Mafya Texting

Bölüm 2 "Korku"

Adını dahi bilmediğim kendini mafya zanneden adamla konuşmayı bırakatım.Başıma ne tür bir bela açtım bilmiyorum ama eğer dediği gibi bir mafyaysa benim gibi bir kızın peşini bırakacaktır.Düşüncelerimi köşeye bırakarak uykuya daldım.

Sabah kalktığımda annemle babam işe gitmişti. Bende kıyafetlerimi giyinip okula gitmeye başladım.Attağım her adım ilerideki hayatımı değiştirecek adımlardı belki ileride ailem gibi tıp okurdum ya da adalet peşinde koşardım kim bilebilir ki ? Belki de bu dediklerimin hiç biri olmazdı işte orası muamma

Otobüs durağına giderken karşıdan siyah bir arabanın içindeki kişinin bana baktığını gördüm. Bulmuş güzel kızı bakar tabi ehe çok aldırış etmeden durağa gittim.Otobüs gelince bindim.

Okulun önünde otobüsten inip biraz ilerideki marketten dondurma almak için yürümeye başladım, o sıra siyah bir araba yanımda durdu.O sıra içime dolan korku kırıntıları bana burdan hemen gitmemi söylüyordum.

"Ada hanım benimle gelmeniz gerekiyor"dedi tanımadığım takım elbiseli bir adam.İçimde ki korku doğruydu o kişiyi tanımıyordum ama o benim adımı biliyordu."Sizi tanımıyorum hem adımı nerden biliyorsunuz?"dedim şüpheci tavırla,alayla baktı bana ,gözleri vücudumu süzdü.Kalp atışlarım hızlanıyordu buradan hemen uzaklaşmam gerekti.

"Ada hanım lütfen zorluk çıkartmadan arabaya binin"adamın dediği şeyle kaşlarımı çattım, umursamadan yoluma devam ettim.

Yürümeye devam ederken arkadan burnuma bir pamuk kapandı nefes almaya çalışırken gözlerimin karardığını hissetim.Ruhum kendini karanlığa , kocaman bir boşluğa çekti.

🥂🖤

Gözlerimi açtığımda koyu kahve tonunda çok şık döşenmiş bir odadaydım.Bana ne olmuştu? Neredeydim? Ah evet harika ben kaçırılmıştım. Odayı incelemeyi bırakıp camdan etrafa baktım evin aşağısında sırayla dizilmiş takım elbiseli adamlar vardı.Sanırım buradan kaçamayacaktım.

Odanın kapısını araladım, çıktım. Merdivenlerden inince karşıma büyük bir salon çıktı.Koltuğun üstüne oturmuş elinde telefonla uğraşan bir adam vardı kısa süre sonra beni farketti.Korkuyordum ama neyden olduğunu asla çözemiyordum. Ölümden mi? Yoksa buradan çıkamama korkusu mu?

"Uyanmışsın"dedi karşımdaki adam
"Kimsiniz? Ne işim var benim burda?"
Sorduğum sorular üzerine adam ilk önce beni süzdü sora ayağa kalkıp yanıma yaklaştı.Her attığı adımda korkum kat ve kat artarken bu evden nasıl çıkacağımı düşünüyordum.

"Abim birazdan gelir Arda ben bu arada, geç otur keyfine bak"dedikten sonra koltuğa geri döndü telefonu tekrar alıp uğraşmaya başladı.Ciddi miydi bu adam?

"Şaka falan mısın amına koyayım?"dedim sinirle,sinirlendiğim zamanlar çok fazla küfür ederdim.
Adamlar seni kaçırmış sen hâlâ küfret
"Sen hâlâ akıllanmamışsın ağzından küfür eksik olmuyor"dedi. Arkadan gelen sesle arkama döndüm.Bu kimdi şimdi? Sürekli kafamı kurcalayan soruların cevabını bulmak zorundaydım.

"Ee küçük hanım ben etrafta polis göremiyorum"dedi alaycı bir ses tonuyla. Bu o adamdı,telefonda konuştuğum adam"Sen yok artık ben yarın görüşürüz diyince telefonda zannettim.Hem kimsin sen beni kaçırıyorsun!"dedim sanırım bu adam gerçekten de mafyaydı."Karan Ünal Mafya lideri bilmem anlatabildim mi küçük hanım"onu anladım zaten

"Tamam anladım hadi beni geri bırak"bir umutla kurdum bu cümleyi ama bende biliyordum beni bırakacaksa neden zahmet edip de kaçırsınki ama işte bir umut.Arda'nın yanına doğru gidip oturdu."Özür dile bırakayım"dedi alaycı bir tavırla .Bu mu sadece ben özür dileyeceğim ve bırakacak çok kolay oldu.