Het meisje dat gered werd door de jongen🌼~ bankzitters fanfiction

Hoofdstuk 22🌼

Ik probeer me te focussen en opeens begint alles raar te draaien. Ik voel me misselijk worden. Ik moet hier weg. In een soort reflex doe ik mijn ogen open. Nu kijk ik recht in een stel blauwe ogen. Het zijn die van Matthy.

• Kyara POV •

'M-Matthy?' 'Kyara! Je bent wakker!' Verdwaald kijk ik om me heen terwijl Matthy me in een knuffel trekt. Ik moet lachen. 'Nee Mat dat lijkt alleen maar zo.'

Hij laat me los en vraagt: 'hoe gaat het nu? En eh-' hij twijfelt. Ik heb al zo'n vermoeden wat hij wil zeggen en zeg dan maar: 'het gaat goed. En Mat? Ik heb je al lang vergeven.' Hij lacht en trekt me dan weer terug in de knuffel. 'Dankje' mompelt hij. 'Zal ik de verpleegsters even roepen? En de jongens bellen?' Ik knik. 'Graag.'

Even later zijn de dokters geweest en weten de jongens dat ik weer wakker ben. Er moeten straks nog wat onderzoekjes gebeuren, maar als het goed is mag ik vanmiddag na het bezoekuur naar huis toe. Ik heb van Matthy te horen gekregen dat Koen al dagen niet zijn kamer uit kwam en dat de rest er ook niet zo goed aan toe was.

Ik ben daarom ook blij dat ik weer naar huis toe mag. Vanmiddag komen Raoul en Rob sowieso en ik hoop dat Koen ook zijn kamer uit wil komen. Ik zie hem vanmiddag natuurlijk wel, maar alsnog. Matthy heeft ook verteld dat de meiden weer naar huis toe zijn dus die ga ik straks ook even appen.

Ik ben nog niet volledig herstelt, dus ik mag van de dokters nog niet te veel doen. Ook moet ik mijn wonden elke dag ontsmetten en moeten de jongens thuis goed op me passen. Ze zijn namelijk vreselijk bang dat ik hier weer kom. Maar ik ga er in ieder geval voor zorgen dat ik hier niet meer terug kom dus daar hoeven ze zich geen zorgen over te maken.

Ik besluit om eerst even een appje in de groepsapp van de meiden te sturen.

~ The Powerpuff Girls ~

Kyara:
Heey Girls! Natuurlijk is dit logisch omdat ik app, maar ik ben wakker hoor! Van de dokters moet ik wel rustig aan doen, maar ik zou het leuk vinden als jullie vanmiddag even langskomen in Casa del Huts. Ik ben hopelijk om 17:00 weer thuis en anders wat later. :D

Kimberly:
Meid!! Wat super! Ik ben zo trots op je! Ja tuurlijk komen we langs! Ik heb namelijk ook wat dingen te bespreken ;)

Femke:
Wauw super goed! Love you meid<3

Isabel:(?)
Wow topper. Ik kom natuurlijk ook.

"Isabel? Was dat niet dat zusje van Raoul? Blijkbaar zit die nu ook in onze groep zonder dat de meiden even met mij hebben overlegd. Ik lag hier natuurlijk wel maar dan kan je toch wel even wachten? Raar. Ik ben ook wel benieuwd of dat het nieuws van Kimberly is."

Kyara? De dokters willen nu graag even de onderzoekjes doen' ik schrik op uit mijn gedachten en zie de dokters en Matthy naast me staan. Ik knik en gelukkig zijn ze snel klaar. Alleen wat bloed prikken en spul voor de wondverzorging meegeven. 'Gelukkig was dat snel klaar' zeg ik tegen Mat. 'Gelukkig wel ja.'

Een paar uur later hoor ik twee stemmen op de gang. Ik kan al direct horen wie het zijn aan het Brabantse accent en het middeleeuwse taalgebruik. 'Ja ja kom nou maagg we moeten opschietu' zegt de ene stem' 'ja hallo niet zo snel dat kan ik niet aan!' Zegt de andere. Matthy moet lachen en ook ik vind het wel grappig. Dan vliegt de deur open. 'Kyara daar ben je!' Robbie sprint op me af en trekt me in een knuffel. Raoul trek rustig de deur dicht en doet dan mee met de knuffel. 'Wat goed jullie weer te zien jongens!' zeg ik als ik mezelf los trek uit de knuffel. 'Goed jou weer te zien gekkie' zegt Raoul dan.

Ik kijk even door de kamer maar zie Koen nergens staan. 'Is Koen niet meegekomen?' vraag ik. Misschien is hij nog koffie halen ofzo. 'Nee helaas. Ik heb hem nog wel gevraagd maar ik weet niet eens of hij wel mee heeft gekregen dat je wakker bent. Het leek, eigenlijk net zoals alle andere dagen, alsof hij op een andere wereld was ofzo.' zegt Robbie dan. Ik word een beetje verdrietig. 'Jammer. Ik had hem graag willen zien.' 'Geen zorgen je ziet hem straks toch?' Ik knik en glimlach kort. Dan nemen Raoul en Robbie plaats op de stoelen.

Matthy, die inmiddels weer naast me op bed was gaan zitten pakt mijn hand vast. Raoul kijkt even snel naar me met een "oehhh wat is dit?" blik maar ik schud mijn hoofd. Het is dan wel weer goed tussen Mat en mij maar ik heb geen zin om nu alles uitgebreid te bespreken en er is nog niks officieel. Gelukkig knikt Raoul en laat hij het onderwerp met rust. Ook Robbie besteedt er geen aandacht aan.

Plotseling komt de dokter om het hoekje. 'En hoe gaat het nu met de patiënt?' vraagt ze. 'Ja wel goed. Ik voel me prima en heb nergens last van!' Enthousiast kijk ik naar haar. Ze knikt tevreden en zegt dan: 'dat is maar goed ook, want kijkend naar de resultaten van de onderzoekjes is alles helemaal in orde. Als jij en je vrienden hier klaar zijn mag je van mij wel naar huis toe!' Ik glimlach breed en ook de rest is ontzettend blij. Ik mag naar huis toe!

Ik bedank de dokter waarna ze naar de administratie loopt om mij af te melden en Raoul en Rob lopen even met haar mee. Ondertussen pakken Matthy en ik onze spullen. Gelukkig ligt er niet heel veel en zijn we snel klaar. Ik pak nog even mijn verzorgingsspul en loop dan achter Matthy aan naar de deur. 'Klaar om te gaan?' vraagt hij terwijl hij zijn hand naar mij uitsteekt. Ik knik en pak zijn hand vast. 'Absoluut' zeg ik er nog bij.

Eindelijk weer naar huis.

>973 woorden<

Hoii iedereen! Speciaal voor jullie een hoofdstukje op deze vroege ochtend

Fijne dag alvast!

Groetjes moi<3