Het meisje dat gered werd door de jongen🌼~ bankzitters fanfiction

Epiloog🌼

"Don't promise me forever. Just promise me that if you ever stop loving me, you'll tell me"

• Matthy POV •

'Kyara schiet even op!' Ik kijk via het trapgat naar boven om te zien of ze er al aankomt. 'Ja jeetje ik kan me op deze manier niet echt snel omkleden hoor!' Ze reageert erg chagrijnig. Ik snap nu wel waarom mensen zeggen dat zwangere vrouwen chagrijniger zijn. Kyara is het levende bewijs.

We zijn nu 3 jaar verder. Nadat Kyara uit het ziekenhuis kwam is ze naar een psycholoog gegaan om haar trauma's rondom Julies dood en haar vader te verwerken. Het heeft haar goed gedaan en ik ben ontzettend trots op haar. Een paar maanden nadat ze uit het ziekenhuis kwam moesten de jongens en ik uit Casa del Huts, dus toen hebben Kyara en ik besloten dat we samen zouden wonen.

Met Isabel heeft bijna niemand meer contact gehad. Ze is nog een paar keer bij Milo langs geweest om het goed te praten, maar hij heeft het erbij gelaten. Wat ze had gedaan vond hij, net zoals de rest, onacceptabel. Ze is dat jaar nog wel op Raouls verjaardag geweest, maar daarna kwam ze altijd op een ander moment. Raoul vond het natuurlijk ook niet oké wat ze heeft gedaan, maar Isabel is en blijft zijn zusje. We weten voor de rest niet precies hoe het tussen hun twee zit maar dat maakt ons ook niks. Wij hebben in ieder geval geen last meer van haar.

Kyara is nu weer terug naar school gegaan en zit nu in een studie om kinderpsycholoog te worden. Ze wil kinderen met jeugdtrauma helpen voordat het uit de hand loopt, zoals bij haar. Toen ze het voorstelde moest ik alleen maar glimlachen. Ik vond het een geweldig idee.

En nu is ze dus zwanger. We waren dolblij toen we het hoorden. Ik heb de hele buurt bij elkaar geschreeuwd en Kyara kon alleen maar lachen. Ze is nu 4 maanden zwanger. De reden waarom ze zich om moet kleden is omdat we onderweg naar Koen en Juultje gaan. Ze hadden gezegd dat iedereen om 15:00 uur welkom was. Natuurlijk zijn we te laat. Het is, zonder file, minimaal een uur rijden naar hun huis in Amsterdam en het is nu 14:20.

'Klaar!' Kyara komt aansnellen in een prachtige roze jurk. Ze heeft ook roze nagellak op en roze ballerina schoentjes aan. Ik moet lachen. 'Je weet dat Koen en Juul "iets roze" zeiden en niet direct de hele outfit roze toch?' Ze schudt haar hoofd afkeurend. 'Dat jij alleen een roze strikje hebt zegt niet dat ik ook zoiets doe. Ik wil er namelijk op mijn best uitzien voor mijn kleine nichtje.' Ik moet lachen. 'Maar natuurlijk. Kom je nu dan?' Ze knikt en haakt haar arm in die van mij.

Samen stappen we naar buiten. Ik doe de deur snel op slot en zie dat Kyara al doorloopt naar de auto. Ik ga snel achter haar aan en stap in aan de bestuurderskant. 'Volgende halte, Amsterdam!' zeg ik enthousiast. Ik start de auto en rij weg. Onderweg hebben we gewoon wat muziek op en praten we, nou ja vooral Kyara, over hoe het feestje zal zijn en hoe ze het versiert zullen hebben.

Ongeveer een uur later komen we aan bij het huis van Koen en Juultje. We stappen uit en Kyara kijkt, zoals elke keer als we hier zijn, vol bewondering naar boven. Ik loop naar haar toe en pak haar hand. Ze glimlacht naar me en we stappen naar de voordeur. Koen doet open. 'Zusje! Jeetje jij bent wel dik geworden zeg!' Kyara moet lachen. Koen geeft haar een knuffel en mij een bro-hug.

