβασε το παντελόνι του. Μπήκε μέσα απότομα και φώναξα από τον πόνο. Ημουν στεγνή κάτω. Ενιωθα τις ωθησεις του σαν ξυραφια. Φιλουσε ολο μου το σωμα και ενιωθα αηδια.
"ΣΟΥ ΑΡΈΣΕΙ ΠΟΥΤΑΝΑΚΙ " Είπε και με ξαναχτύπησε. 
"Σταμάτα σε παρακαλώ " είπα μέσα από τα αναφυλητα μου αλλά αύξησε ταχύτητα. Οι ωθήσεις του ήταν γρήγορες και δυνατές. Πονούσα και σίγουρα έτρεχε αίμα. Τον ένιωσα να τελειώνει μέσα μου και βγήκε. Έπαιξε λίγο μαζί του και ξαναμπήκε μέσα μου.

(•••)
🔞🔞

Είχα το σακάκι του τυλιγμένο γύρω μου και τα πόδια μου ήταν γεμάτα αίμα. Τα υγρά του Σταμάτη  υπήρχαν πάνω μου και τα πόδια μου κουνιοντουσαν με το ζόρι. Έφτασα στο σπίτι μου και έβγαλα τα κλειδιά μου από την τσέπη. Έκανα να ανοίξω αλλα κατέρρευσα μπροστά στην είσοδο. Έκλεισα τα μάτια μου και κουλουριαστηκα στη θέση μου. Το σώμα μου πονούσε και εγώ ένιωθα βρώμικη. Το μονο που ηθελα ηταν να μπω μεσα και να κανω ενα ντουζ. Άνοιξα τα μάτια μου και είδα  τα φώτα ενός αμαξιού να φωτίζουν πάνω μου. Το αμάξι σταμάτησε μπροστά από την πολυκατοικία μου και αυτός βγήκε από μέσα.
"Μικρή; Τι στο καλό έπαθες;" Είπε και έκανε να με πλησιάσει αλλά τραβήχτηκα κι άλλο στη θέση μου.
"Ν-Νικηφορε μ-μη με πλησια-πλησιαζεις σε... Σε παρακαλώ" είπα και σταμάτησε εκει που ήταν.
"Ποιος σου το έκανε αυτό;"  Είπε και κάθησε εκεί που ήταν στο πάτωμα.
"Φύγε σε παρακαλώ...." Είπα αλλά δεν σηκώθηκε.
"Λέγε γαμωτο ποιος σου το έκανε;" Είπε λίγο πιο δυνατά.
"Φύγε " είπα ξανά και σηκώθηκε. Με πλησίασε και σήκωσε το σώμα μου.
"Άσε με" είπα και κουνήθηκα αλλά με πήγε στο αμάξι και με έβαλε μέσα.

"Ασε με να σε παω στο νοσοκομειο τουλαχιστον" ειπε και ξεκινησε το αυτοκινητο.

Νικηφόρος POV

30 λεπτά νωρίτερα

Χτύπησε το κινητό μου και το σήκωσα
"Ποιος;" Είπα και άκουσα τη φωνή του Ιάκωβου στην άλλη γραμμή. Κοίταξα την ώρα και αυτό δεν ήταν καθόλου καλό σημάδι.
"Κύριε... Αφεντικό..  πρέπει... Πρέπει να έρθετε... Να την δείτε... Είναι έξω από το σπίτι της σε άθλια κατάσταση. Έχει πέσει μπροστά στην είσοδο και... Έχει αίματα πάνω της. Φοράει ένα μαύρο σακάκι το οποίο καλύπτει ίσα ίσα το σώμα της. " Είπε και έκλεισα τα μάτια μου.
"Σε δέκα είμαι εκεί"

(•••)

Έφτασα έξω και τα φώτα του αυτοκινήτου μου την φώτισαν. Ήταν ακριβώς όπως την περιέγραψε. Κατέβηκα από το αμάξι και την πλησίασα.
"Μικρή; Τι στο καλό έπαθες;"  Ξέρω πολύ καλά τι έπαθες.....  Δεν θέλω όμως να ισχύει. Πες μου εσύ ότι είναι όλα αλλά σε παρακαλώ.
"Ν-Νικηφορε μ-μη με πλησια-πλησιαζεις σε... Σε παρακαλώ" είπα και η φωνή της έτρεμε. Φοβόταν... Με φοβόταν. Γαμωτο εμένα φοβόταν.
"Ποιος σου το έκανε αυτό;"  Είπα και κάθησα οκλαδόν εκεί που στεκομουν όρθιος
"Φύγε σε παρακαλώ...." Είπε αλλά δεν το κουνούσα ρούπι αν δε μου έλεγε ποιος στο διάολο τόλμησε να τη πειράξει με αυτό τον τρόπο.
"Λέγε γαμωτο ποιος σου το έκανε;" Είπα λίγο πιο δυνατά αλλά αυτό μόνο την τρόμαξε.
"Φύγε " είπε ξανά και σηκώθηκα. Την  πλησίασα και σήκωσα το σώμα της από το πάτωμα.
"Άσε με" είπε και κουνήθηκε για να φύγει αλλά την κρατούσα αρκετά σφιχτά. Την πήγα στο αμάξι και την ξάπλωσα  στα πίσω καθίσματα. 

"Ασε με να σε παω στο νοσοκομειο τουλαχιστον" ειπα και ξεκινησα για εκει.

Η συγγραφέας σας <3