Het meisje dat gered werd door de jongen🌼~ bankzitters fanfiction

Hoofdstuk 27🌼

"The strongest people have a past filled with chaos, heart break and disappointment"

Ik pak ook een ontbijtje en schuif dan aan bij de rest aan tafel. Als we klaar zijn met ontbijten loop ik naar Matthy's kamer om me even klaar te maken.

• Kyara POV •

2 uur later staan we op de begraafplaats. Koen heeft mijn rechterhand vast en in de andere hand houd ik de zonnebloemen. Mat en Juultje, die mee waren gekomen, staan ongeveer een meter achter ons. Ik laat een paar tranen vallen en ook Koen kijkt verdrietig naar het graf. "Julie van Heest. Als een ster in de hemel zal je bij ons zijn. Voor altijd zal de donkere lucht ons herinneren aan jouw prachtige donkerblauwe ogen. 05-02-1997~25-05-2016" de tekst die op de grafsteen staat.

De laatste keer dat ik hier ben geweest was 2 jaar geleden. Koen woonde nog thuis en uiteindelijk had hij mijn vader overgehaald om me mee te mogen nemen naar haar. Ze was altijd al mijn vaders lieveling geweest. Dat was een van de redenen waarom mijn vader me mishandelde. Alle frustraties die hij had rondom mijn zus haar dood uitte hij op mij. Maar ik heb haar nooit ook maar iets kwalijk genomen. Zij kon er niks aan doen.

Ondanks dat Julie een paar jaar ouder dan ik was, hadden we de beste band. Ik was 16 toen ze overleed. Verdronken. Niet omdat ze niet kon zwemmen, maar door de onderkoeling. Reddingswerkers hadden nog geprobeerd om haar te reanimeren. De politie had geconstateerd dat het zelfmoord was, maar dat kon ik toen niet geloven. Ze was altijd zo vrolijk, stond altijd voor me klaar en kon iedereen blij maken. Maar nu? Nu was ze weg. Ik heb dagenlang alleen maar zitten huilen. En toen ik stopte met huilen, voelde ik niks meer. Elke dag ging ik leeg door het leven. De enigste uitlaatklep die ik had, was het snijden.

Vaak had ik nachtmerries over haar dood. Over hoe hulpeloos ze zich wel niet moest voelen. Niet dat ik zeker weet dat ze zich zo voelde, maar dat denk ik. Ik zag het voor me. Zij die op de kade stond. Het water onder haar. Ik die naar haar schreeuwde dat ze het niet moest doen. Julie die "ga door" zei. En opeens Koens hoofd dat voor me zweefde en mijn naam riep.

Hij hielp me altijd uit de nachtmerries. Elke keer als hij me wakker maakte kwam hij bij me liggen en knuffelde me net zolang totdat ik in slaap viel. Ik kijk even opzij naar Koen. Ik weet niet wat ik zonder hem had gemoeten.

'Wil jij de bloemen erop leggen of moet ik dat doen?' Ik schrik op uit mijn gedachtes als ik merk dat Koen met zijn hand voor mijn ogen aan het zwaaien ik en me iets vraagt. 'Huh wat?' vraag ik. 'Of jij de bloemen op haar graf wil leggen?' ik knik en stap naar voren. 'Lieve Julie. Ik mis je. Ik weet dat je zei dat ik door moest gaan, maar soms is dat lastig. Ik weet niet of je alles meekrijgt vanaf de plek waar je nu bent maar de laatste tijd was zwaar. Heel zwaar. Ik weet niet of het nu beter gaat, maar ik doe mijn best. Doei Juuls.' ik leg de bloemen op haar graf en ook Koen zegt nog wat over dat hij nog steeds over me waakt en dat hij haar mist.

Als hij weer naar achteren is gestapt komt Matthy naast me staan. Ik kijk hem aan met tranen in m'n ogen en hij trekt me in een knuffel. Ik begraaf mijn hoofd in zijn borst en sla mijn armen om zijn middel heen. Hij maakt sussende geluidjes en af en toe plaatst hij een kusje op mijn haar.

Na 5 minuten daar te hebben gestaan komt het moment dan echt. We moeten weer gaan. Ik kijk nog even naar Julies graf en pak dan de hand van Matthy vast. Met de andere hand pak ik die van Koen. We lopen met z'n allen weer naar de parkeerplaats.

Als we weer thuis zijn loop ik direct door naar Matthy's kamer. Ik heb nu niet echt zin om met mensen te praten. Ik plof op bed neer en begraaf mijn hoofd in het kussen. Ik ontspan en voordat ik het weet ben ik in slaap gevallen.

'Kyara, word je wakker? Je slaapt al 3 uren en misschien is het handig om wat te eten.' ik doe mijn ogen open en kijk recht in de helderblauwe ogen van Matthy. Ik knik en hij geeft me een kusje op mijn voorhoofd. 'Goedzo. Ik heb wat eten meegenomen hoor' zegt Matthy terwijl hij een dienblad van zijn bureau pakt. Ik moet lachen en ga snel rechtop zitten.

Hij zet het dienblad op mijn schoot en komt in kleermakerszit tegenover me zitten. Ik pak een croissantje van het dienblad en ook hij pakt een koekje. Nadat we een tijdje stil hebben zitten eten neemt Mat het woord. 'Ik vind het heel erg voor je wat er is gebeurd Kyr. Koen heeft vandaag uitgelegd wat er aan de hand was. Hij heeft eigenlijk nooit iets losgelaten over je zus. Ook niet over jou eigenlijk.'

Ik grinnik. Typisch Koen. 'Dat klinkt inderdaad als Koen. En bedankt. Ik was gewoon helemaal vergeten dat het vandaag al zover was en ik schrok een beetje. Dus sorry dat ik vanmorgen zo plotseling weg liep.' zeg ik voordat ik nog een hap van mijn croissant neem. 'Dat maakt echt niks uit hoor. Ik begrijp het' Matthy zegt het met een begrijpende blik in zijn ogen. Ik glimlach naar hem. 'Zullen we zometeen ook naar de woonkamer toe? Of wil je liever hier blijven?'

Ik denk even na en zeg dan: 'ik wil wel graag naar de woonkamer toe. Als iedereen weet wat er is gebeurt is er niet meer een reden om me te verstoppen lijkt mij. En ik wil ook wel graag even naar buiten toe.' Hij knikt.

Even later sta ik alleen in de keuken om wat drinken te pakken. De rest doet een spelletje aan tafel of kijkt voetbal. Dan staat Isabel op van de bank en loopt ze naar me toe.

>998 woorden<

Voor de mensen die vaak genoeg vroegen wie Julie was, IsabelScheffers , het is dus hun zus.

Voor de mensen die ik persoonlijk ken; je kan me er over vragen, maar verwacht niet dat ik antwoord.

Ik upload dit trouwens ook midden in de nacht, gewoon omdat het kan.

Op een of andere manier doet de WiFi bij ons thuis het dus niet meer? Dus ik zit wel op 4G maar dat kan gewoon.

Dat was m weer

Fijne dag!

Groetjes moi<3