İyi okumalarr
Güneş ışığının yüzüme vurmasıyla gözlerimi açtım.Kolumdaki seruma baktım ama serum yoktu heralde Karan serumun bittiğini görünce çıkarmış olmalı.
Yavaşça yerimden doğruldum daha sonra ayağa kalktım yavaşca banyoya doğru yürüdüm.
Elimi yüzümü yıkadıktan sonra banyodan çıktım. Odada ki diğer kapıdaki giyinme odasına girdim korumaların benim için getirdiği kıyafetlerden gri eşofman üzerimede bol bir t-shirt aldım.
Kıyafetlerimi giyindikten sonra odadan çıktım merdivenlerden inerken koltukta oturan Karan beni
farkedip hızla yanıma gelip beni kucağına aldı.
"Ben kendim inebiliyorum."
"Gördük gördük kaplumbağadan farksızdı." güldü.
"Dalga geçme be hem senin yüzünden vuruldum ben tabi taşıyacaksın"
diyince yüzündeki gülümsemesi gitti
ve boş gözlerle bana bakmaya başladı.
"Abi hadi gelin kahvaltı hazır" Arda'nın bağırmasıyla mutfağa gittik.
Beni sandalyeye bıraktıktan sonra kendiside oturdu.Daha sonra tabağıma birkaç şey doldurdu.
Tabağıma birkaç peynir, zeytin,salam,
domates,salatalık ,çikolatalı ekmek koymuştu.
"Bunlar bitecek"dedi bende hadi ya dercesine suratına baktım.
"Yalnız ben kolumdan vurulmadım hatırlatırım hem bunlar çok fazla ben bu kadar yiyemem kilo alırım."
"ADA VURULDUN DİYE BİRŞEY DEMEDİK AMA BEN NE DERSEM O KİLO ALIRMIŞ SANKİ ÇOK FAZLA BİRŞEY YİYORSUNDA KİLO ALICAN YE HEMEN"diye bağırınca neye uğradığıma şaşırdım.
Arda kulağıma doğru yaklaşıp konuştu"Bugün biraz sinirli takma"
diyip yemeğine döndü bende bir şey demeden tabağımdakileri zorda olsa yedim.
Ben kahvaltımı bitirdiğim için kalkıcakken Karan elindeki ilaçları
önüme bırakıp kahvaltısına döndü.
İlaçları içip yavaşça ayağa kalktım yavaş yavaş ilerleyecekken ayaklarım yerden kesildi.
"Ya bıraksana beni,belki ben yürümek istiyorum adama bak ya"dedim ama
hiç umrunda olmadı.
Beni koltuğa oturttuktan sonra kendisi de karşıya oturmuştu Arda ise gelen telefon aramasından sonra evden gitmişti.
"Ben annemi arayabilir miyim?"bu soruyu cevabını bilsem bile sordum.
"Hayır"evet tek kelimelik kesin bir cevaptı.
Gözümden bir damla yaş düştü annemi ve babamı özlemiştim ama onlarla konuşmama izin dahi vermedi.Kalbimdeki özlem duygusu kendini belli ediyordu.Onları çok özlemiştim.
Acaba şuan ne yapıyorlardı kesin beni deli gibi arıyorlardır.
"Beni burda zorla tutamazsın hem annemler polise çoktan haber vermişlerdir beni kurtarıcaklar ve senide hiç çıkmamak üzere hapse atıcaklar"dediklerimi sinirlenmiş olucakki boynundaki damarları
belirginleşti.
"O SİKTİĞİMİN POLİSLERİNİ ÇIKAR ARTIK AKLINDAN SENİ ARIYACAK BİR AİLEN YOK "son söylediği iki kelime zihnimde tekrarlanıyordu.
'Seni arıyacak bir ailen yok'
'Seni arıyacak bir ailen yok'
'Seni arıyacak bir ailen yok'
"O SENİN BENİM ANNEM BABAM DEDİĞİN İNSANLAR SENİN GERÇEK ANNE VE BABAN DEĞİL SENİ ARAMIYORLAR BİLE UMURLARINDA
DEĞİLSİN AİLEM AİLEM DİYE AĞLAMAYI KES ARTIK"
"Yalan söylüyorsun inanmıyorum sana gitmiyeyim diye yapıyorsun"ben bunları söylerken sesim titremişti gözlerimden yaşlar akıyordu. Korkuyordum hemde deli gibi korkuyordum.Olduğum durumdan korkuyordum. Ondan korkuyordum. Yaralı oluşumdan korkuyordum.
