MC Series #1: Music Brings Us Together (COMPLETED)

Special Chapter 3

Forgiveness

ILANG linggo pagkalabas ko ng hospital ay napag kasunduan namin ni Ethan na dalawin sa Mental Hospital si Jade.

After nyang makulong sa presinto ng ilang araw agad syang nilipat don dahil nananakit na sya.

"Are you sure about this?" Ethan asks. Nasa parking na kami.

"Yup... Matagal ko na tong napag isipan," I heard him sigh. He doesn't want to see Jade again pero nung sinabi ko sa kanyang dadalawin ko sya napilitan syang samahan ako.

Tahimik ang naging biyahe namin. Sa isang Mental Hospital sa Batangas sya dinala. Tita Irene was planning to bring her to US para mapagamot sya ng maayos. Pag katapos ng lahat ng ginawa sa kanya ni Jade inaalala nya pa din ito... Sabi nya sakin kahit naman daw papano tinrato nyang totoong anak si Jade.

I idolized her when she said that... Hindi ko akaling may tao pa palang ganoon. Na kahit sobrang laki ng kasalanan sayo iisipin pa din nila yung mga pinag samahan nyo.

"What are you thinking?" I snapped out of my thoughts when Ethan asks that.

"Just Tita Irene," kumunot ang noo nya.

"What about her?"

"Well... Inisip ko lang na sobrang bait nya talaga para pag isipan pa din nya ng mabuti si Jade," he smiled.

"When Jade and I are still together I only met Tita Irene twice because she's always busy. The first time a saw her... She was always smiling but the second time that's when I notice that she was changing... At first, I thought she was tired... I only understand why when she explained what happen when she visited you in the hospital."

"Sobra lang talaga syang nasaktan noon kaya sya nagbago," the only thing I said.

"Jade Smith," Ethan said asking the staff where we can find her.

"Sigurado ho ba kayo Sir, Ma'am?" the staff asks us. Sa uri ng tingin nya mas mukhang takot pa sya samin.

"Yeah, why?" I ask.

"Nananakit po kasi yon... Laging sumisigaw, tatawa, iiyak, at nagwawala... Kinadena na po namin sya para di makawala," sabi nya sabay kamot ng ulo.

Bahagya akong nanlumo sa sinabi nya. Naiimagine ko pa lang na naka kadena sya ay nalulungkot na ko.

Hinatid nya kami sa pinadulong kwarto... Nasa labas pa lang kami pero rinig na rinig na namin ang sigaw nya. Napakapit ako kay Ethan nung bigla namin syang narinig na umiyak...

Binuksan nung staff ang kwarto. "Wag na lang po kayong lalapit sa kanya... Sasamahan ko po kayo sa loob," we both nodded.

Ethan held my waist as we enter the room. And what I saw makes my eyes watered. Humigpit ang kapit ko kay Ethan ng makita ko ang kalagayan ni Jade.

Her beauty fades... Lubog na ang pisngi nya at malalim na ang mga mata, naglalagas na din ang buhok nya at halos makalbo na... Nakita ko pa ang mga nakakalat na buhok sa sahig. Her body is so thin that you can barely recognize her. Her arms and legs are full of bruises. Gone the angelic face I'm insecure before.

"Oh my..." I cover my mouth as I restrain myself from crying.

"Miss Jade you have a visitor," the staff said.

Mabilis na lumingon sa gawi namin si Jade at malawak na ngumiti.

"Ethan! Babe!" sigaw nya. Sinubukan nyang tumayo at lumapit pero hindi sya nakalayo dahil sa kadena.