Berdel Aşkı

10.Bölüm

3 hafta sonra...

Hayat bize her zaman iyi tarafını göstermez.Bazen hiç beklemediğimiz bir anda hayatımız öyle bir değişir ki nerde olduğumuzu bile unuturuz.Ben de öyle anlardan birindeydim.Kocama güveniyordum,ama yine de içimde bazı şeyleri hâlâ affedemiyordum.Bilmiyordum kendim de.

-"Ne oldu daldın gittin Lorincim".

-"Yok Dila abla.Dinliyorum seni".

-"Diyorum ki nasıl gidiyo.Alışa biliyor musun evliliğine.Bence eskisinden daha iyi gibisiniz".

-"Bilmiyorum abla".

-"Bazen bilmediğin şeylerdir diline getirmek istemediğin şeyler ".

-"Belki de.Yani her şey iyi gibi.Ama sanki kötü olacakmış gibi bir his var içimde".

-"Her şey iyi olucak güven bana".

Biraz daha konuşduktan sonra odama çıktım.Giyinme odasının bir kısmında resim tuvalını yerleştirmiştim.Önüne geçtim ve çizmeye başladım.Bu defa yine bir kadın çizmiştim.Fakat farklıydı...Bu defa siyah bir kalp değildi.Sadece ikilem arasında kalmıştı.Mutluluğa doğru gidiyordu ama bir şeyler onu omuzlarından tutup geriye mutsuzluğa çekiyordu.Bitirdikten sonra üzerine beyaz örtü örttüm ve odadan çıktım.Günlerim boş geçiyordu.Her gün aynı şeyler.Sabah kahvaltı yap,sofrayı toplamaya yardım et,odana geç,akşam yemeği için yardım et sonra da uyu.İçinde hiç bir heyecan yoktu.Heyecandan kastım kavga,gürültü de değildi ki.Sadece herkesin mutlu olduğu bir aile tablosu olsa yeterdi.Bizimkilerde de maşallah fitne fesatlık.İyi ki son haftalarda Havin benimle uğraşmıyordu.Yani tabi garipti bu sessizlik.Korkmuyor da değildim yani her şey ola bilirdi.

Mutfaktan güzel kokular geliyordu.Dayanamadım ve koşarak mutfağa geçtim.

-"Ne oldu hanımağam acil bir şey mi lazım?"

-"Hayır,ama kıymalı börek mi yaptığınız?"

-"Evette bir sorun mu var?"

-"Hayır,aksine çok güzel kokular geldi diye öyle koşarak geldim.Mahsuru yoksa bana biraz vere bilir misiniz?Sanki şu an onu yemezsem ölecekmişim"

-"Tövbe diyin hanımağam.Oturun siz ben hemen veriyorum"

Oturdum ve tam 3 tabak börek yedim.En son arkama döndüğümde kızlar bana garip garip bakıyordu.Bu kadar çok yediğime ben de şaşırmıştım ama cidden çok canım çekmişti.

-"Ellerinize sağlık hanımlar çok güzel olmuş"-dedim ve mutfaktan çıktım.Midemde ağırlık hissettim.Tabi ki o kadar yersem olacağı buydu.

Merdivenlerden yukarı çıkıcaktım ki araba sesi duydum.Baran gelmişti.Hemen geri indim ve bir çocuk gibi kapıya doğru koşar adımlarla gittim.Kapıyı açtım.Haşmet babayla Robin abi önden geçti.Onlar gittikten sonra Baran içeri girdi ve alnıma bir buse kondurdu.

-"Ooo karıcım beni kapılarda mı karşılarmış.Çok mu özlemiş beni"

-"E yani birazcık olabilir.Çok canım sıkıldı bu gün".

-"Tamam o zaman ben seni eğlendiririm.Geç bakalım önce benim üstümü değiştirmem lazım.Gece eğleniriz karıcım"

Dedi ve merdivenlerden yukarı çıktı.Arkasından öylece bakakaldım.İnşallah düşündüğüm şeyi ima etmemiştir.Kafamı iki yana sallayarak düşüncelerimi dağıttım ve ben de arkasından gittim.

Odaya girince kimse yoktu.Banyodaydı büyük ihtimalle.Ben de onun için bir kaş parça kıyafet ayarlayıp masayı kurmaya yardım etmek için aşağıya indim.İnmez olaydım.