"Yalan falan söylemiyorum seni kaçırmadan bir gün önce sabah evden çıktıktan sonra eve bir daha dönmediler sen de sabah onları göremeyince işe gittiler sandın"
Bu söyledikleri gözümden akan yaşları arttırıken yanıma geldi gözümden akan yaşları sildi ama pek fayda etmedi sildiklerinin üzerine yenileri eklendi ve yetmesi bir yenisi bir yenisi daha..
"Ağlamak sana hiç yakışmıyor" diyerek benim kucağına aldı odaya götürüp yatağa yatırdı.Bu söyledikleri çok saçmaydı ,beni ağlatan kendisiydi madem ağlamamı istemiyordu niye böyle davranıyordu?
"Uyuman gerek şimdi küçük hanım "
Kendisi sanki kaç yaşında
"Bana sürekli küçük diyip durma sanki sen kaç yaşındasın"diyince yüzüme baktı ardından"25"dedi ve odadan çıktı.
Annem ve babamı düşünüyordum gerçi kendileri benim gerçek anne ve
babam olmasa bile düşünüyorum işte. Belki o adam yalan söylüyordu onun lafına kanmamalıydım
Aklıma telefonum ve çantam geldi beni kaçırmadan önce yanımdaydı.
Yataktan kalktım odadaki tüm çekmeceleri karıştırdım ama bulamadım.
En son giyinme odasında en köşede
olan bir çekmeceyi açtım telefonum ve çantam ordaydı.
Hemen telefonumu aldım ve annemi aradım.
"Alo anne"
"Ada sen misin?"
"Benim anne nasılsınız?"
"İyiyiz kızım sen nasılsın gerçi komşulardan haber alıyorum evdeymişsin tüm gün"annemin söylediği sözle gözümden bir damla
yaş düştü.
Yalan söylüyordu arama geçmişindede hiç cevapsız çağrı yoktu.Gerçekten hiç mi merak etmedi? Hiç mi sormadı?
"Yalan söylüyorsun"dedim pat diye
"Ne yalanı kızım"
"Eğer gerçekten komşulara sormuş olsaydın 3 gündür evde olmadığımı
bilirdin."
"Evet bir de tatil keyfini bırakıp seni mi düşüneyim? hadi gerçek annen olsam neyse de"ne diyeceğimi bilemedim sadece ağlıyordum. Gerçekler yüzüme bir tokat gibi çarpmıştı.
"Bak Ada bizi bir daha arama ev zaten senin üstüne yaşayıp gidersin orda koskocaman daire bıraktık sana daha ne istiyorsun numaralarımızı da değiştireceğiz zaten" yüzüme kapattı.
Bu çok ağırdı yıllardır beni büyüten anne ve baba dediğim insanlar beni hiç sevmemiş bile,umurlarında olmamışım.
Telefonu yerine koyup yatağa geri döndüm gözlerimden akan yaşları durduramıyordum Karan haklıydı umurlarında bile değildim.
Karan'ın Ağzından
Ada'ya yalan söylemiştim telefonu kolayca bulsun diye giyinme odasındaki çekmeceye bırakmıştım.
"Alo Arda hallettin mi?"
"Hallettim abi de kıza yazık değil mi ağlıyordu en son"
"Birkaç güne unutur eve gel sende"
(Ev dediğide villa ha nsnsnsnmzne)
Telefonu kapatıp odama gittim.Ada
yatakta uykuya dalmıştı ama gözleri
ağlamaktan kızarmıştı.
Ada'nın saçlarına öpücük kondurup geri çekildim.
Banyoya girip duş aldım belime havluyu bağlayıp banyodan çıktım.
Giyinme odasına gidip siyah bir eşofman üstümede rahat bir t-shirt giyindim.
"Alo Ahmet şu işi halledin eğer halledemezseniz ne olucağını siz daha
iyi biliyorsunuz"diyip telefonu kapattım.
Ada benim yatağımda uyuduğu için yan odaya gidip orda uyudum.
Bölüm sonu
Aslında bölümü daha uzun yapıp atıcaktım ama evde bölüm at diye ısrar eden bir kardeşim var o yüzden kısa oldu .
Bölüm kısa olduğu için 6. Bölüm de bugün gelebilir.
Yazım yanlışım olduysa kusura bakmayın:(
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mafya Texting
General FictionSalladığı numaranın bir mafyaya denk gelmesiyle hayatı değişen Ada Delipınar Yorumlarda hakaret istemiyorum! ACEMİCE YAZILMIŞTIR!
