Het meisje dat gered werd door de jongen🌼~ bankzitters fanfiction

Hoofdstuk 18🌼

Ik wil weer doorgaan met praten maar dan gaat opeens de deur richting de gang open en Raoul kijkt geschokt naar binnen. 'Wat is hier toch allemaal aan de hand?!'

• Raoul POV •

'Nou komt er nog wat van?' Iedereen in de woonkamer kijkt me geschokt aan. Juultje en Femke komen achter me aan gelopen en gaan dan half naast me staan. 'Daar ben ik ook wel benieuwd naar' zegt Femke. 'Uh nou ja dat is nogal lastig om-' Matthy begint maar wordt al snel afgekapt door Milo: 'Mat heeft ervoor gezorgd dat Kyara in het ziekenhuis ligt en is nu te laf om het te zeggen.'

Hij zegt het redelijk kalm maar aan alles is te zien dat hij dat niet is. 'En dat geluid dat we hoorden?' 'Milo die Mat een klap gaf' zegt Kimberly, die trouwens heel verlegen en afwezig achter Rob staat. Het lijkt alsof ze gebroken is. 'Oké heel leuk dat jullie dit verhaal nu vertellen, maar ik snap er helemaal niks van' zegt Juultje. Femke en ik knikken. Dit verhaal was niet te volgen.

'Kom even zitten dan vertellen we het' zegt Isabel. Matthy wil weg houden maar dat laat Milo niet gebeuren. 'Jij blijft hier ook mannetje' zegt hij. Mat loopt stilletjes naar de bank en gaat er afwezig bij zitten. Rob gaat tegenover me zitten en Kim gaat er half achter zitten. Ze ziet er echt niet oké uit. Ik hint naar Femke maar blijkbaar had ze het al gezien want ze gaat naast Kim zitten.

Nadat Rob en Milo het verhaal grotendeels hebben uitgelegd en Matthy af en toe wat heeft gezegd ben ook ik niet blij. 'Hoe kon je dat nou doen? Je vind haar dan misschien leuk, maar zij wil dit niet. En in dat geval moet je je inhouden. Ze houdt niet eens genoeg van zichzelf laat staan dat ze dan al zo van jou kan houden.'

• Matthy POV •

Ik weet ook wel dat ik fout zat. Rob en Milo hebben zonet al ruzie zitten maken en ik krijg nu een hele speech van Raoul. Ik voel me verschrikkelijk schuldig en wens nu echt dat ik het nooit had gedaan. Nu haat Kyara me en Koen waarschijnlijk nog meer. Ik wist niet dat het zo heftig zou lopen.

Het moment dat Kyara gisteravond uit mijn kamer liep wist ik hoe dom ik was geweest, maar ik liep er niet achteraan omdat ik dacht dat ze daar geen behoefte aan zou hebben. Ik had er wel achter aan moeten lopen. Dan was het nooit zo uit de hand gelopen en hadden we het nu gewoon uitgepraat. Wat nou als ze nooit weer wakker wordt? Ik denk niet dat ik dan nog verder kan leven.

'Raoul geloof me, ik wou dat ik het nooit zo had gedaan en ben ontzettend bang dat ze nooit meer wakker wordt. Wat heb ik gedaan?' Lichtelijk in paniek begin ik te huilen. Het is allemaal mijn fout. Dan komt Raoul naast me zitten. Hij knuffelt me en zegt: 'het is al goed we vergeven je, maar het lijkt me wel erg verstandig dat je met Koen gaat praten. Kyara is nu niet meer in levensgevaar, maar het kan nog wel een week duren voordat ze wakker is. Dan weet je het.' Ik knik. Met Koen praten wordt nogal een opgave. De vorige keer werd ik tegen de muur aangedrukt en dat ging alleen maar om een kus.

We zijn nu inmiddels al een paar uur verder. Isabel, Femke en Juultje zijn samen naar boven gegaan om "meidenpraat" ofzo te hebben. Rob en Kimberly zijn nu in het ziekenhuis en Milo en Raoul zijn naar de winkel. Ik heb alleen maar zitten editen. We hebben het er nog een beetje over gehad maar iedereen hier heeft me inmiddels vergeven.

Ook hebben Raoul en ik besloten dat ik morgenmiddag naar Kyara toe ga. Milo en Isabel gaan morgenochtend. Dat komt namelijk beter uit. Raoul had belooft dat hij met mij mee zou gaan en Juultje gaat mee om ervoor te zorgen dat het niet helemaal de verkeerde kant op gaat met Koen.

Zodra iedereen terug is zitten we nog even op de bank en bestellen we dan wat. Na het avondeten ga ik maar gewoon slapen. Er is toch niks te beleven hier.

• Robbie POV •

Kimberly en ik lopen naar buiten om naar het ziekenhuis te gaan. Zonet tijdens de ruzie heb ik per ongeluk gezegd dat ik Kimberly leuk vindt, maar ze heeft er nog niks over gezegd dus blijkbaar heeft het niet gehoord ofzo. Ik ben er erg blij mee want ik wilde het haar helemaal nog niet vertellen. Dan begint ze te praten: 'hé maar Rob, wat was dat nou zonet met dat je zei dat je me leuk vond?' Ik slik. Ze hoorde het dus wel.

'Nou u-uhm misschien vind ik je leuk? Sorry maar het was ook niet mijn bedoeling om het te zeggen. Ik snap het als je nu niet meer met me om wil gaan. Het spijt me.' Ik kijk een beetje verlegen naar haar maar dan begint ze ineens te lachen. Ik kijk haar raar aan. 'Haha sorry hoor maar daar hoef je je toch geen zorgen om te maken! Ik vind jou namelijk ook leuk!' Ze kijkt me nog steeds met een grote glimlach aan.

Ik pak haar hand en hou ik haar tegen. 'E-echt waar?' Zeg ik. Ze knikt. Dan druk ik mijn lippen op die van haar. Ze kust me gelukkig terug. Ik sla mijn armen om haar lichaam heen en ze drukt haar handen tegen mijn borst. Zodra ik los laat zeg ik: 'zullen we dan maar?' Ik steek mijn hand uit en die pakt ze vast terwijl ze zegt: 'zeker!'

Bij het ziekenhuis aangekomen lopen we richting de balie. 'Kamer 39, afdeling 1' zegt de man achter de balie. We knikken en lopen door. 5 minuten later staan we voor de deur en Kimberly klopt aan. 'Binnen' horen we vanaf de andere kant. We stappen naar binnen en zien daar Koen op een stoel zitten.

>978 woorden<

Hoi iedereen!! Gister was m'n moeder jarig whoop whoop🎉

Ik wou eigenlijk om 20:00 uploaden maar was vergeten dat ik moest werken dus hier

Ik heb goed nieuws en slecht nieuws. Het goede nieuws is dat ik klaar ben met het schrijven van dit boek :)
Het slechte nieuws is dat ik klaar ben met het schrijven van dit boek :(

Ik ga nog niet zeggen tot welk hoofdstuk het is maar het heeft er nog minimaal 10 vanaf dit punt.

Maandag begint dus de cultuurweek bij ons op school en dan gaan we allemaal activiteiten doen. Super veel zin in!(niet)

Maar goed ja dat dus. Hopelijk vonden jullie dit hoofdstuk leuk en laat even sterretje achter :D

Fijne avond nog!

Groetjes moi<3