Het meisje dat gered werd door de jongen🌼~ bankzitters fanfiction

Hoofdstuk 7🌼

• Kyara POV (weer vanaf de normale tijd) •

Ik word wakker en voel iets om mijn middel. Ik schrik me rot en spring weg van wat het dan ook mag zijn. Ik kijk nu recht in de ogen van Matthy. 'Wow wow wow rustig! Alles oké Kyara?' Ik begin sneller te ademen en voel dat dit de verkeerde kant op gaat. Ik mag niet nu een paniekaanval krijgen!

Ik schud nee en ren zo snel mogelijk richting de badkamer om nog geen 2 seconden later op de grond neer te vallen. De stemmen in mijn hoofd schreeuwen het uit. "Kom op zeg denk je nou serieus dat iemand hier om je geeft? Je wordt straks gewoon weer gebruikt!" "Ga toch terug naar je vader!" "Je bent helemaal niks waard! Iedereen hier haat je!" "Je had moeten springen toen je de kans had!" "De wereld is beter af zonder jou."

•Matthy POV •

'Kyara alsjeblieft luister naar me!' Nadat ze de badkamer in was gerend ging ik er snel achteraan. Ik zag haar op de grond zitten met haar handen in haar haar en haar gezicht op haar knieën.

'Kom op Kyara relax! Wat is er nou?' Nog steeds geen reactie. Ze zegt allemaal dingen over dat ze niet goed genoeg is en het lijkt wel alsof ze me niet hoort. Weer probeer ik het. 'Kyara luister naar me ja? Je bent echt wel goed genoeg! Iedereen hier houd van je!' Heel even stopt ze met praten. Volgens mij hoort ze me! Ik blijf doorpraten en trek haar in een knuffel. Na een minuut of 3 stopt ze eindelijk met trillen en ademt ze weer rustig.

Ik voel dat ze probeert los te komen uit de knuffel dus ik laat haar snel los. 'M-matthy? W-wat gebeurde er?' 'Je kreeg volgens mij een paniekaanval en ik heb je er uitgehaald.' Ze kijkt me dankbaar aan en trekt me terug in de knuffel. 'Dankje.' Ik glimlach en ontspan me nu. Dan bedenk ik me dat ik nog steeds niet met haar heb gepraat. Ik weet niet of dit het goede moment is, maar misschien komt dat wel nooit.

'Ik weet dat ik het al eens had gezegd, maar het spijt me echt voor wat er gebeurde tussen ons.' Kyara trekt weg uit de knuffel en kijkt me met een indringende blik aan. 'Matthy, ik heb je al lang vergeven voor wat er toen is gebeurd. Jij wist niet hoe het zat en ik wist niet hoe ik moest reageren. Meer niet.' 'Fijn dat je het me hebt vergeven. Maar uhm, wat was er nou precies?'

• Kyara POV •

Shit. Deze vraag probeerde ik dus al 2 dagen te vermijden. 'Uhm nou ja dat ligt ingewikkeld, ik weet niet wat Koen allemaal heeft verteld maar ik werd thuis dus mishandelt. Mijn vader had nogal wat problemen en hij wist niet goed hoe hij daar mee om moest gaan dus hij reageerde zichzelf af op mij. Ik ben best wel bang voor aanrakingen zoals een hand om m'n middel of op m'n bovenbeen. Ik kan dan bijvoorbeeld een paniekaanval krijgen, maar ook gewoon erg bang worden of mezelf beschadigen. Dat is gewoon mijn manier om ermee om te gaan denk ik.' Afwachtend kijk ik Matthy aan. Ik kan er niet echt achter komen wat hij vindt. 'Het spijt me dat dat heeft moeten gebeuren. Maar je moet weten dat ik en de jongens er altijd voor je zullen zijn. Mag ik vragen wat je vader dan precies deed?' Ik aarzel en denk na over wat ik ga reageren. 'Hij verkrachtte me en deed me pijn.'

• Matthy POV •

Wow. 'Oh jeetje,' Ik weet gewoon niet wat ik moet reageren, 'maar dat je het even weet. Het ligt echt niet aan jou dat hij dat deed. Jij bent geweldig en het probleem ligt volledig bij hem.' 'Dankjewel Mat. Dat betekent veel voor me.' 'Geen probleem! Ik zal er altijd voor je zijn. Maar eh, het is nu ook al 09:00 uur dus zullen we maar gaan ontbijten? Want ik denk niet dat het nu nog zin heeft om op bed te gaan.' 'Hihi ja is goed hoor.' Ik geef Kyara nog snel een knuffel en een klein kusje in haar haar. Wat is ze toch schattig!

We lopen samen naar de keuken en komen daar Robbie, Raoul en Koen tegen. Robbie is bezig zijn jas aan te doen en Koen en Raoul staat op hun telefoon te kijken. 'Ah Matthy daar ben je eindelijk we wilden je al ophalen!' Koen kijkt op van z'n telefoon. 'Huh hoezo dat? En waarom hebben jullie een jas aan?' 'Broeg we hebben zo opnames! Zeg me niet dat je het bent vergeten?!' Robbie kijkt me nu ook aan. "Shit. We hadden vandaag opnames!"

'Wat? Natuurlijk was ik het niet vergeten! Ik was gewoon nog even aan het praten met Kyara.' 'Nou schiet op dan. Er ligt al een boterham klaar. Kyara? Er ligt ook een voor jou.' Raoul wijst naar het aanrecht waar de boterhammen liggen.

• Kyara POV •
'Ga je vandaag ook mee of blijf je liever thuis?' Koen kijkt me aan. 'Uh wat gaan jullie doen? Want ik wil liever niet hier alleen zijn.' 'We gaan een kerstnummer opnemen! We zitten de hele dag bij Mick in de studio dus je hoeft ook niet op beeld te komen.' 'Oh oké dan wil ik wel mee denk ik?' 'Toppie! Dat wordt wel even proppen in de auto maar dat komt helemaal goed.'

Ook ik eet snel m'n eten en stap in de auto. Met drie personen achterin is krap, maar het lukt. Raoul start de auto en we rijden weg. 'Koen het is natuurlijk wel de bedoeling dat jij ons echt gaat dragen in dit nummer dus waarom ben je niet bezig met stemoefeningen?'

Raoul kijkt Koen even kort aan. En alsof het nog niet erg genoeg was hier achterin begint Koen nu stemoefeningen te doen. "Reünie" van Snelle wordt half gezongen en zo komen we de autorit door. Als dit straks ook zo gaat dan gaat dit een hele gezellige dag worden.

>996 woorden<

Wow mensen hoofdstuk 7 alweer!

Vandaag weer even uit een andere pov geschreven🥰

En ja ik ga nu dus ook die kerstvideo erin verwerken want ja gewoon een legendary video

Maar goed ja laat maar weten wat jullie ervan vinden!

Vergeet me niet ff te volgen en een sterretje achter te laten :)

Fijne dag nog!

Groetjes moi<3