37

79 6 0
                                    

Josh's POV


          Nagising ako mula sa pagkakatulog dahil sa nakakasilaw na liwanag galing sa nakabukas na bintana ng kwarto.




Padabog akong tumayo at mabilis na isinara iyon bago lumipat sa mula sa sofa papuntang kama para muling matulog. Headache is killing me because of my hangover, i wanna lay down.





I throw myself to bed and ready to feel asleep again when my phone suddenly vibrated under my pillow.





"Fuck.." i cursed under my breath. I was decided to ignore it and go back to sleep again...but my sense is already awake.





Inis kong itinapon sa kung saan ang unan ko dahil sa pagkakaputol ng masarap kong tulog at kunot noong tinignan ang screen ng phone.






For pete's sake, it's only 7 in the morning!




I almost scowled because of annoyance and read the message.





Doon lang ako natigilan at napaupo nang mabasa ko kung kaninong numero ang nasa screen ko ngayon.






Maine M.:  Josh, i just want to say, i already forgave you. At first, i indeed blame you, i hated you so much, but it's all in the past. U don't want to pick any grievance with me as i go to another level of my life. Josh, i also want to say that, i am proud of what you've done. I am glad that you chose to protect your family. I am glad that you made the right choice. I hope na, if you encounter a situation like this again, you will still choose the right thing.








Maine M.: and I'm sorry, because this is all i can do before i leave...






Habang binabasa ang mga salitang iyon ay hindi ko namalayang tumutulo na pala na parang gripo ang mga luha ko.



Akala ko ay naiyak ko na lahat kagabi, akala ko ay nainum ko na lahat ng sakit kagabi, pero meron pa rin pala.




Bakit kailangan naming magdusang dalawa? Bakit hindi nalang kami hayaan ng tadahana? Ginagawa ko naman ang lahat para maayos kami ah...




I immediately called her number, but it was unavailable anymore. I tried a lot of times, hoping that she'll pick up, but it never did.



Napapikit ako ng mariin at inilagay ang isang braso sa ulo para sana mabawasan ang migraine na nararamdaman ko ngayon. It even went more painful when i cried.




And it was too late when i realize the last sentence that she sent to me. My door flew open and my mother suddenly jump beside me. Her face is somehow filled with happiness and joy, she have a big smile and her lips and her eyes is tearing because of joy.






That time, i thought, woah...it's been a long time since i saw my mother smile so happily like that. It seems like she was blessed by heavens.




"Ma?"




"Anak! Goodnews! A very very good news!"
She shrieked and suddenly hugged me so tight.




Wala akong time makapag isip kaya hinintay ko nalang na sabihin nila sa akin ang sinasabi nilang 'goodnews' kahit litong lito na ako. Ano ang magandang balita na iyan? Bakit ngayon pa nangyari ngayong nasasaktan ako sa pag alis ni Annie? Magaling naba si papa?







"Anak, Manzano Group suddenly invested 10% of their heir's share! Makakapag-bayad na tayo sa kanila, anak! Mapapa-opera na natin ang papa mo!"
She said and hug me even tighter.




Faked Attachment (Syclups #4) Onde histórias criam vida. Descubra agora