Bir önceki bölümün sonunun devamı vardı sonu o şekilde değildi. O bölümü yayınladığımda wattpad de bir sorun vardı devamını kaydetmemiş. O yüzden devamını şimdi yazıyorum ve sizlere söylemek istediğim şeyler var.
Her bölümün sonunda sadece yeni bölüm yorumlarını görüyorum. Bu tabi ki beni mutlu ediyor ama bir sahnedeki karakterin yaptıı şeylerle alâkalı düşüncelerinizi de merek ediyorum.
İyi okumalar
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Baban aslında bir doktor değil. Bak belki inanmıyacaksın,kızacaksın hatta üzüleceksin ama bilmeye hakkın var. Baban ailesinin istediği bölümü kazanamayınca ailesine bir yalan söylemiş. Evinde yeniden sınava çalışmak yerine internette çeşitli hastalıkları ,ilaçları araştırmış. Daha sonra sahte belgelerle bir özel hastanede çalışmaya başlamış. Baban annenle evlenirken her şeyi anlatmış ama annende bu duruma göz yummuş. Annen gerçekten bir hemşire ama eğer bu olanlar öğrenilirse mesleğinden men edileceğini biliyor. Sırf oynadıkları bu olay yüzünden bir çok kişi yanlış tedavi yüzünden hayatını kaybetti"
Bu duyduklarım gerçek olamazdı. Yok olamaz.
Olamaz değil mi?
Babam böyle bir sahtekar olamaz. Onca insanın hayatını hiçe saymış olamaz.
"O gün seni alıp gideceklerdi tabi benim her şeyi bildiğimi bilmiyorlardı.Onları şikayet etmekle tehdit edince seni bırakıp gitmeyi tercih ettiler" Boğazımda oluşan düğüm kendini iyice sıkıyor sanki hiç açılmak istemezcesine düğümünü arttıyordu.
"Doğru mu anne? Boş boş bakma bana cevap ver" yalan desin,yok öyle bir şey desin inanırdım ki ben ona annem değil miydi? O yalan derse yalandır.
"Doğru" yanlış duydum değil mi? Evet evet yanlış duydum. Böyle bir şey demiş olamazdı. Bence bu sefer doğru duydun Ada Keşke yanlış duymuş olsaydım iç ses keşke.
Polis siren seslerini duydum yakından. Yavaş yavaş yaklaşıyordu. Sanırım Karan şikayet etmişti. Bahçenin kapısında durdular. Teker teker indiler ve ilk önce beni bekleyen babamın kollarını kelepçelediler. İki kişi anneme doğru yaklaştı.
"Sevda Delipınar eşinize yaptığınız yardım ve yataklık suçundan tutuklusunuz" diyerek onunda ellerine taktılar kelepçeyi. Annem bana baktı. Yardım diler gibiydi bakışları hatta gibisi fazlaydı yardım istiyordu benden.
"Ada kızım yardım etsene tutukluyorlar bizi" tek kelime etmedim sadece dolu gözlerle gözlerine baktım.
"Ne bakıyorsun öyle yardım etmeyecek misin? bak götürüyorlar bizi"
"Cezanızı çekin anne ne diyeyim ki" ben Karan'ı şikayet etmiştim. O da cezasını çekmişti. Şimdi onlarda cezasını çekecekti. Suçlulardı ve suçlular,suçlarının cezasını çekmeden yaşamaya devam ettirmezdim.
