Berdel Aşkı

17.Bölüm

Ahseni içeriye davet etmiş ve üçümüz oturuyorduk. Acaba neden gelmişti diye düşünüyorduk ikimiz de. Sessizliği bozdum sonunda.

-"Bizi tanıştırmayacak mısın Baran?"

-"Lorin sen zaten tanıyorsun. Ahsen bu da karım Lorin".

Düz bir tonda memnun oldum dedi.

-"Evet Ahsen ziyaretinin sebebini sora bilir miyim mahsuru yoksa"-diye Baran sonunda sordu.

-"Hiç öyle geçerken uğrayayım dedim. Hem eskileri, bu konağı yad ederim diye düşünmüştüm. Ama nedense eski neşesi yok galiba. Hiç kimse yok".

-"Bak Ahsen bir defa ve açık konuşacağım. Artık sen bu konakta yabancı birisin, kendini konağın bir üyesi olarak görmeği de bırak. Gördüğün gibi evliyim, mutluyum ve çocuklarımı kucağıma alacağım günü bekliyorum. İmalarını kes".

-"Tamam. Misafirliğin de kısası makbüldür. Lavabo aşağıdaydı değil mi?"

-"Evet Ahsen".

Baran'ın söylediklerinden sonra Ahsenin yüzünde mimik oynamamıştı. Sanki meydan okuyordu. Aşağıya indiğinde ben de Baranla kısa süreliğine konuştum.

-"Özür dilerim Lorin. Buraya gelip günümüzü mahvetmesine ben sebep oldum dolayı yoldan da olsa".

-"Hayır senin hiç bir suçun yok. Kendisi yüzsüz. Bir gidip bakayım ben. Yolcu edip gelicem".

Merdivenlerden indiğimde Ahsenin mutfaktan çıktığını gördüm.

-"Mutfakta ne yapıyordun Ahsen?"

-"Hiç su içmek için uğramıştım. Gidiyorum merak etmeyin".

Topuklularını hırsla yere vurarak çıktı gitti. Valla insanlar deliye hasret biz akıllıya.

Direkt odama geçtim. Bir duş alsam iyi olacaktı bu gün gezmiştim zaten. Çabuk bir duş alıp üzerime günlük kıyafetler geçirdim. Zaten birazdan akşam yemeği hazır olurdu. Aşağıya yardım etmek için indim.

-"Yardım edilecek bir şey var mı?"

-"Hayır gelinağam geç sofraya herşey hazır".

Aslı bir durgun gözüküyordu. Sanki kötü bir şey yapmış ta açıklayamıyor gibi. Neyse zaten bizi ilgilendiren bir şey olursa duyardık bir yerlerden. Ben de avluya geçtim. Baran oturmuş telefonuna dikkatlice bakıyordu. Galiba konu iş olunca çatık kaşlarla geziyordu.

-"Öyle dikkatli baktığına göre ciddi bir konu olmalı".

-"Yok ya şirket işleri her zamanki gibi. Hadi gel sofraya geçelim".

Sofraya geçtik ve ben yine tabiri caizse yemeklerin üzerine uçtum. Çok açtım. Hamilelik beni çok değiştirmişti.

Yemekleri yedikten sonra izin isteyip odaya çıkmıştım. Yatakta uzanıyordum. Kapı çaldı ve gel diye seslendim. Ayşeydi gelen. Vitaminlerimi getirmişti.

-"Buyurun gelinağam şifa olsun".

-"Teşekkür ederim Ayşe. Sana da zahmet oluyor".

-"Yok ne zahmeti. İşim bu"-dedi ve tepsiyi alıp çıktı odadan. Ben de uyumak için gözlerimi kapattım. Bu gün yorulmuştum biraz.

1 ay sonra...

Gittikçe karnım büyüyordu ve onları hissede biliyordum. Ağrılarım oluyordu ara sıra. Hamilelikte olur diye çok ta ilgilenmiyordum. Daha cinsiyetlerini bilmiyorduk. Aslında ben cinsiyet partisi yapmak istiyorum. Zaten 2 gün sonra doktora gideceğiz onun için şu anda yanımda oturmuş kocama bunu söyleye bilirim.