Unexpected roommate[EDITING]

04

***

Lumabas ako ng apartment at napag isipan na magpahangin muna. I'm peacefully walking on the side of the road with teary eyes, Gabi na kaya malamig ang simoy ng hangin. I'm only wearing shorts at naka spaghetti pa.

Naka-abot ako sa bridge at tinignan ang dagat. The moon is beautiful too. Bigla ko tuloy naalala yung nangyari kanina.

"Why does he have to yell at me, it was just a stupid pot!"
I said to myself, my eyes are wet with tears.

Call me O.A or whatever, pero na-iiyak talaga ako kapag sinisigawan. Wala na masyadong tao kasi gabi na. Umiyak ako ng malakas and i then screamed my heart out para malabas 'tong na-raramdaman ko. Tapos umiyak ulit ako, walang tigil na pag-iyak. I just let my tears run down my cheeks.

Maya-maya may narinig akong nagpatug-tug ng "Still" isang worship song. I looked behind me and saw a guy, I've never seen him before.

Grabe makatingin sa'kin 'toh parang nakakita ng multo.

"Okay ka lang?" I asked the guy that was staring at me looking all pale and scared. 

"H-Hi miss, tao ka pala..." Nauutal na sabi niya. Nakahawak siya sa dulo ng kaniyang hoodie, looking all scared.

Huh? Pinagsasabi neto.

Nandito pa rin ako sa bridge at nasa likod ko yung lalaki. He was 3-meters away, but I can see well from here that he was a tall, fine-looking guy.

"Pa-punta kasi ako ng 7-eleven
ta's biglang...may na-rinig akong babaeng umiiyak, napagkamalan kitang multo kaya nagpatug-tug ako ng worship song para mawala takot ko..." He said and smiled awkwardly. Kumalmot pa siya sa ulo niya.

I giggled, nakakatawa 'tong lalaking 'toh. He went to me and he is now standing beside me.

"Ba't ka pala umiiyak?" He asked, staring at the ocean, infront of us.

Naalala ko na naman yung nangyari, Nakalimutan ko na sana 'yun, eh.

"Wala," Tipid Kong sagot.

I don't want to tell him na umiyak ako dahil sinigawan lang ako, baka isipin niyang ang O.A ko.

"Sige, ok lang if ayaw mong sabihin. Ako pala si Nathaniel, Nathan nalang." Inabot niya isang kamay niya sa'kin and he smiled.

He has dimples, both sides of his cheeks.

"Alexis," I shook his hand and smiled too.

Umatras ako't kinabahan ako nang bigla niyang hinubad ang hoodie niyang suot. Buti nalang at may sapaw palang shirt. "Eto oh, gamitin mo muna, sure akong nilalamig ka." Sabi niya sabay abot sa hoodie.

"Gago, kinahaban ako dun, ah." Sabay hawak sa dibdib ko.

"Luh, 'd ako manyak!" Tumawa siya.

Dimples.

"Thank you, Nathan, ah.." I thanked him sabay kuha sa hoodie na inabot niya. Kanina pa kasi ako nilalamig dito.

"Do you live in this area?" I asked out of curiosity.

"Oo," He looked at me for a while and then back to the ocean.

"Ahh I see.." I replied, inilipat ko na din ang tingin ko sa madilim na dagat.

"Umuwi kana, 11:15 na ng gabi, oh.." He said, sabay tingin sa relo niya.

"Mamaya na, ayoko pang umuwi." Ayokong makita ang pagmumukha ng lalaking 'yun. For sure, galit padin 'yun sa'kin.