Hindi nga ako nagkamali. I felt his soft lips touch mine. His lips move slowly, kissing me passionately. My two hands went up to his strong chest to push him away but my body didn't allow me, I wasn't strong enough, weak for some unknown reason.
Nabigla ako sa halinghing na nagmula saakin, and even more shocked when I part my lips and want more. His tongue slides against mine. I closed my eyes, feeling the kiss in my entire body. Ang kanang kamay niya ay nasa ulo ko nagsisilbing gabay upang hindi ako tuluyang mapahiga ang kaliwa naman ay nasa pisnge ko. His kiss grows deeper and I snake my arm around to his neck, pulling him closer.
I opened my eyes and looked directly to his eyes, ang kulay berde niyang mga mata ay mapupungay. Ang matapang at malamig na aura niya ay parang bulang naglaho at napalitan ng isang maamong hitsura.
Buong puwersa ko siyang naitulak, hindi naman siya natumba pero dahil siguro sa gulat sa ginawa ko ay napabitaw siya saakin. Mabilis akong umahon mula sa pagkakaupo at naglakad palayo sa kanya, apat na hakbang ang layo ko mula sa kanyang kinauupuan.
Para akong binuhusan ng malamig na tubig ng magbalik sa tamang wisyo ang aking kaisipan. I feel the color draining from my face.
"What? What's wrong?" He asked in a confused tone. Halos mag isang linya narin ang mga kilay niya.
Is he out of his mind? Alam kong alam niya na maling mali ang ginagawa namin! He's engaged, he has a freaking fiancee! Jusko magkakasala pa ako sa pinaggagagawa ng lalaking ito. Damnit!
"Yung ginawa natin sir," mahina kong sagot. I'm trying to calm myself.
"Huh? What do you mean? There's nothing wrong with that. C'mon it's just a kiss it's normal," he said like he was stating a fact, he leaned at the couch as if it's not a big deal and as he says it was normal. Normal?! Nahihibang na yata ang taong 'to! Kailan pa naging normal ang pakikipaghalikan sa empleyado? Yun na ba ang uso ngayon—ang makipaghalikan sa kaninong tao kahit na malapit ka nang ikasal?
"Sir—" magsasalita pa lamang sana ako ngunit pinutol niya na kaagad.
"Can we just drop the formality when we're alone, please?" Napailing ako sa pakiusap niya.
Huminga ako ng malalalim bago nagsalita. "Sir... yung nangyari... sana hindi na maulit pa. I don't wanna get involve to you... so please, don't do that again." Pakiusap ko sa kanya, ngunit tila hindi niya nagustuhan ang sinabi ko. A-angal na sana siya ngunit sa kabutiang palad ay nag-ingay ang telepono niya.
Sana naman makisama siyaz, I want this mission to be done smoothly, no strings attached. Our relationship must stay professional.
He excuse himself to answer his phone.
Tumayo siya at lumayo saakin bago sinagot ang tawag. Nakatalikod siya saakin at nakaharap naman siya sa transparent na salamin na kitang kita ang buong lungsod. Hindi na ako nanatili pa sa puwesto ko, naglakad na ako palabas at hindi na siya inantay matapos.
——————
Isang linggo na ang nakalipas... Isang linggo ko narin siyang hindi nakikita. Simula no'ng lumabas ako sa opisina niya ay hindi na muli ako nakapasok roon. Tanging ang personal assistant niya lang nakakapasok roon ng malaya. Mabuti narin iyon para hindi na muli maulit pa ang mga nagyari.
Puro paperworks lang ang ibinibigay saakin, hindi narin ako ang humahawak sa schedule niya. Nakaramdam ako ng kaunting panlulumo dahil doon. Ang alam ko ay ang lalakeng sekretarya niya na ang may hawak noon at siya narin ang umaayos.
Hindi ako sigurado kung nasaloob nga ba si Dustin. Nararamdaman kong nagiging mailap na saakin si Evanna kaya hindi na ako nagtanong kung naroon ba sa loob ang boss namin.
