İstek üzerine bir bölüm daha geldi hadi yine iyisiniz xnndnd
Keyifli Okumalar
Karan'dan
Ellerimle sıkıca kavradığım silahı karşımdaki ite doğrultuyordum. Bu şerefsizi benim karımı ve bebeğimi öldürmek için gizlice hemşire kılığına girip seruma zehir enjekte edecekken yakalamıştım.
"SÖYLE LAN SAHİBİN NEREDE?"
Bunları yapan aynı kişiydi, bana öyle bir kin beslemiştiki kardeşini benim öldürdüğümü düşünüyordu. Görmek istemiyordu. Ya gerçekleri kendine yediremiyordu ya da o yalana o kadar çok inanmıştı ki kardeşinin intihar ettiğine inanmıyordu.
Mehmet'in kardeşi düşmanları tarafından kaçırılmıştı. Heryerde aramış ama asla bulamamıştı. Kardeşini bulduğumda o kadar berbat bir hâldeydi ki ona neler yaptıklarını akıl edebiliyordum.
Mehmet'e bulduğumu ve iyileşmesi için tedavi ettiğimi söylemiştim. Kendi hastanemde tedavisi devam ederken artık hastanede tehlikeli hâle gelmişti onun için. Daha güvenli olacağı için evime götürmüştüm ama kardeşi Ela gecenin bir yarısı intihar etmişti.Yetişememiştim. Mehmet bunu öğrendiğinde benim yaptığımı düşünmüştü ve o günden beri bana düşman kesilmişti.
Ama artık ona fazla tolerans göstermiştim. Kimse benim sevdiğim kadınıma ve bebeğime zarar veremezdi. İzin vermezdim.
Karşımdaki piç sessizce suratıma bakıyordu. Söylemekle söylememek arasında gidip gelirken sağlam bir yumruk geçirdim suratına.
"BAK BU SON UYARIM KONUŞ YOKSA BURADAN SAĞ ÇIKAMAZSIN" zaten buradan ne kadar istersede sağ çıkamayacaktı.
Kezzap dolu şişeyi koluna boşaltınca çığlıkları yankılandı boş depoda. Diğer koluna ise bıçağı sapladım. Neredeyse acıdan bayılacaktı ama ne ölmesine ne de bayılmasına izin vermezdim.
"T-tamam konuşacağım" kısık ve çatallı sesini duyduğumda sırtına attığım çizikleri durdurdum.
"SÖYLE O MEHMET DENECEK PEZEVENK NEREDE" birden kahkaha atmaya başladı. Şuan her ne oluyorsa hiç iyi değildi ve bu adam beni burda oyalıyordu.
"Biliyor musun Karan şuan karını o hastaneden çıkarmış götürmüştür bile" burada nerede olduğunu öğrenmekle vakit kaybedemezdim onları kurtarmalıydım.
Tam kalbinin üzerine şarjörü boşalttıktan sonra depodan çıktım.
"TEMİZLEYİN LAN BURAYI ŞUNUDA ATIN BİR YERE KURDA KUŞA YEM OLSUN"
. . . . Ada'dan
Korku vücuduma bu sefer daha çok işlemişti. Ellerim arkadan sandalyeye bağlıydı. Onlara yetmemiş ayaklarımıda bağlamışlardı. Sakin olmalıydım. En azından bebeğim için stres yapmamalıydım.
Karşımdaki adam acımasızca bakıyordu bana. Gözlerim elinde ustaca döndürdüğü bıçaktaydı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
