Hatsukoi

Chapter 28:

Hapong-hapo si Leni nang marating niya ang Plaza Burgos, ito ang Plaza sa harapan ng Saint Paul Metropolitan Cathedral o mas kilala sa tawag na Vigan Cathedral. Kaagad niyang kinuha ang kaniyang cellphone sa kaniyang bulsa hinihingal siyang nagtipa ng mensahe sa messenger, tumakbo lang kasi siya mula sa City Hall hanggang sa Plaza Burgos.

“I’m infront of the Vigan Cathedral now.” It was sent on twelve eighteen pm, inilinga-linga ni Leni ang kaniyang paningin sa mga tao sa paligid. Maraming mga taong pumapasok at lumalabas sa katedral ngunit hindi niya mahanap si Bongbong.

“Where are you?” she chatted again. But still, there’s no answer. Hindi man lang din si-neen ang kaniyang message. Napahinga siya nang malalim at pinatay niya ang kaniyang cellphone, umaasa siyang hindi siya bibiguin ni Bongbong.

Sandali pa ay naramdaman niyang may tubig na pumapatay mula sa kaniyang itaas, it was then she discovered that it’s now currently raining. Kaagad siyang tumakbo paloob sa katedral upang maiwasan ang ulan at sumilong.

Habang bumubuhos ang malakas na ulan ay hingal na hingal na tumatakbo si Bongbong patungo sa Vigan Cathedral, napatagal ang pagsama niya kila Isko at Ping kagaya ni Leni kila Pia at Sara. Isko and Ping however was more brutal than them, talagang hindi nila timantanan si Bongbong sa katutukso nila rito.

Nang makarating siya sa Plaza Burgos ay malakas na ang buhos ng ulan, hindi siya nakapagdala ng payong dahil maaraw naman ang panahon kaninang umaga. Basang-basa na ang suot niyang academical uniform nang dahil sa ulan, sinubukan niyang hanapin si Leni sa paligid ng Plaza Burgos ngunit hindi niya siya nakita roon.

Because he’s soaked in rain, he didn’t managed to go inside the cathedral, baka hindi rin siya papasukin dahil basang-basa nga siya. Maraming tao rin ang pagtitinginan siya mula ulo hanggang sa talampakan, ayaw niyang mapahiya nang ganoon sa maraming tao.

Tumakbo siya patungo sa candle area sa gilid ng katedral ngunit wala pa rin doon si Leni, hindi niya naisip na nasa loob lang pala ng katedral ang dalaga at nagpapalipas ng ulan. Aligagang-aligaga na siya, kahit gusto niyang sabihing naroroon na siya sa kanilang tagpuan ay hindi niya masabi dahil wala sa kaniya ang kaniyang telepono.

Ilang minuto pa ang lumipas ay nawalan na siya ng pag-asa, he took a deep breath and he decided to leave. But his decision changed when he saw Sara and Pia walking together to offer a candle. Nagkaroon siya ng pag-asa, hindi niya na sinayang ang pagkakataon at hindi na siya pinangunahan ng hiya.

“Ang ganda rito hano? Sayang lang at ’di natin kasama si Leni.” Dismayadong saad ni Pia at sinindihan niya ang kandila.

“He’s probably meeting up with somebody right now, we can’t blame her. May sarili siyang buhay.” Sinindihan rin ni Sara ang kaniyang kandila.

Samantala, inilabas na ni Leni ang dala niyang payong mula sa kaniyang bag, nagdesisyon na siyang umalis na sa katedral dahil naniniwala siyang hindi siya sinipot ni Bongbong. When she’s leaving, she saw Riza and Robin running together with their bags on their head, laughing as they finally found shelter.

“That was extreme! ’Di ko inaasahang uulan!” tawa ni Robin at kumuha siya ng towel sa loob ng kaniyang bag. After that, he wiped it on Riza’s hair to dry her.

“Salamat, Babe. Oh, ikaw naman.” Riza wiped Robin’s wet hair using the towel, Leni just smiled as he watched the two having a good time. Isinindi niya ang kaniyang payong.

“He’s not answering me.” Saad niya sa kaniyang sarili at napaiwas siya nang tingin kila Robin at Riza, tumingin siya sa kalangitan na ngayon ay kulay puti na habang tumatagaktak ang ulan mula rito.

“We’re not even dating.”

“I didn’t gave him an answer.”

“Why did I go here in the first place?”