Taste of Hell ( Hell Series #1 ) COMPLETE✔️

30

Nagising nalang ako sa kwarto ko.. putangina panaginip lang ata yon..

Dali dali akong bumaba para hanapin si Marcus pero wala akong nakitang bakas nya kahit saan..

Pumunta ako sa kusina at nakita kong nandon silang lahat kaya agad ko silang tinanong.

"N-nakita nyo ba si Marcus? Nasan sya? P-panaginip lang lahat yon diba?" Naiiyak kong saad pero napayuko lang sila kaya naman tuluyan nang bumagsak ang luha sa aking mga mata.

H-hindi.. P-panaginip lang lahat yon diba.? Hindi naman nya ako iiwan ganun ganun nalang diba.. Nangako din sya sakin..

Naramdaman kong tumayo silang lahat bago ako niyakap.. Umiyak nalang ako ng umiyak sa balikat nila hanggang sa na pagod na ang mga mata ko..

Nahimasmasan na ako ng biglang may nagpatugtog ng napakalakas. Mas lalo naman akong na iyak dahil iyan ang palaging kinakanta sakin ni... Marcus..

Araw araw by Ben&Ben...

Dali dali akong lumabas dala ang baril ko at agad na kinalampag ang kwarto sa kabila.

Pagbukas nya ay agad ko itong pinaputukan ng sunod sunod bago pumasok paloob at pinaputukan din ang mga kasama nya.

Hinugot ko ang saksakan at pinagsisipa ang speaker na to hanggang sa masira..

Ayoko na.

It hurts so much.. It hurts not to have you by my side, not to be around you, or to be with you my love..

I wish I could give my pain to anyone for a moment, so they could finally understand how much I'm hurt.

It makes me sad to think that we are so happy in love and yet so unhappy that we are not together anymore.

My mind is trying to move on but my heart is holding onto every single word you have said everyday. I can't move on.

Lumabas na ako ng dorm nila bago bumalik sa dorm namin at umakyat na sa kwarto ko.. Nadaanan ko pa ang kwarto nya kaya tumigil ako sa harapan non.

Hindi muna ako pumasok don dahil mas lalo ko lang syang maaalala..

I'm really incomplete right now because he's... already gone..

Napababa ako bigla ng bigla akong may maalalang itatanong ko pala dapat sa kanila.

"N-nasan ang katawan nya.." May Hindi kalakasan kong tanong sa kanila dahil nasa sala lang naman sila at naka tulala lang din.

Agad naman silang napatingin sakin bago sumagot.

"Nalinis na namin sya pero Hindi na maibalik ung... ung ulo dahil sabog na sabog na talaga.." Sabi ni Casper.

"Nasa morgue na sya ngayon... Inaayusan ulit.." sabi naman ni Lawrence.

"Oo nga pala.. Ung tungkol sa surpresang sinabi nya sayo kahapon.. " tumayo silang lahat at lumapit sakin.

May inaabot ito na maliit na kahon pero hindi ko pa kinuha kaya muli silang nagsalita.

"Dapat magpo propose sya sayo dahil mahal na mahal ka na daw talaga nya at handa ka na nyang pakasalan sa isang buwan.. Nanghingi lang sya samin ng tulong ung isang araw para maayos lahat.." Saad ni Seph kaya naman napatulo nalang ang luha ko bago agad na kinuha ang maliit na kahon sa kamay nya.

Nakita ko ang isang singsing na may naka ukit na infinity sa may pinakataas nito at may nakatuping papel sa loob agad ko itong binuksan at binasa.

"Love I know it's still early to do this but I'm so sure about you.. Sa lahat ng pagdududa ko, sayo lang ako sigurado kaya naman gusto na kitang pakasalan.. I want to spend every minute or every second of my life with you until I died. Gusto kitang makasama habang buhay so please accept this ring and be mine forever.. "

Tuluyan na ngang nalaglag ang mga butil ng luha ko ng mabasa ko ito.. Sa kanyang sulat ito dahil kilalang kilala ko kung paano sya mag sulat..

Tumango tango naman ako bago nagsalita.. kahit huli na ang lahat gusto pa din kitang pakasalan..

"I'll marry you my love.. I'll still marry you even if you're dead now.." agad kong sinuot ang sing sing na ito at agad silang tinignan.

"I.. I want to marry him.. Could you call a priest? I want to do it...right now.." sabi ko sa kanila.

Nagaalinlangan naman silang tumango bago inayos na ang mga kailangang ayusin.

Ako naman ay napaupo nalang sa paahan ng hagdanan at muling pinagmasdan ang sing sing na nasa daliri ko.. Maya maya ay nakita ko ang sarili ko na naglalakad palabas at naupo nalang sa may paanan ng puno. Hindi naman masyadong maaraw kaya tumingala ako at nagsimulang magsalita.

"Ma.. Ikakasal na ko. Siguradong nagkita na kayo jan sa taas.. Alam mo, mahal na mahal ko yan simula pa noon.. Pakisabi nalang sa asawa ko na mahal na mahal ko sya.. Oo ma asawa na talaga.." pagkausap ko sa mommy ko.

"Mahal.. Ikakasal na tayo ngayon.. Alam mo ang saya ko dahil nalaman ko na magpo propose ka dapat sakin kahapon. Mahal ko.. Sana masaya ka din jan kase ikakasal na tayo" nakangiting saad ko sa kalangitan.

Hindi ko palang talaga matanggap na tuluyan mo na akong iniwan ngayon. Tuluyan mo na akong iniwanan dito. There would be still one pain here in my heart that I would often feel and it's caused by the absence of you.. There will be missing pieces here in my heart and it's you.. You're the missing pieces that wouldn't go back even if I wished the same a thousand times.