Trigger Warnings: Rape, Violence, Physical / Verbal Abuse
Pete
အခ်ိန္ေတြဘယ္ေလာက္ၾကာသြားမွန္းေတာင္ ငါမသိလိုက္ဘူး။ Vegasက ေက်ာင္းယူနီေဖာင္းလဲတဲ့တစ္ႀကိမ္ပဲ အခန္းထဲထပ္ဝင္လာတာ။ ၿပီးတာနဲ႕ လြယ္အိတ္ဆြဲၿပီး ထြက္သြားတယ္။
" ငါ့ကိုလႊတ္ေပး! Vegas! "
ငါ ဘယ္ေလာက္ေအာ္ေအာ္ သူငါ့ကိုတစ္ခ်က္ေတာင္ လွည့္ၾကည့္မသြားဘူး။
ငါ့ရဲ႕လြတ္ေနတဲ့ေျခေထာက္နဲ႕ မွီရာေတြအကုန္ ကန္ေက်ာက္ပစ္လိုက္တယ္။ လက္ကလဲ ဘယ္ေလာက္႐ုန္း႐ုန္း အရာဝင္မယ့္ပုံမေပၚဘူး။ ငါ တကယ္ပင္ပန္းေနၿပီ။ တကယ္ဆို ငါ့ရဲ႕ခုခံအားေတြက အခုထိ နဂိုအတိုင္း အျပည့္ျပန္ရမလာေသးဘူး။ ဒီၾကားထဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ နိုင္ထက္စီးနင္း အလုပ္ခံရေသးတယ္။ အခုေတာ့ ဒဏ္ရာေတြပရပြနဲ႕ ေသရမယ့္လူက သူမဟုတ္ဘဲ ငါျဖစ္ေတာ့မလိုပဲ။
ကြၽီ~
ေဘးဆြဲမွန္တံခါးခ်ပ္ဆီက အသံေၾကာင့္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ လူတစ္ေယာက္ ထမင္းပန္းကန္ေတြတင္ထားတဲ့ ဗန္းတစ္ခ်ပ္ကိုကိုင္ရင္း အထဲဝင္လာတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ အဲဒီလူကို ငါေသခ်ာသိတာေပါ့။
" Nop...ငါ့ကို ကယ္ပါဦး! "
သူ အထဲေရာက္လာတာနဲ႕တစ္ၿပိဳင္နက္ ငါသူ႕ဆီလွမ္းေျပာလိုက္တယ္။ Nopက first familyရဲ႕ bodyguardေဟာင္းတစ္ေယာက္ပဲ။
" ကယ္ပါ! "
အခ်င္းခ်င္း သိပ္ၾကည့္မရခဲ့ေပမဲ့လဲ အဲဒီတုန္းကေန အခုခ်ိန္အထိ သူနဲ႕ငါ့ၾကားမွာ ျပႆနာျဖစ္တာမ်ိဳးေတာ့ မရွိခဲ့ဖူးဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအေျခအေနမွာ သူငါ့ကို နည္းနည္းျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ သနားေပးေလာက္မယ္မဟုတ္လား?!
" ထမင္းစားလိုက္ဦး "
Nopက သူယူလာတဲ့ဗန္းကို ခုတင္ေဘးစားပြဲေပၚတင္လိုက္ရင္းကေန ေျပာလာေတာ့ ငါသူ႕ကို အကူအညီေတာင္းေနတဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႕ လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။
" Nop, ငါ့ကိုလႊတ္ေပးပါ! ေက်းဇူးျပဳၿပီး ငါ့ကိုကယ္ပါဦး! "
သူ ငါ့ကိုလွည့္ၾကည့္လာတယ္။
သူ႕အၾကည့္ေတြက ငါ့ရဲ႕ ဗလာက်င္းေနတဲ့ရင္ဘတ္ဆီကေန ခ်ည္သားေဘာင္းဘီဝတ္ထားတဲ့ ေအာက္ပိုင္းဘက္ဆီ ေ႐ြ႕သြားၿပီးမွ ေခါင္းအသာခါရင္း တျခားဆီလႊဲသြားတယ္။ ငါ့အေျခအေနကို သူမၾကည့္ရက္တဲ့ပုံပဲ။
