Hot Headed | Gallardo Series#3

Chapter 20: Threatened

(Yara's POV)

Me and Dash are not in a good matters and we are like strangers. He didn't even try to listen to me will he conclude that it's me and I'm tired of explaining myself to him either. If that's what he thinks of me then it is don't care about it.

If he wants to be with his girlfriend then I'll let him I don't have his life and also he can do whatever he wants to do. We are like strangers we don't talk we don't hang out like we used to, I want time for myself.

I'm tired of loving him secretly, tired if having the pain inside me. I want to rest for a while and being away from him of good for the both of us.

"I'm not dumb okay so stop thinking about him." I hissed.

I'm all alone and talked to no one I'm just tired I think. Cause all of the time I think about him, and for freaking sake I know his not thinking of me.

Hindi ako mamimiss niya kaya dapat hindi natin siya iisipin. Mas lalo ko pang sasaktan ang sarili ko niyan.

Instead of thinking about him I just go inside the bathroom to take a cold shower cause I need it. Wala dito ang kapatid kung malamig para batukan at samaan ako ng tingin, tanga ako pero hindi natin sabihin sa kambal ko dahil baka mapatay ako no'n. Ayaw pa naman niyang magkaroon ng kakambal na tanga.

Nagsuot ako ng black fitted turtle neck long sleeve shirt at naka black fitted skinny jeans. Malamig dito ngayon kahit tirik ang araw, kaya kailangan natin. Dala ko ang butterfly knife ko baka kasi mapapa-away ako kaya kailangan din natin.

May maglalaro daw ng basketball doon sa naya maliit na court at pupunta ako doon pero sa malayo lang dahil wala akong balak magstay doon. Hindi naman kasi ako mahilig sa basketball pero kasi wala akong ibang mapupuntahan. At kailangan kung pasayahin sarili ko kahit minsan lang naman. 

"Ate manonood ka?" Tanong ni Gaius.

"Oo bored na ako eh." Sagot ko sa kanya at napatango naman siya.

"Sama ka sa amin ate pupunta din kami doon." Saad nito sa akin at tumango ako.

Sumama ako sa dalawang bata na masayang nagkwetuhan sa unahan ko. Nakikinig lang ako sa kanila kahit wala talaga akong alam anong topic nila, basta sila lang ang nakaka-alam ano ang pinag-usapan nila.

Pagdating namin doon ay walang hiya silang dalawa mukhang nakalimutan ata nilang may kasama sila kaya iniwan ako. Nakatayo lang ako sa malayo habang nakatingin sa kanila, wala talaga akong maintindihan sa kanilang ginawa. Kasi minsan nagalit sila eh aba malay ko ba ano iyon. Hindi din naman ako naglalaro ng basketball.

May mga lalaki din na pasimpleng tumingin sa gawi ko pero tinaas ko lang ang kilay ko. Wala akong balak pansinin sila, ngumingiti pa ito sa'kin naka-irita talaga. Akala mo naman sino....hindi ko alam pero bakit ba kasi ako galit sa kanila. Wala naman silang ginawa pero.....kasi nag dugyot nila. Ayoko sa kanila bahala na mapili ako sa lalaki. Kahit ano pa ang ganiwa niyo dyan hinding-hindi ko kayo papansinin.

Umalis na ako dahil nabored din naman ako. Wala naman akong mapapala kakatingin doon dahil hindi ko naman naiintindihan ang laro. Nang may biglang humawak sa akin kaya napalingon ako at muntikan ko na itong masapak buti na lang pinigilan ko ang sarili ko dahil hindi naman siya umatake.

"Hi miss ang ganda mo." Puri nito sa akin na nakangiti.

"Alisin mo yang kamay mo sa braso ko." Seryosong saad ko.

"Si miss naman pa hard to get." Sambit nito at masama ko siyang tiningnan.

"Ang sabi ko alisin mo yang kamay mo kung ayaw mong mamatay ng maaga." Banta ko sa kanya.