Berdel Aşkı

6.Bölüm

Üzerimi değiştim.Odaya geçtim.Yatağa bakmadan dışarı çıktım.Bakamazdım.Oraya bakmaya yüzüm yoktu.Hemen arabaya bindim.Uçurum kenarına geldim.Boğazım acıyana kadar bağırdım.Sanki içim yanıyordu.O kız nasıl dayandı bu kadar şeye diye düşündüm.Onun da her kız gibi hayalleri vardı ve ben hepsini yerle bir etmiştim.Saat 5-e geliyordu.Konağa geldim.Odaya gidecektim.Yavaşca kapıyı açtım.Gördüğüm manzara karşısında dondum.

Yatakta bir şeyler sayıklıyor ve titriyordu.Elimi alnına koydum.Cayır-cayır yanıyordu.Havale geçire bilirdi.Ne yapacaktım ki.En iyisi duşa sokmaktı.Hemen üzerini açtım.Bedeni mordu.Bunları ben mi yapmıştım.

-"Do-dokunma bana".Dinlemeden hemen kucağıma aldım ve banyoya götürdüm.Suyu ılık suya ayarladım.Böyle ayakta duramayacaktı.Küvete oturtdum ve ben de arkasına geçtim.Suyu üzerimize tuttum.

-"Ü-üşüyorum çıkar beni burdan"-diye söyleniyordu.Biraz suyun altında durduktan sonra duş başlığını aldım.Önce saçlarına şampuanla masaj yaptım.Daha sonra güzelce yıkadım.Kasıklarını da yıkadım.Su kırmızıya boyanmıştı.O an kendime bir daha nefret ettim.Daha sonra kendim de kısa bir duş aldım ve onu kenardaki beyaz bornoza sardım.Kendim de havluya sarındım.Kucağıma aldım onu yeniden.Koltuğa oturttum.Kendim bir boxer giydim.Daha sonra onun elbiselerini çıkardım.İç çamaşırları ve pijamasını giydirdim.Yatağı toparladım.Yeni bir nevresim buldum dolaptan.Yatağa onu geçirdim.Daha sonra onun saçlarını kuruttum.Hâlâ kendinde değildi.Ama ateşi düşmüştü.Onu yatağa yatırdım.Çekmeceden bir tane ateş düşürücü aldım ve suyla ona içirdim.Sonra ışığı kapattım ben de yanına uzandım.Saçını okşamaya başladım.Ne yapıp,ne edip kendimi affettirmem lazımdı.

Lorinin anlatımıyla...

Sabah kapının çalmasıyla uyandım.Dün olanlar aklıma geldi.Yanıma baktığımda yanımda uyuyordu.Kapı bir defa daha çalındı.Bu defa Baran uyandı.Yataktan kalktı.Kapının yanında duran çarşafı alıp kapıdaki kişiye verdi.Geri döndü ve yanıma geldi.

-"Ağrın var mı"-diye sordu.Cidden umursuyor muydu beni?Ben daha dünü unutmamıştım.Unutmayacaktım da.

-"Bak biliyorum beni affetmeyeceksin.Ama ben sinirime hakim olamıyorum.Bu defa yaptığım çok kötüydü.Benimle konuşma tamam.Ama ben açtığım yaraları kapatmak için elimden gelen her şeyi yapıcam"-dedi ve alnımdan öperek banyoya geçti.Ben de arkasından kapıya bakarak düşünüyordum.Onu affetmeyecektim.Belki fikrim değişe bilirdi ama bunu sadece zaman gösterecekti.Ben onun bana yaptıklarını galiba unutamayacaktım.

Banyodan çıktıktan sonra ben ayaklandım.Kasıklarımdaki ağrıyla bir anlık duraksadım.Sonra kendime gelerek gidip ihtiyaçlarımı giderdim.Daha sonra odaya geldim ve Baranla kahvaltıya indik.

Kahvaltı sofrasında herkes sessizdi.Sadece çatal sesleri geliyordu.Bu ev her zaman mı böyleydi acaba diye içimden geçirdim.Bu gün beni görmek için kadınlar gelicekmiş.Onun için zor da olsa kendimi toparlamalıydım.Haşmet beyin sofradan kalkmasıyla Baran da kalktı.

-"Kızım git kocanı geçir"-Asiye hanım söyledi.Ben de el mecbur geçirmeğe gittim.Kapının önünde başım aşağı bekliyordum.Çenemden tutup başımı kaldırdı.

-"Biliyorum seni ilk günden bu eve geldiğine pişman ettim.Özür dilerim.Ama benim yüzümden yüzünü asma.Çok pişmanım"-dedi ve gitti.

Ben de avluya geçtim."Buke bir kahve yap ta içelim"-dedi Haşmet bey.Hemen mutfağa indim.

-"Bir şey mi lazımdı Hanımağam?"-Zeliha abla sormuştu.

"İlk önce bana Hanımağam demeyin.Lorin derseniz sevinirim".

-"Ama Hanımağam buralarda öyle derler.Biz sizin dediğinizi yapamayız".

-"Tamam o zaman.Ben kahve yapıcaktım da kahve ve cezve nerde?"