Dan lopen we door naar binnen. 'Jullie zijn gelukkig niet de laatste, want Raoul en Lieke zijn er nog niet' zegt Koen terwijl hij ons naar de lift begeleid. Ik kijk hem raar aan. 'Raoul en Lieke die er nog niet zijn? Dat is bijzonder.' zeg ik terwijl we de lift in stappen. Koen drukt op het knopje en praat verder: 'ja vond ik ook. Maar Raoul zei dat het iets was met de jongens.' Ik grinnik en knik. Natuurlijk is het iets met de jongens. Raoul en Lieke hebben 2 1/2 jaar geleden een tweeling gekregen. 2 jongens. Thomas en Levi. Het zijn schatjes, maar ook echte lastpakken.

Eenmaal boven doet Koen de deur open en we zien iedereen. Milo en zijn nieuwe vriendin Charlotte zitten op de bank, Kimberly en Rob staan erbij en Juultje is er niet. We begroeten iedereen met een knuffel en we hebben het even over de outfits van iedereen. Alle meiden hebben erg hun best gedaan en Milo en Robbie hebben net zoals mij een klein dingetje.

Dan gaat de bel weer. Koen snelt weer naar de deur en 5 minuten later horen we geschreeuw van de gang komen. De deur gaat open en 2 kleine jongetjes sprinten naar binnen. Ze rennen direct op Robbie af. 'OOME ROEBIE!' roepen ze keihard. Iedereen moet lachen en dan komen ook Raoul en Lieke binnen. We begroeten ze vrolijk en gaan dan met z'n allen zitten. Sommigen op de bank en sommigen op de stoelen die erbij zijn gezet.

We hebben het met z'n allen over hoe de zwangerschap van Kyara verloopt. Gisteren heeft Kyara weer een echo gehad en we weten nu het geslacht. Koen en Juultje zeiden dat we het hier mochten aankondigen, omdat iedereen nu toch bij elkaar is.

• Kyara POV •

Even later schraapt Koen zijn keel en gaat staan. 'Dames en heren zou ik even jullie aandacht mogen?' zegt hij op een deftige toon. Ik lach en iedereen knikt. We horen de trap kraken en dan komt Juultje naar ons toegelopen. Ze heeft de grootste glimlach op haar gezicht. Als ze vlak voor iedereen staat komt Koen naast haar staan. Juultje heeft hun dochter vast en geeft haar voorzichtig aan Koen. Hij draait haar om en Juultje zegt: 'mag ik jullie voorstellen aan onze dochter, Eva' Iedereen krijgt een grote glimlach op hun gezicht en feliciteert ze één voor één.

Als iedereen Eva even op schoot heeft gehad en Juultje haar weer in de wieg heeft gelegd komt Koen aanlopen met een grote taart. Het is een prachtige taart die van de buitenkant alle kleuren van de regenboog heeft. Ik kijk even naar Matthy, want wij weten dat de kleur die binnenin de taart zit het geslacht van onze baby voorstelt. We weten niet welke kleur, want dat weet alleen Juultje, maar we komen er nu gelukkig achter.

Koen zet de taart op tafel en geeft een mes aan mij. 'Lieve Kyara, omdat jij mijn kleine zusje bent, geven Juultje en ik jou graag de eer om deze taart aan te snijden' ik glimlach en pak het mes aan. Matthy legt zijn hand op mijn bovenbeen en kijkt me nog een keer aan. Als ik het mes in de taart zet zien we direct de kleur; het is blauw!

Ik begin te lachen en druk een kus op Matthys mond. Ook Koen en Juultje moeten glimlachen, maar de rest kijkt ons een beetje verbaast aan. 'Uh Koen jonge, volgens mij heb je de verkeerde kleur uitgezocht. Dit is namelijk blauw.' zegt Milo dan als eerste. Koen schudt zijn hoofd en knikt naar ons. 'Deze kleur gaat niet over Eva.'

Nu begint iedereen ook te lachen. We worden gefeliciteerd en zo praten we nog de rest van de middag verder. Als de avond valt gaan Matthy en ik weer naar huis toe. We praten nog even na over de dag in bed en dan ga ik in zijn armen liggen. Wat ben ik toch blij dat ik deze jongen ontmoet heb. Ik geef het niet graag toe maar;

Ik ben echt hét meisje dat gered werd door de jongen.

>1288 woorden<

Wow. Het laatste hoofdstuk mensen. Ik kan niet geloven dat dit het gewoon is.

Ik wil het nu kort houden en niet te veel zeggen want er komt nog een dankwoord online, wanneer dat is weet ik nog niet want ik moet eerst nog even wat checken voordat die online kan.

Vergeet niet even om te stemmen en me te volgen :D

Fijne dag alvast!

Groetjes moi<3