Küçük bir hatırlatma yapayım :) satır arası yorumları unutmayalım 🍀
Keyifli okumalar ❤️
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
UMBRA | GÖLGENİN AŞKI
ON İKİNCİ BÖLÜM
'Sevdiğin kadar sevilirsin' demiş Can Yücel.
Öyle miydi sahiden?
Ne ile ölçülüyordu sevgi, nasıl anlayabiliyorduk?
Sevildiği kadar sevmeyen nankör kalbimin bu söze karşı direnişini, köşeye sıkışıp kalmışlığını nasıl açıklayacaktı şairimiz?
Salih'in gözlerinde gördüğüm hayal kırıklığını asla unutmayacaktım. Unutturmayacaktım...
Son bir aydır yaşadıklarım tahammül sınırlarım ile oynuyordu. Nasıl olurda bu hale gelebilirdi her şey? Tesadüfler silsilesine katılmış, o adama o lanet sokak köşesinde rastlamıştım. Hayatım cehennemden bir kor parçasına dönüşmüş ve dokunduğu her hayata da zarar vermeye başlamıştı.
İsyan bayrağı aklımın köşelerinde dolanıp dururken bakışlarım duvar saatine takılıyordu. Her şeye son verme isteğim saniye ibresinin her hareketinde milim milim yükseliyordu. En kolay ve kesin çözüm belki de benim hayatıma son vermem olabilirdi.
Düştüğüm bu çukurdan çıkamıyordum. Çıkamamakla kalmıyor Salih'i de çukurun yamacında sürüklüyordum.
Ölmeliydim.
Ellerimi saçlarıma geçirdim ve uzatmış olduğum bacağımı kendime doğru çektim. Saçlarımı var gücümle sıkmaya başladım. Son bir aydır saçlarım olduğundan daha fazla dökülmeye başlamıştı. Ellerimi saçlarımdan çektiğimde ellerime takılan saçlara bir süre bakmakla yetindim. Ardından parmaklarımın arasından yavaşça sıyırarak yere attım. Hava kararmış, Cihan'ı evden kovmamın üstünden saatler geçmişti. Güçlükle yerden kalktım ve dağılmış salonumda göz gezdirdim.
Ölmeden önce evimi temizlemeliydim.
Salih'in sinirle yere attığı ve parçalara ayrılan kupanın parçalarını toplamaya başladım. Bu kupayı bana o almıştı. Kupaları severdim. Bilirdi...
Salonu toplayıp, sildikten sonra balkona çıktım. Gözlerim karanlık sokağın her bir köşesinde usulca dolaşmaya başladı. Buradan atlamak ölmeme sebebiyet verir miydi? Muhtemelen ölürdüm. Gözümden bir damla yaş yanaklarımda ince ve kirli bir yol çizmeye başladığında gülmeye başladım. Yanağıma giden elim yaşımı silmek istiyordu fakat silinenin yerini yenisi alıyor çıkmaz bir döngüye düşüyordu.
