ADRIFT

Chapter : 14

~from last chapter~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Jin's pov.

🐯"හියුන් සන්සුන් වෙන්න.."

රිශෙප්සනිස්ට්ගෙ මූණට කඩාපනින මාව Tae ආයෙම ඇදලා ගත්තා.
රෙශෙප්සනිස්ට් මං දිහා අමුතු සතෙක් දිහා බලනවා වගේ බලන් ඉඳලා අන්තිමට කතා කළා.

"ඔයා හොයන පේශන් දැන් හොස්පිට්ල් එකේ නැහැ.. දැන් පැය දෙකකට විතර කලිනුයි එයාගෙ පේරන්ට්ස්ලා එයාව ඩිස්චාජ් කරන් ගෙදර එක්කන් ගියේ.."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

🐯"මොකක්.!?"

මගේ කටින් එක වචනයක්වත් පිට නොවෙද්දි මං වෙනුවට කෑගැහුවෙ Tae. වෙලා තියන දේ විශ්වාස කරන්න මම කැමති නැති වුණත් වෙන කරන්න දේකුත් දැන් නැහැ.
මට හිතාගන්න බැරිවුණ එකම දේ මට එච්චරම දරුණුවට නින්ද යනවද කියන කාරනාව. Yumiව අරන් යද්දිත් ඇහැරෙන්නැතුව ඉන්න තරම් මට නින්ද ගියේ කොහොමද?

නෑ.. වුණ දේ වුණා.. දැන් කල්පනා කර කර ඉඳලා වැඩක් නෑ.
මම Taeවත් දාලා හොස්පිට්ල් එකෙන් එළියට දුවද්දි Taeත් මගේ පිටිපස්සෙන් දුවගෙන ඇවිත් කාර් එකට නැග්ගෙ කිසිම දෙයක් නොකියා.
පිස්සුවෙන් වගේ කාර් එක ස්පීඩ් කරපු මම පාරෙ වාහන අස්සෙන් ඉඩ තියන තියන තැන් වලින් කාර් එක දදා අනික් වාහන ඕවටේක් කළේ මගෙ ජීවිතේ කවදාවත් ඩ්‍රයිව් නොකරපු තරම් ඩේන්ජරස් විදියට. මේ වෙලාවෙ බැරිවෙලාවත් Jiah හිටියනම් මම දන්නවා මගේ බෙල්ල ගලවලා අතට දීලා.

එක දිගට ස්පීඩ් කරපු මම කාර් එක ලොකු බ්‍රේක් එකක් එක්කම නතර කළේ Yumiගෙ ගෙදර ඉස්සරහ.
කාර් එක බ්‍රේක් කරපු විදියට වෙන්න ඇති ගේ ඉස්සරහ හිටිය ගාඩ්ස්ලා, ගාර්ඩ්න් එකේ වැඩ කර කර හිටපු අය හැමෝම වගේ එක පාරටම බැලුවෙ මොකක්ද මේ වුණේ කියල. අඩුතරමෙ ගෙදර ඉස්සරහම ගැටගහලා හිටිය රොට්වයලර් වර්ගයේ දරුණු පෙනුමක් තිබුණ බල්ලා පවා මට බුරන්න පටන් ගත්තෙ විනාඩියක් විතර ගියාට පස්සෙ.

කාර් එකෙන් බහින්නත් කලින් මම දැක්කෙ ගෙදර බැල්කනි එකේ අත් වැට ගාවට අමාරුවෙන් වුණත් තමන්ට පුළුවන් විදියට දුවගෙන ඇවිත් වාරු වුණ Yumi, ඒත් එක්කම එයාට පිටිපස්සෙන් ආව Yumiගෙ අජුම්මා.
Yumi මගේ කාර් එකේ සද්දෙ අඳුන ගන්න ඇති අනිවාරෙන්ම. එයාට කාර් සීයක්ක් මැද වුණත් මගේ කාර් එකේ සද්දෙ හොයාගන්න පුළුවන් කියල මීට මාස ගානකට කලින් හරිම කියුට් විදියට Yumi මාත් එක්ක කිව්ව හැටි මට මතක් වුණා.
ඒත් මේ වෙලාවෙ නම් එයාගෙ මූණෙ තිබුණෙ එහෙම කියුට් පෙනුමක් නෙවෙයි.
මහන්සි පාටක්.? බයක්.? ඒ හැමදේම එක්ක සමහරවිට මට එන්න එපා කියනවා වගේ පෙනුමක්..
Taeට කාර් එකේම ඉන්න කියල කාර් එකෙන් බැස්ස මම එකම එක පාරක් Yumi දිහා බැලුවා. ඇත්තටම මම එයාට රැව්වද කියලවත් මට මතක නෑ. සමහර විට මම රවන්න ඇති.
ඔයා තව කොයිතරම් කාලයක් එයාලට යටත් වෙලා බය වෙලා ජීවත් වෙනවද Yumi.?
මමෙ කෙලින්ම ගියේ ගේ ඇතුළට.